Την κατάληξη του Σημίτη…

Και φυσικά ασπάζεται τις οικονομικές θεωρίες του, που επίκεντρο έχουν τους αριθμούς και όχι τους ανθρώπους.

Το 1987 ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε βάλει υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Κώστα Σημίτη και ως οδηγός για τις αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις ήταν η ΑΤΑ –Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή–, που σήμαινε ότι με βάση τον τιμάριθμο θα ήταν και το ποσοστό της αναπροσαρμογής μισθών και συντάξεων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Τότε λοιπόν το ποσοστό της ΑΤΑ που πρόβλεπε ο προϋπολογισμός ήταν μόλις ένα πακέτο τσιγάρα. Έγινε χαμός. Αντιδράσεις, κινητοποιήσεις και στο τέλος άρχισε το καλαμπούρι. Κατάλαβε ο Ανδρέας το κόστος που θα είχε και μπαίνει στη Βουλή –ήταν απόγευμα και στα υπουργικά έδρανα καθόταν ο Σημίτης, καθώς είχε αρχίσει η συζήτηση για το προσχέδιο του προϋπολογισμού–, παίρνει τον λόγο και ανακοινώνει ότι η ΑΤΑ θα είναι μεγαλύτερη, αδειάζοντας τον υπουργό του. Μετά από λίγη ώρα ο κ. τσάρος –όπως λέγονταν μετά τον Αρσένη οι υπουργοί Εθνικής Οικονομίας– υπέβαλε την παραίτηση του.

Όλο και περισσότερο διαφαίνεται ότι την ίδια κατάληξη θα έχει και ο κ. Γκίκας με τον ΕΝΦΙΑ του…