Ποιος θα ακούσει τον μέσο πολίτη, που έχει εξαντληθεί;

Η στυγνή και αδήριτη πραγματικότητα μας έχει κυριεύσει. Ο μέσος πολίτης, είτε ως εργαζόμενος στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα είτε ως συνταξιούχος είτε ως άνεργος είτε ως ιδιοκτήτης και επιχειρηματίας, ελπίζει ότι τουλάχιστον θα αναγνωρίσει κάποιος την προσπάθειά του και τις θυσίες του. Θα του αναγνωρίσει ότι εξαντλήθηκε από τη μείωση των εισοδημάτων και του πλούτου του. Ότι εξαντλήθηκε από το να ψάχνει αυτός και η οικογένειά του κάποιες πηγές εισοδήματος. Ότι πλήρωσε όσο περισσότερα μπορούσε και χρεώθηκε για να μπορέσει το κράτος να πληρώσει στο μέλλον ακόμη περισσότερα. Παρ’ όλα αυτά, όμως, βλέπει καθημερινά να παίρνονται οι αποφάσεις με μεγάλη δυσκολία. Και όταν παίρνονται, αυτό γίνεται ύστερα από πιέσεις και καθυστερήσεις, ενώ όταν εμποδίζονται, αποφεύγεται με γενικολογίες να αναληφθούν οι ευθύνες.

«Μπορεί», «ίσως», «θα», «να δούμε», «έχει ο Θεός», «ποιος ξέρει…» και άλλα ευτράπελα, μέχρι του σημείου να παλινδρομούν και να αμφισβητούν οι πάντες τα πάντα. Τα θέματα, όμως, είναι απλά και ευθύγραμμα. Δεν υπάρχουν καμπύλες, δεν υπάρχουν σκοτεινά σημεία και εφιάλτες. Είναι τόσο απλά, που σου κάνει εντύπωση γιατί δεν τα ξεκαθαρίζουν.

Είμαστε στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι; Δεν υπάρχει «υπό όρους είμαι». Και όσοι το θέτουν υπό αμφισβήτηση ας ανατρέξουν στην πρόσφατη ιστορία με τη Σκωτία. «Αν θέλετε να φύγετε, και με δημοψήφισμα, καλώς να το πράξετε. Αλλά να γνωρίζετε ότι την επομένη στερλίνα δεν υπάρχει. Θα τροφοδοτήσουμε τα ΑΤΜ για να ξεπεράσουν οι τράπεζες την άμεση κρίση, αλλά μετά μόνοι σας». Όσοι φιλοδοξούν ότι για εμάς τα πράγματα θα είναι διαφορετικά ας το σκεφτούν καλύτερα.

Έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε δημόσιες δαπάνες με «ισοσκελισμένο προϋπολογισμό» ή όχι; Ναι, άμα βρούμε κάποιον που έχει πόρους και όχι Εθνικό Τυπογραφείο και θεωρεί το Ελληνικό Δημόσιο πιο αξιόπιστο σε εξασφαλίσεις και επενδυτικές προοπτικές από την Apple. Αν νομίζουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε μόνοι μας, ας το ξεκαθαρίσουμε. Απλώς ας αναγνωρίσουμε ότι, αν τελικά κλείσει ο προϋπολογισμός του 2014 με επιτυχία όπως τον γράψαμε πέρσι, θα μπορούμε να λέμε ότι πετύχαμε να πληρώσουμε όλα τα έξοδα και όλους τους τόκους και ότι έχουμε καλύψει το 1/5 των δημοσίων επενδύσεων, όταν τα υπόλοιπα 4/5 θα μας τα έχει πληρώσει η ΕΕ. Νέες δαπάνες, λοιπόν, καταναλωτικές, αυξήσεις μισθών δημοσίων υπαλλήλων, προσλήψεις και δημόσιες επενδύσεις χωρίς ισοσκελισμένο προϋπολογισμό σημαίνει απλώς νέα δάνεια.

Επειδή οι τόκοι όμως είναι 6 δισ., θα μπορούσε κάποιος ευφυής οικονομολόγος να πει να τους πληρώσουμε στο μέλλον. Τέλεια ιδέα, αλλά να το πούμε σε όσους περιμένουν τους τόκους, κι αν το δεχτούν, κι εμείς μαζί του.

Υπάρχει λύση που θα μπορούσε να δώσει πνοή στην ανάπτυξη και να κρατήσει τον προϋπολογισμό ισοσκελισμένο δημιουργώντας επενδύσεις και απασχόληση στη χώρα; Ναι, και μάλιστα πολύ απλά και χωρίς αντιπαλότητες.

Πρώτα να ζητήσουμε άμεσα να προεξοφλήσει η ΕΚΤ στην αγοραστική τιμή τις συμμετοχές του Ελληνικού Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα. Δεν χρειάζεται, ιδιαίτερα μάλιστα όταν δεν το ελέγχει και δεν το εγγυάται το Ελληνικό Δημόσιο, να έχει ένα χρέος από την κεφαλαιοποίηση των τραπεζών που δεν του είναι απαραίτητο. Ας εξοφλήσει τα πάλαια χρέη της ΕΚΤ που λήγουν. Θα μειωθεί ο δημόσιος δανεισμός, θα μειωθούν και οι τόκοι.

Ας μειώσει η κυβέρνηση τους φορολογικούς συντελεστές στα εισοδήματα και ας ρυθμίσει μακροχρόνια τις απαιτήσεις από καθυστερημένες φορολογικές υποχρεώσεις. Θα ανακουφιστεί ο κόσμος και θα έχει τη δυνατότητα να εξοφλήσει σιγά σιγά τα παλαιά και να πληρώνει τα νέα χρέη.

Ας διαγράψει απαιτήσεις από πρόστιμα, που έτσι κι αλλιώς δεν επηρεάζουν τον προϋπολογισμό στα έσοδα. Πιστεύει κανείς ότι θα εισπράξει ποτέ 70 δισ. όταν το 60%-70% είναι πρόστιμα και προσαυξήσεις, ιδιαίτερα από οικονομικές μονάδες που δεν υπάρχουν;

Ας κάνει το ίδιο και με τα ασφαλιστικά ταμεία και ας δώσει τη δυνατότητα να γίνει αυτό ένα μεγάλο ομόλογο, που θα μπορούσε να το προεξοφλήσει η ΕΚΤ.

Ας μεταβιβάσει τη διαχείριση ενός μεγάλου τμήματος του ΕΣΠΑ στην Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, σε συνεργασία με τις ελληνικές τράπεζες.

Ας μεταφέρει τμήμα της υπό διαχείριση περιουσίας σε ισχυρούς επενδυτικούς οργανισμούς, με επιφάνεια ικανή για να προχωρήσουν σε αναδιαρθρώσεις και επενδύσεις.

Ας περιοριστεί στο να αλλάξει το σύνολο του φορολογικού μας συστήματος σε ένα απλούστερο, που να είναι ευνοϊκό στα αναπτυξιακά κίνητρα. Ας προχωρήσει σε έναν ΕΝΦΙΑ που να καλύπτει τους πάντες, χωρίς εξαιρέσεις, με μοναδικό στόχο το σύνολο των εσόδων να είναι αυτό που περιμένει από τον προϋπολογισμό. Ας ενοποιήσει σε έναν τον ΦΠΑ για να περιορίσει τη φοροδιαφυγή στις συναλλαγές.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι να περιοριστεί για λίγο το κράτος στα όριά του, με καλύτερες ποιοτικά υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας και Δικαιοσύνης. Οι πολίτες αναγνώρισαν τα εθνικά βάρη του παρελθόντος και ο καθένας με τις δυνάμεις του συνέβαλε στο να εξισορροπήσουμε ως οικονομία. Οι πολίτες γνωρίζουν ότι η αστική ευρωπαϊκή οικονομία είναι η μόνη τους επιλογή.