Ικέτης στη Μέρκελ ο Σαμαράς για την εξουσία ΤΟΥ
Θα προτάξω, περιγράφοντάς την κουτσά στραβά, την ακόλουθη εξαιρετική γελοιογραφία του Βαγγέλη Χερουβείμ, που δημοσιεύτηκε στα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ της «Αυγής» την Τετάρτη: Μετά την προσγείωση του προερχόμενου από το Βερολίνο αεροπλάνου, ο Σαμαράς προβάλλει στη σκάλα καθόδου με διάπλατα ανοιχτά χέρια και βροντοφωνάζει κατενθουσιασμένος σε κατσουφιασμένους και εξουθενωμένους Έλληνες – δύο φαίνονται, ο ένας κρατάει μάλιστα δεκανίκια: «Με άδεια χέρια έρχομαι!» και προσθέτει: «Δέχθηκε να κρατήσει ΟΛΑ τα “ευχαριστώ” μας». (Αυτό το «μας» τα λέει όλα. Και τον εξευτελίζει ανεπανόρθωτα).
Μουγκή, θαρρείς, σφίγγα και μυθολογική Σφίγγα η Μέρκελ, χωρίς να διαθέτει ούτε κατά προσέγγιση τα πνευματώδη αινίγματα της τελευταίας. Επί της ουσίας δεν είπε απολύτως τίποτα. Όσο για… δεσμεύσεις, δεν ανέλαβε ούτε μία. Επαινούσε μόνο τον δήθεν προστατευόμενό της για τα ανύπαρκτα… κατορθώματά του! Παρʼ όλα αυτά, η συγχορδία των συστημικών εφημερίδων -«Καθημερινή», «Νέα», «Βήμα», «Ελεύθερος Τύπος», «Εστία»- θεώρησαν… επιτυχημένη τη συνάντηση! Εξαιρώ την ευπρεπέστατη και συχνά επικριτική «Δημοκρατία», δίχως να εξαιρώ δυο-τρεις συστημικούς αρθρογράφους της.
Και να σκεφτεί κανείς ότι, πλην του ίδιου του Σαμαρά, όλο το τσούρμο των πιστών συνεργατών του είναι ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΟΙ. Γεγονός που μάταια προσπαθούν να κρύψουν. Ταυτόχρονα επιδίδονται στο γνωστό -και διάτρητο- άθλημα: άμυνα διά της επιθέσεως. Καταφεύγουν λοιπόν με καθαρώς αθέμιτα μέσα στο να τρομοκρατήσουν τους καλπάζοντες προς την εκμηδένισή τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Με συκοφαντίες, ασύστολα ψεύδη και ανερμάτιστες κινδυνολογίες. Συκοφαντίες, ψεύδη και κινδυνολογίες που η μέγιστη πλειονότητα των Ελλήνων χλευάζει, αρνούμενη να τείνει ευήκοον ους στους αποδεδειγμένα καταστροφείς της χώρας μας. Σημειώνω, εκτός από τη φρικαλέα απειλή του Σαμαρά ότι με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις εκλογές «θα αδειάσουν από χρήματα οι ελληνικές τράπεζες», την οποία επαναλαμβάνει ανερυθρίαστα ο Άδωνις (του «Αδ-όνειδος», σύμφωνα με τον χαρισματικό Μετέωρο της «εφ.συν.» που το επώνυμο Σαμαράς το γράφει επίσης ευρηματικότατα «ΘΑμαράθ») και την κατάπτυστη αερολογία της εμετικής Βούλτεψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «διαθέτει ένοπλες συνιστώσες»! Οι άνθρωποι αυτοί -ή μάλλον τα ανεγκέφαλα αυτά άτομα- επιταχύνουν μόνοι τους (μόνα τους) τον αφανισμό τους.
Με τίτλο: «Είναι η ώρα του μεγάλου ʽʽΟΧΙʼʼ», ο Μάκης Κουρής απηύθυνε «Ανοικτή επιστολή προς Παπούλια, Παπανδρέου και Σαμαρά στα «ΘΑΡΡΑΛΕΑ» του, με ημερομηνία 16 Οκτωβρίου 2011. Θεωρώ και τον τίτλο και την ανοικτή επιστολή και την ημερομηνία του δημοσιεύματος αλληλένδετα γεγονότα τόσο ως προτροπές όσο και ως πιθανότατες προβλέψεις. Παραθέτω, επομένως, αυτολεξεί το ακόλουθο καίριο τμήμα του κειμένου αυτού, συμπεριλαμβανομένης και της καταλήξεώς του:
«Είναι οι μεγάλες στιγμές, το προσκλητήριο της Ιστορίας, όπου αναδεικνύεται ο ηγέτης, που δεν έχει τίποτε άλλο στο μυαλό, την ώρα της απόφασης, από το συμφέρον της πατρίδας και του λαού της.
Και κλείνει τʼ αυτιά στις πιέσεις των ξένων, κόβει δεσμά που είχε κάνει το λάθος να δεχθεί με αντάλλαγμα την καρέκλα, παύει να αποφασίζει και να λειτουργεί σαν μαριονέτα, ως όργανο ξένων συμφερόντων και φοβισμένο ανθρωπάκι. Τολμά κι όποιον πάρει ο χάρος. Αρκεί να σωθεί ένα και μόνο, η χώρα του και οι πολίτες της.
Είναι η ώρα που οι επιλογές πλέον είναι μόνο δύο… Το ʽʽΝΑΙʼʼ σʼ ό,τι μας ζητάνε. Και το ʽʽΟΧΙʼʼ στα ισόβια δεσμά, στη φτώχεια, στα δάκρυα, στα ερείπια μιας ολόκληρης ζωής, που κτίστηκε με αίμα και πόνο…
Είναι η ώρα τού έκαστος εφʼ ω ετάχθη…
Και είναι αδύνατον να πιστέψει κανείς ότι δεν ενδιαφέρει τον κ. Παπούλια, τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Σαμαρά, τι όνομα θα αφήσουν κληρονομιά στα παιδιά τους, τι θα γράψει η πατρίδα γιʼ αυτούς, αν οι Ερινύες θα τους ακολουθούν και στον άλλο κόσμο…».
Το κείμενο που μόλις διαβάσατε είναι και σήμερα επίκαιρο και έχει τους ίδιους, συν μερικούς ακόμα, αποδέκτες. Το ότι ο Μάκης Κουρής προτάσσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι και τυπικά ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, σύμφωνα με τον διαπρεπή συνταγματολόγο Γιώργο Κασιμάτη, ορθό. Διότι, μολονότι ο Κάρολος Παπούλιας είναι ανεύθυνος σε θέματα που λύνουν τα δικαστήρια, ουδόλως ανεύθυνος είναι για όλες τις πράξεις της κυβέρνησης, κυρίως τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες –Κασιμάτης έφα– «στηρίζονται σε άκυρες κατά το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο και κατά το Σύνταγμα ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ, διότι δεν πέρασαν από τη Βουλή και παραβιάζουν τις βασικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της κυριαρχίας του κράτους». Προσθέτω ότι για να περάσει από τη Βουλή το πρώτο Μνημόνιο, θα έπρεπε να υπάρχει ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ. Θα έπρεπε δηλαδή να το ψηφίσουν τουλάχιστον 180 βουλευτές. Αριθμός αστρονομικός εκείνη την εποχή. Βαδίσαμε, επομένως, μετά το περιβόητο Καστελλόριζο του… αδαούς (;) Γιωργάκη, ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ. Άρα, ό,τι έγινε αυτά τα χρόνια, θα έπρεπε να είναι ΑΚΥΡΟ.
Ο Γιώργος Κασιμάτης τόνισε την προπερασμένη Κυριακή σε αυτή την εφημερίδα ότι ο Παπούλιας θα όφειλε «να απαιτήσει να περάσουν από τη Βουλή οι δανειακές συμβάσεις και σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να αρνηθεί να υπογράψει τις συμβάσεις και τα διατάγματα». Και πρόσθεσε: «Αν η κυβέρνηση δεν αναθεωρούσε τις αποφάσεις της, ο κ. Παπούλιας θα μπορούσε να παραιτηθεί για να μπλοκάρει όλες τις διαδικασίες».
Ποιος; Ο Παπούλιας; Αυτός, φίλτατε Γιώργο, θέλει να εξαντλήσει και ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΗΜΕΡΑ της δεύτερης θητείας του!