Η Σκωτία δείχνει τον δρόμο και τη δύναμη που έχουν οι «μικρές» χώρες
Δηλαδή, υπέρ του να κάνουν κουμάντο οι ίδιοι και όχι οι Άγγλοι, που εξακολουθούν να συμπεριφέρονται σαν κατακτητές, όπως συμβαίνει και στην Κύπρο.
Ταρακουνήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση, τρόμαξαν οι αγορές, στις οποίες οι πολιτικοί έχουν επιτρέψει να αποφασίζουν για τις τύχες των λαών.
Έπεσαν όλοι, μονοί και διπλοί, πάνω στους Σκωτσέζους να τους πείσουν ότι είναι για το καλό τους να συνεχίσουν να είναι υπόδουλοι!
Άγρυπνοι έμειναν σε Ανατολή και Δύση μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες και να πάει η καρδιά τους στη θέση της μόλις μετρήθηκε ότι το «ΟΧΙ» στην ανεξαρτησία της Σκωτίας είναι 10 μονάδες πάνω από το «ΝΑΙ» στην απελευθέρωση. Το αποτέλεσμα όμως, 55,3% έναντι 44,7%, κάθε άλλο παρά καθησυχαστικό είναι για τα μεγάλα αφεντικά.
Ο λόγος δεν πέφτει σε εμάς. Ο λαός αποφάσισε για το αύριό του. Και αυτός θα γευθεί τις συνέπειες της ψήφου του και θα κρίνει αν ψήφισε σωστά ή όχι. Η συνέχιση της πρόσδεσης στην Αγγλία ήταν πραγματικά πιο συμφέρουσα από την ανεξαρτησία της χώρας τους; Αν οι προσδοκίες τους διαψευσθούν, αν μείνει μόνο λόγια ο σωρός των υποσχέσεων που τους δόθηκαν για να τους πάρουν την ψήφο, θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσουν…
Θα πρέπει, όμως, να είναι ευγνώμονες προς τη Σκωτία οι λαοί όλων των θεωρούμενων «μικρών» χωρών. Γιατί έδειξε την τεράστια δύναμη που έχουν, και είναι στο χέρι τους να τη χρησιμοποιήσουν και να κερδίσουν πολλά. Και για τη χώρα τους και για τους ίδιους. Για να πάψουν οι προύχοντες να εκμεταλλεύονται χώρες και λαούς, στους οποίους κουνάνε το δάκτυλο λέγοντάς τους ότι χωρίς προστάτες δεν μπορούν να ζήσουν. Ότι οι προστάτες είναι για το καλό τους.
Αυτό βιώνουμε και στην Ελλάδα έξι χρόνια τώρα. Επιμένουν οι κυβερνώντες να λένε ότι χωρίς τους νέους προστάτες θα είχαμε χρεοκοπήσει. Θα πεινάγαμε… Μας ψυχοπονέθηκαν και ήρθαν να μας ελεήσουν. Για παλαβούς μάς περνάνε; Σε λίγο θα μας πουν ότι είναι και ευεργέτες και πρέπει να τους στήσουμε αγάλματα. Για το οικόπεδο ενδιαφέρονται. Γιατί ξέρουν πολύ καλά την τεράστια αξία που έχει. Είναι φάτσα στον δρόμο. Και έχει πολλά και κρίσιμα περάσματα, που οδηγούν σε καυτές περιοχές, γεωπολιτικά και πλουτοπαραγωγικά.
Ένα οικόπεδο σαν τη Σκωτία. Αρκεί να «παίξεις» σωστά τον άσο που κρατάς, και κανείς δεν μπορεί να μην τον μετρήσει. Όχι να τον προσφέρεις, αλλά να τον ρίξεις στο τραπέζι και όποιον ποντάρει τα περισσότερα να τον έχεις σύμμαχο και όχι απέναντί σου.
Αυτόν τον άσο, το δυνατό χαρτί, έχεις στο χέρι σου, Αντώνη Σαμαρά, στη μεθαυριανή συνάντηση με τη Μέρκελ, αλλά μέχρι σήμερα τον έχεις υποβαθμίσει, τον έχεις απαξιώσει. Η γερμανίδα καγκελάριος δεν θα μπορέσει να τον αγνοήσει… Και φυσικά δεν παρακαλάμε για κάποιες μικροανάσες.
Ανεξάρτητα, όμως, από το πώς θα εκμεταλλευτεί ο πρωθυπουργός τον άσο που έχει στον πηγαιμό για την Ιθάκη, εμείς οι Έλληνες οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Σκωτία γιατί μας άνοιξε τα μάτια να δούμε τον δρόμο που είναι ολάνοιχτος μπροστά μας. Τον δρόμο που μπορεί να ακολουθήσει κάθε «μικρή» χώρα για να πάψουν οι «μεγάλοι» να της συμπεριφέρονται ως μικρή και αδύναμη…