ΟΤΑΝ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ…

Μοιραία, προχώρησα σε σύγκριση με τα όσα γράφηκαν ή διατυπώθηκαν για τις δύο πρόσφατες αποτυχημένες εξορμήσεις μας σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, που ως εθνικές ομάδες πολύ μας ρεζίλεψαν, αλλά μην περιμένετε ευθύνες.

Να το εξηγήσω:

Οι διάφοροι «τελάληδες» του προϊόντος μας είχαν ζαλίσει τον έρωτα για τη δυναμική της ομάδας μας του μπάσκετ, για τις πέντε υπέροχες νίκες, για τον σούπερ γίγαντα Αντετοκούμπο κ.λπ. Ουδείς κράτησε «πισινή» πριν από τον αγώνα με τη Σερβία. Μια ομάδα που μας έχει «του χεριού της», διότι απλά «η γιουγκοσλαβική σχολή έμαθε μπάσκετ ολόκληρη την Ευρώπη»!

Ήρθε λοιπόν η βαρβάτη καρπαζιά στον σβέρκο του Κατσικάρη και των παικτών, αφήνοντας τον Σκουντή και κάποιους άλλους ειδικούς του αθλήματος να υποστηρίζουν πως είναι άδικο το σύστημα κ.λπ. Εννοείται πως το σύστημα αφορά όλες τις ομάδες και όχι μόνο την Ελλάδα. Νομίζω πως το λάθος των επιμελητών της παρουσίασης του μπάσκετ στο κοινό, ή το μείζον πρόβλημά τους αν θέλετε, είναι η υπερβολική τους αφοσίωση στο άθλημα και η επίσης υπερβολική φιλία τους με τους παίκτες και τους προπονητές. Έτσι, σωστή δουλειά δεν μπορεί να γίνει.

Στο ποδόσφαιρο η κατάσταση ήταν σχεδόν δραματική. Κάποιος ιταλός προπονητής Ρανιέρι, άλλοτε μέτριος στα ιταλικά γήπεδα αλλά πλέον με την καριέρα του σε υπερβολική κατωφέρεια, κατάφερε μέσα σε ελάχιστες εβδομάδες μια ομάδα με σθένος, ψυχή και θέληση να την υποβιβάσει σε… Εθνικό Γαζώρου. Έτσι, οι πονηροί Ρουμάνοι ήλθαν στο Νέο Φάληρο και παίζοντας εντελώς μέτρια αλλά με κάποια μέθοδο πήραν τη νίκη στο πρώτο επίσημο παιγνίδι για το ευρω-πρωτάθλημα του 2016.

Και πάλι τα σχόλια που ακούστηκαν (και γράφηκαν) ήταν χλιαρά και του τύπου «πρώτο ματς ήταν», «έχουμε χρόνο να επανορθώσουμε», «οι παίκτες δεν ήταν έτοιμοι», τέτοια.

Ελάχιστοι έθιξαν την εντελώς λάθος σκέψη του κόουτς να χρησιμοποιήσει παίκτες σε θέσεις που δεν μπορούν να καλύψουν, αλλά και για την ευκολία με την οποία έβαλε στο γήπεδο νέα παιδιά σε αγώνα που έδειχνε χαμένος από τα πρώτα λεπτά. Μήπως για να αποκτήσουν… εμπειρίες;

Λόγου χάρη, ο νεαρός Διαμαντάκος δείχνει κυνηγός σε εξέλιξη, είναι «φουνταριστός», που λένε οι μάγκες της υδατοσφαίρισης, και όχι ακραίος. Ο Μάνταλος μπορεί να εξελιχθεί κάποια στιγμή, εντούτοις δεν είναι σε θέση από τη μια στιγμή στην άλλη να ρίξει στους «ώμους του» βάρος που δεν του αναλογεί. Όσο για τους ντεφορμέ Σαμαρά – Μήτρογλου, είναι βέβαιο πως ξεγέλασαν τον Ρανιέρι για τα καλά, μια και δεν ήταν σε θέση ούτε για… τζόκινγκ.

Υπήρχε και ο αριστεροπόδαρος Χολέβας, ο οποίος απλά ήταν ο κορυφαίος της Ρουμανίας…

Είναι πολύ πιθανό η εθνική του ποδοσφαίρου να (ξανα)βρεί τον δρόμο των επιτυχιών, αλλά αυτό μάλλον θα αργήσει, καθώς επιχειρείται σαφής ανανέωση. Η τελευταία μάλλον δεν αναμένεται να αφορά παρουσιαστές και λοιπούς σχολιαστές. Προφανώς θα συνεχίσουν στις κλασικές μεθόδους του χαδιού ακόμη και αν οι εξέδρες αδειάσουν εντελώς, όχι από τιμωρία, αλλά από απογοήτευση της εκλεκτής πελατείας…