Ο κύριος του 1,2%

Οι δύο μεγάλοι ένοχοι, λοιπόν, ψάχνουν να βρουν πρόσωπο το οποίο θα είναι ευνοϊκά διακείμενο στις αθλιότητες τις οποίες διέπραξαν. Και το πιο κατάλληλο είναι ο κ. Φώτης Κουβέλης που με το κομματίδιό του έγινε δεκανίκι τους και στήριξε τα Μνημόνια και τα άλλα δολοφονικά οικονομικά μέτρα.

Σαμαράς – Βενιζέλος τον θεωρούν τον πλέον… «κατάλληλο»! Ο κ. Κουβέλης όμως αποδοκιμάστηκε τελεσίδικα από τον ελληνικό λαό όταν στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση πήρε το… 1,2%. Πώς είναι δυνατόν ο πολιτικός που έλαβε το μικρότερο ποσοστό που έχει λάβει ποτέ κόμμα, ο άνθρωπος που αμφισβητείται ακόμα και από ορισμένα στελέχη του, να έχει τη δυνατότητα να ενώνει ολόκληρο τον λαό και τις πολιτικές παρατάξεις; Ο κ. Κουβέλης μπορεί να ήταν καλός για πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου, αλλά είναι τελείως ακατάλληλος για το ανώτατο αξίωμα του κράτους. Προβάλλεται ως… «αριστερός» αναθεματιζόμενος από όλη την Αριστερά και θεωρείται ανεκτός από τη… Δεξιά! Και όχι απλώς «ανεκτός», αλλά -όπως λέγουν οι καλώς γνωρίζοντες- διαθέτει και τη στήριξη ισχυρών οικονομικών παραγόντων. Αυτοπροσδιορίζεται «αριστερός» ο κ. Κουβέλης. Μπορεί κάποτε να ήταν. Αλλά από την κορυφή μιας αγωνιστικής έπαλξης έκανε ένα τεράστιο άλμα για να προσγειωθεί μέσα στον βούρκο των μνημονιακών ξένων συμφερόντων. Λυπούμεθα, αλλά αυτοί που λέγουν ότι ανήκουν στην Αριστερά και με τις πράξεις τους τη δολοφονούν, και κυρίως πλήττουν θανάσιμα τη Δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία, δέχονται την περιφρόνηση των ψηφοφόρων. Ο κ. Κουβέλης πραγματοποίησε και ισοφάρισε ύστερα από 80 περίπου χρόνια το άλμα από κορυφογραμμής εις κορυφογραμμήν του μακαρίτη Γεωργίου Κονδύλη. Διά τους νεότερους που δεν μελετούν ίσως την Ιστορία, θυμίζω ότι ο σκληροτράχηλος εκείνος στρατηγός, από τους υπερασπιστές της Δημοκρατίας, ήταν ο ίδιος που πρωτοστάτησε στην επιστροφή του βασιλέως Γεωργίου Β’ το 1935. Ο κ. Κουβέλης δεν έφερε πίσω, βεβαίως, κανέναν βασιλέα, αλλά έκαμε κάτι χειρότερο: Εστήριξε ψηφίζοντας τα Μνημόνια την εδώ παρουσία του ξένου δυνάστη, που θέλει την πατρίδα μας αποικία της Γερμανίας. Ιστορικά, ο Κονδύλης ίσως συγχωρείται, αφού και ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος σε επιστολή του έλεγε ότι αν η παλινόρθωση συνδεόταν με την αποκατάσταση της ομαλότητας τότε εκείνος φωνάζει: «Ζήτω ο βασιλεύς»! Η «μεταστροφή» είχε την εξήγησή της. Διότι η προσαρμογή του αρχηγού των Φιλελευθέρων δεν ήταν η πράξη φόνου, αλλά η ληξιαρχική πράξη θανάτου της αβασίλευτης δημοκρατίας την οποία είχε «εκτελέσει» το κίνημα του 1935.

Τώρα την αβασίλευτη δημοκρατία «δολοφονούν» όχι μόνον ο κ. Κουβέλης αλλά και οι αρχηγοί Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ. Την ευτέλισαν παραδίνοντας τα κλειδιά του κράτους στην απόλυτη δικαιοδοσία του εμίρη Γιούνκερ και της ψυχοκόρης του Χίτλερ, της Μέρκελ. Τώρα δεν μιλάμε για μια κακή κυβέρνηση, οποιασδήποτε ιδεολογίας, αλλά για μια δωσιλογική κυβέρνηση στην υπηρεσία των ούννων κατακτητών. Βιώνουμε ακόμα την ηθική καταρράκωση του δημόσιου βίου. Ας δούμε τα πρόσωπα που εμπλέκονται: Ο κ. Κάρολος Παπούλιας βλέπει το κατάντημα της χώρας, αντιλαμβάνεται ότι λύση είναι μόνο η άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, αλλά για να μη χάσει ελάχιστο διάστημα παραμονής στο Μέγαρο Ηρώδου Αττικού, νομιμοποιεί με την αδιαφορία του την αποδοκιμασθείσα στις πρόσφατες ευρωεκλογές συγκυβέρνηση. Θα μπορούσε να παραιτηθεί τώρα και να γράψει Ιστορία. Να αφήσει μια καλή ανάμνηση στον λαό. Προτιμά να γευθεί το μέλι της εξουσίας, μέχρι την τελευταία σταγόνα, κι ας πάει κατά διαβόλου η χώρα. Ερχόμαστε στη συνέχεια και στον πρωθυπουργό. Ο Αντώνης Σαμαράς δεν είναι μόνον ο νεκροθάφτης της Νέας Δημοκρατίας. Αποδεικνύει ότι τον διακατέχει και ένας άκρατος αριβισμός. Προβάλλεται ως δεξιός και «εθνικόφρων». Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να δέχεται τον Φώτη Κουβέλη, που έχει στο κόμμα του τη γνωστή Ρεπούση, την «καθηγήτρια» που προκάλεσε με τον… «συνωστισμό» και τη συνειδητή διαστροφή της ιστορικής πραγματικότητας τις εθνικές ευαισθησίες των ελλήνων πολιτών. Υπερηφανεύεται ο κ. Σαμαράς για τον συγγενικό του δεσμό με τη μεγάλη Ελληνίδα, την Πηνελόπη Δέλτα. Θα τρίζουν τα κόκαλα της κορυφαίας εκείνης συγγραφέως που δεν άντεξε να βλέπει τη γερμανική σημαία στον Ιερό Βράχο και αυτοκτόνησε. Θα αισθανόταν σίγουρα μεγίστη θλίψη και απογοήτευση εάν έβλεπε τον εγγονό της να εκτελεί χρέη υπηρέτη του Δ’ Ράιχ και να είναι βουτηγμένος μέσα στον βρώμικο βάλτο των μνημονιακών μεθοδεύσεων και στη ντροπή του αισχρού ΕΝΦΙΑ. Ίσως είχε η Πηνελόπη Δέλτα κάποιο προαίσθημα όταν έδωσε στο σπουδαίο βιβλίο της τον τίτλο: «Στα μυστικά του βάλτου»… Και δεν είναι μυστικό σήμερα το γεγονός ότι ο Σαμαράς ψάχνει απεγνωσμένα να εξασφαλίσει τον μαγικό αριθμό των 180 για να παραμείνει στην υπηρεσία της Μέρκελ και να μην πάει στις κάλπες, διότι είναι πολιτικά δειλός. Δεν αντέχει την κατακραυγή του κόσμου. Φοβάται τη λαϊκή Νέμεση. Κι όπως έλεγε ο αείμνηστος πολιτικός ηγέτης -τόσο παρεξηγημένος- Ηλίας Τσιριμώκος: «Δεν φοβάται τον λαόν όποιος αγωνίζεται για κάποιο σκοπό που θεωρεί δίκαιον. Τον φοβάται εκείνος που έχει επίγνωσιν ότι εργάζεται εναντίον του λαού…». Κι ο κ. Σαμαράς έχει επίγνωση ότι εργάζεται εναντίον του ελληνικού λαού, χάριν των γερμανικών συμφερόντων. Οι παρηκμασμένοι εκπρόσωποι των συμφερόντων της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης δεν έχουν το ηθικό ανάστημα να εναντιωθούν στον ξένο δυνάστη, στην «τρόικα».

Το ελπιδοφόρο μήνυμα ήλθε από το Παρίσι. Υπουργοί της κυβέρνησης, με πρώτο τον αρμόδιο των Οικονομικών, είπαν το μεγάλο «ΟΧΙ» στη γερμανική δεσποτεία, πέταξαν στα μούτρα του Ολάντ τις παραιτήσεις τους, είπαν ότι δεν μπορεί ο λαός να πληρώνει τέτοιους φόρους και ότι δεν καταδέχονται η πατρίδα τους, η Γαλλία, να γίνεται έρμαιο της Γερμανίας. Κι ο Ολάντ, που είναι χειρότερος από τον Πετέν, έσπευσε να προβεί σε ανασχηματισμό μην τυχόν και ανησυχήσει η προϊσταμένη του, η Μέρκελ. Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ, τα ελεγχόμενα από το σύστημα μεγάλα κανάλια, αυτήν την πρώτη είδηση -με τεράστια σημασία- την έβαλαν στα δελτία, τρίτη ή τέταρτη για να την υποβαθμίσουν. Οι τηλεθεατές όμως δεν τρώνε κουτόχορτο. Γνωρίζουν τον ρόλο των δήθεν «ανεξάρτητων» καναλιών και ποιοι τα καθοδηγούν από το παρασκήνιο. Όπως είπαμε και προηγουμένως, ο Αντώνης Σαμαράς έχει επίγνωση ότι εργάζεται εναντίον του λαού χάριν της σφηκοφωλιάς των Βρυξελλών. Γι’ αυτό και στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, φοβούμενος τις έντονες αντιδράσεις του αγανακτισμένου πλήθους, περιβαλλόμενος από ασφυκτικό κλοιό φρουράς, θα πει γρήγορα τα παραμύθια που συνέταξαν τα αφεντικά του και θα φύγει αστραπιαία χωρίς να δώσει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. Τι θα μπορούσε να απαντήσει, άλλωστε, στα αμείλικτα ερωτήματα που αποκαλύπτουν τον ρόλο του και τους στόχους που άλλοι του καθορίζουν;

Ο Αντώνης Σαμαράς θα παραμείνει στην Ιστορία ως ο «πρωθυπουργός του αισχρού ΕΝΦΙΑ». Ο ίδιος έγραψε τον πολιτικό του επικήδειο. Ο μοναδικός αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας που γκρέμισε τα παραδοσιακά στηρίγματα της παρατάξεώς του. Τρίτος υπεύθυνος της καταρρακώσεως του δημοσίου βίου είναι ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Το κόμμα του γνώρισε πρωτοφανή καθίζηση στις εκλογές. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όμως, ξέχασε αρχές και ιδρυτικές διακηρύξεις και γαντζώθηκε στο σωσίβιο που του έριξε ο Σαμαράς. Κάτι χειρότερο. Δέχθηκε κι αυτός τον ρόλο «παραδουλεύτρας» της «τρόικας» προκειμένου να ποζάρει σαν «πρωθυπουργεύων» και να τον μεταφέρουν τα πρωθυπουργικά αεροσκάφη από τα νησιά όπου παραθέριζε. Οι δύο αρχηγοί της συγκυβέρνησης θέλουν, λοιπόν, ανώτατο άρχοντα στο μέγεθος του δικού τους χαμηλού πολιτικού αναστήματος. Και τον βρήκαν στον κύριο του 1,2%. Κι όλα αυτά για να ικανοποιήσουν τις επιδιώξεις των γερμανοευρωπαίων τυράννων μας. Ποιες είναι αυτές οι επιδιώξεις; Μα τις είχε προδιαγράψει πριν από χιλιάδες χρόνια ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του: «Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφενός για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος και αφετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σ’ αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει η επιβολή μεγάλων φόρων και η απορρόφηση των περιουσιών των πολιτών…»!