Προμελετημένο το τερατούργημα του ΕΝΦΙΑ
Τα ήξερε βλέπεις όλα, δεν έδωσε καμιά σημασία στις επισημάνσεις του πρώην υπουργού και καθηγητή της Νομικής, προχώρησε στην κατασκευή του εκτρώματος με πρωτομάστορα τον προσωπικό του σύμβουλο, τον Καραβίτη και το αποτέλεσμα ήταν να γίνει άνω κάτω η χώρα. Με ευθύνη βέβαια και των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού, με πρώτο τον Χρύσανθο Λαζαρίδη. Και τώρα τρέχουν να σβήσουν τη φωτιά, κάτι που δεν φαίνεται όμως να καταφέρνουν…
Στην επιστολή που είχε στείλει τότε ο κ. Παυλόπουλος –και απέστειλε εκ νέου αντίγραφό της στον νέο υπουργό Γκίκα Χαρδούβελη στις 6/8/2014, μετά τις σεισμικές δονήσεις που προκάλεσε το τερατούργημα– επεσήμαινε ότι ο ΕΝΦΙΑ οδηγεί σε δήμευση του ακινήτου, η περιουσία εξανεμίζεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη φορολογικών βαρών και θίγει τον ίδιο τον πυρήνα του δικαιώματος αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας όπως προβλέπει το Σύνταγμα.
Συγκεκριμένα, ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμιζε στον Στουρνάρα τα εξής:
«Ο “ΕΝΦΙΑ” επιβάλλεται, κατʼ ουσία και κατʼ αποτέλεσμα, χωρίς ουσιαστική σύνδεση όχι μόνο με το συνολικό εισόδημα του ιδιοκτήτη αλλʼ ακόμη και με το παραγόμενο από την ιδιοκτησία αυτή, lato sensu, εισόδημα. Είναι όμως προφανές ότι, υπό τα δεδομένα αυτά, «αποστασιοποιημένος» και από την εν γένει φοροδοτική ικανότητα του υποκειμένου του συγκεκριμένου οικονομικού βάρους αλλά και από την έναντι αυτού οικονομική σημασία του βαρυνόμενου ακινήτου, ο “ΕΝΦΙΑ” οδηγεί, εντέλει, και στην οικονομική απομείωση της πληττόμενης ακίνητης ιδιοκτησίας. Οδηγεί, δηλαδή, σʼ ένα είδος έμμεσης δήμευσης του ακινήτου –αφού ο ιδιοκτήτης του ωθείται, εμμέσως πλην σαφώς, ακόμη και στο να απαλλαγεί από το ακίνητό του λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης στα φορολογικά βάρη που του αναλογούν– και, κατά λογική ακολουθία, στην οικονομική “τήξη” του πυρήνα του δικαιώματος στην ιδιοκτησία».
«Οι διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) μέσʼ από την ερμηνεία τους από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, επιβάλλουν την αρχή σύμφωνα με την οποία η περιουσία, ως αμάλγαμα εμπραγμάτων και ενοχικών δικαιωμάτων, δεν επιτρέπεται να εξανεμίζεται υπό τη “δαμόκλειο σπάθη” φορολογικών βαρών που από τη μια πλευρά αποδυναμώνουν τη φοροδοτική ικανότητα του υποκειμένου του φόρου, παραβιάζοντας την αρχή της αναλογικότητας μεταξύ φορολογικού βάρους και φοροδοτικής διαθεσιμότητας. Και, από την άλλη πλευρά, ουσιαστικά απομειώνουν την περιουσία του υποκειμένου του φόρου σε τέτοιο βαθμό ώστε να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια η επιβίωσή του. Συνακόλουθα, λοιπόν, η προς αυτή την κατεύθυνση ερμηνεία κι εφαρμογή της ΕΣΔΑ οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο “ΕΝΦΙΑ” φαίνεται να πλήττει, στο πλαίσιο της ελληνικής έννομης τάξης».
Και καταλήγει ο κ. Παυλόπουλος τονίζοντας ότι: «Ο “ΕΝΦΙΑ” στηρίζεται, κατʼ ουσία, σʼ ένα οιονεί αμάχητο τεκμήριο, το οποίο αν δεν αποκλείει πλήρως, σίγουρα περιορίζει υπερμέτρως τα όρια του δικαστικού ελέγχου, κατά τρόπο που θίγει τον ίδιο τον πυρήνα του δικαιώματος αίτησης και παροχής δικαστικής προστασίας κατʼ άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος (αλλά και, περαιτέρω, κατʼ άρθρο 6 παρ. 1 της ΕΣΔΑ)».