Η ανέγερση τεμένους στον Βοτανικό θα οξύνει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης
Σημειώνουν επίσης ότι το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο μειώνει την ελευθερία του λόγου των ελλήνων πολιτών και υπογραμμίζει την υποχρέωση της Ελληνικής Πολιτείας να αντιμετωπίσει τον εποικισμό της χώρας μας με αποτελεσματικά μέτρα, τα οποία και προτείνει.
Ο παράνομος εποικισμός συνιστά έγκλημα εθνοκτονίας
Συγκεκριμένα, οι 34 ακαδημαϊκοί υπογραμμίζουν ότι «η ανεξέλεγκτη εισροή αλλοεθνών στο έδαφος μιας χώρας είναι παράνομος εποικισμός, συνιστά έγκλημα εθνοκτονίας συντελούμενο κατά κανόνα υπό ανώμαλες συνθήκες πολέμου και απαγορευμένο από το διεθνές δίκαιο (άρθρο 8.2.β.viii του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου)» και επισημαίνουν ότι εδώ και χρόνια αυτό ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας, με τους έποικους, αντί να απελαθούν, όπως διατάσσουν οι νόμοι, να εδραιώνονται και να απαιτούν. «Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο, καθώς εκατομμύρια παράνομοι αλλοδαποί βρίσκονται ήδη στη χώρα, ενώ οι νέες αφίξεις παρουσιάζουν υψηλό ρυθμό αύξησης ιδιαίτερα από μουσουλμανικές χώρες», επισημαίνοντας ότι «η κατασκευή και λειτουργία τζαμιών με δαπάνες του κράτους ανταμείβει την παράνομη εισβολή και στη συνέχεια την εποίκηση από αλλοεθνείς επήλυδες, πλήρως αναφομοίωτους, και οδηγεί στη διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής της χώρας με ολέθρια αποτελέσματα». Παράλληλα, αναφερόμενοι στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, το οποίο έχει ήδη κριθεί αντισυνταγματικό από την Κεντρική Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, σημειώνουν ότι επιβάλλεται στους Έλληνες η φίμωση της ελευθερίας του λόγου (που είναι το θεμέλιο της Δημοκρατίας)».
Βοτανικός: το γκέτο και… η ισλαμική ιδιοκτησία
Στο υπόμνημα οι «34» επισημαίνουν ότι με το τέμενος ο Βοτανικός κινδυνεύει να μετατραπεί σε γκέτο άνεργων παράνομων μουσουλμάνων μεταναστών, με όλα τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τέτοια γκέτο και μια βάση του φανατικού Ισλάμ που φουντώνει κάτω από τέτοιες συνθήκες.
Επιπροσθέτως, η περιβαλλοντική επιβάρυνση από ένα τέτοιο γκέτο θα είναι καταστροφική για μια περιοχή που χρειάζεται ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή ανακούφιση και χώρους «αναπνοής» για τους κατοίκους και σημειώνουν ότι «η περιοχή του χώρου λατρείας για τους μουσουλμάνους αποτελεί και ιδιοκτησία τους, βάσει του ιερού τους βιβλίου, κάτι που συνεπάγεται ιδιοκτησία ελληνικού εδάφους από παρανόμως ευρισκομένους σε αυτό αλλοδαπούς και πως εκ των πραγμάτων η περιοχή του τζαμιού (ως λατρευτικού χώρου και βάσει διεθνούς δικαίου) αποτελεί χώρο ασύλου, που ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί για παράνομες πράξεις».
Οι πανεπιστημιακοί υπογραμμίζουν ότι: «Η μοναδική διεθνής συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας για παραχώρηση τόπων θρησκευτικής λατρείας εδράζεται στη Συνθήκη της Λωζάννης και σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με τη μειονότητα των ελλήνων υπηκόων, μουσουλμάνων το θρήσκευμα, οι οποίοι κατοικούν στη Θράκη. Η κατασκευή τζαμιού εντός της επικράτειας και πέραν των ορίων της Θράκης σημαίνει dejure και de facto αναγνώριση ετέρων, αγνώστων το πλήθος, μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Αττική ή οπουδήποτε αλλού».