Διά χειρός…

…του Λουκή Ακρίτα, που το 1964 στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου ήταν υφυπουργός Παιδείας και υλοποίησε τότε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Ελέγχουσα η μορφή του λογοτέχνη, μέσα από ένα κείμενο, πριν από 50 χρόνια, που αναφέρεται στον «θάνατο του Δελή» σε κεφάλαιο από το βιβλίο του «Οι Αρματωμένοι», το οποίο έφερε στη δημοσιότητα στη σελίδα του στα «Νέα» με τίτλο «Το άλλοτε και τώρα», ο Θανάσης Θ. Νιάρχος.

Μπροστά στο απόσπασμα

«Το πρωινό εκείνο είχαμε δυσάρεστα νέα. Δικά μας παιδιά πιάστηκαν από τους Γερμανούς, ένας φίλος στο στρατόπεδο της Λάρισας είχε εκτελεστεί, έπρεπε να κρυφτούμε, να μετακινηθούμε μέσα στις συνοικίες της Αθήνας. Σαν κυνηγημένο αγρίμι έπιασα το μολύβι να γράψω τον ʽʽΘάνατο του Δελήʼʼ. Ήμουνα νηστικός, παγωμένος, εξουθενωμένος ολοκληρωτικά δοσμένος στην τελετουργία του θανάτου, σάμπως να ήμουνα ένα σώμα, μια ψυχή, με τον ηλικιωμένο δάσκαλο της Εξοχής, τον Πέτρο Δελή.

Έζησα, το κάθε δευτερόλεπτο, όλους τους αναβαθμούς του θανάτου, ώσπου ακούστηκε το παράγγελμα ʽʽΠυρ!ʼʼ. Μια κραυγή βγήκε από μέσα μου, λες το μολύβι να χύθηκε ξαφνικά στα σπλάχνα μου. Το κορμί μου κύρτωσε κι έπεσε στο τραπέζι, σημαδεμένο από το φονικό που έγραφα. Έτσι, ο θάνατος του Δελή είναι δεμένος μʼ έναν δικό μου θάνατο, τον κορυφαίο, τον ιερό τρόμο που έζησα στα τέσσερα χρόνια της σκλαβιάς. Σε καμιά στιγμή της ζωής μου δεν έχω φοβηθεί τόσο πολύ όσο εκείνο το παγερό πρωινό. Και ποτέ δεν έχω ψηλώσει τόσο πολύ το ανάστημά μου, νʼ αντικρύσω σαν άντρας την τυραννία, όσο την ώρα που στεκόμουνα ανάμεσα σε δύο φανταστικούς συντρόφους, κατάντικρυ στις κάννες των ξένων».

***

…του δημοσιογράφου και συγγραφέα Roger Cohen από άρθρο του στους «New York Times» και στα «Νέα» με τίτλο «Η αιτία μιας καταστροφής»:

Λίγος αποδεικνύεται συνεχώς ο Ομπάμα

«Η λίστα των αμερικανικών λαθών είναι μεγάλη. Ο πόλεμος του Μπους στο Ιράκ. Η αποτυχία να αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι δύο σύμμαχοι, η Σαουδική Αραβία και το Πακιστάν, έχουν αποτελέσει βασική πηγή εξτρεμισμού από σουνίτες. Η αδυναμία να χρησιμοποιηθεί η Αίγυπτος ως παράδειγμα ότι οι αραβικές κοινωνίες μπορούν να εξελιχθούν εγκαταλείποντας, μαζί με τη δικτατορία, και τον εξτρεμισμό. Η αναποφασιστικότητα του Ομπάμα για τη Συρία, αν και τρία χρόνια έλεγε πως ήταν καιρός να φύγει ο Άσαντ. Η έλλειψη αποφασιστικότητας στη Συρία, όπου ο Ομπάμα έλαβε κόκκινη γραμμή για τη χρήση χημικών όπλων και δεν χρησιμοποίησε στρατιωτική δύναμη όταν τα όπλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν. Η ανικανότητα να διαπιστώσει ότι οι τζιχαντιστές επωφελούνται από το κενό εξουσίας στις αραβικές χώρες. Η έλλειψη προσοχής στο να αποφευχθεί η σύγκρουση μεταξύ φανατικών σε μια ιρακινή κοινωνία που αφέθηκε στη τύχη της μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων.

Το ISIS ενισχύθηκε λόγω αμερικανικών αδυναμιών. Αλλά η μεγαλύτερη ήττα των ΗΠΑ και της Δύσης ήταν ιδεολογική. Όπως είπε ο Χουσεΐν, ʽʽεάν δεν έχεις συγκροτημένη στρατηγική για να υπονομεύσεις τον λόγο τους, τις ιδέες τους και την κοσμοθεωρία τους, δεν πρόκειται να πετύχεις. Όλοι στην κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την πρόκληση”».

***

… του αρθρογράφου της «Χουριέτ» Γιουσούφ Κανλί, απαντώντας σε ερώτηση του «Βήματος» αν ο Ερντογάν θα καταφέρει να κινεί τα νήματα μέσω του Νταβούτογλου για μεγάλο διάστημα:

Δεν θα είναι μαριονέτα…

«Στην αρχή ναι. Όταν όμως οι άνθρωποι αποκτούν εξουσία, η αφοσίωση και ο σεβασμός συνεχίζουν για λίγο. Στη συνέχεια, όταν καλοσυνηθίσουν, αρχίζουν να αισθάνονται σαν ένα είδος Θεού. Οι άνθρωποι με φιλοδοξία όπως ο Νταβούτογλου επιθυμούν να ελέγχουν τους από κάτω. Συμβαίνει στη δημοκρατία, συνέβαινε και όταν είχαμε στρατιωτική εξουσία. Όποιον και να τοποθετούσε στη θέση του πρωθυπουργού ο Ερντογάν, κάποια μέρα θα ανακάλυπτε ότι δημιούργησε ένα τέρας, έναν μικρό τύραννο, κάποιον που θα τον αμφισβητήσει. Είναι δεδομένο.
Κανένας δεν επιθυμεί να μοιράζεται την εξουσία, ιδίως όταν κατέχει το πόστο του πρωθυπουργού. Είναι ένα πολύ ισχυρό πόστο. Ελέγχει έναν τεράστιο προϋπολογισμό τον οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει όπως επιθυμεί. Διαθέτει επίσης έναν “στρατό” στο κοινοβούλιο ο οποίος σηκώνει ή όχι το χέρι του σύμφωνα με τις επιθυμίες του πρωθυπουργού. Κάποια στιγμή, όχι πολύ σύντομα αλλά ούτε και στο απώτερο μέλλον, καθώς ο Ερντογάν θα του υπαγορεύει τις πολιτικές και θα του συμπεριφέρεται σαν να είναι γραμματέας του, ο πρωθυπουργός θα “επαναστατήσει”. Σας παραπέμπω άλλωστε στις δηλώσεις της κυρίας Γκιουλ πριν από λίγες ημέρες ότι “o Ερντογάν μάς έκανε τη ζωή μαύρη στην προεδρία”».

***

…του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» στο «Πρώτο Θέμα».

Μην τα περιμένεις από τους άλλους…

«Αφού λοιπόν γνωρίζουμε την αλήθεια. Αφού βιώνουμε την πραγματικότητα. Αφού οι μεγαλοκαρχαρίες σε ασυλία. Αφού ψηφίζουμε τα ίδια και τα ίδια. Αφού από τους καναπέδες δεν μετακινούμαστε προς την έξοδο και την ασυγκράτητη διαμαρτυρία. Αφού λοιπόν βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Αφού τίποτα επί της ουσίας δεν γίνεται, τότε είναι αδύνατον να αλλάξει η κατάσταση!

In short. Που λένε και οι Αμερικανοί. Εμ δεν πληρώνεις τους φόρους σου. Εμ δεν αποδίδεις τον ΦΠΑ. Εμ δεν γουστάρεις ΕΝΦΙΑ! Εμ δεν κουνάς το δαχτυλάκι σου! Εμ όλα τα περιμένεις από τον ύψιστο! Εμ μου ψηφίζεις τα ίδια και τα ίδια! Εμ γουστάρεις Ευρωπαϊκή Ενωση! Εμ εκλιπαρείς δανεικά και αγύριστα από τη Μέρκελ! Εμ δεν παράγεις! Εμ τα θέλεις όλα! Ξέρεις πώς το λένε αυτό; ΚΦΟΑ. Μεθερμηνευόμενο: Κτηνώδης Φιλοτομαρισμός Ογκώδης Αφασία!»