Αντιρατσιστικό και «κακοβουλίες»…

Σε μία από αυτές σημειώνει μεταξύ των άλλων: «…Ίδοις μεν αν πόλεις αβασιλεύτους, ανιέρους δε ουδαμού…» (μπορείς να δεις στη γη πολιτείες ακυβέρνητες, δεν θα βρεις όμως πουθενά πολιτείες άθρησκες, χωρίς δηλαδή ιερά, βωμούς και λατρείες.) Με την, προφανή βεβαίως, έννοια ότι η θρησκευτική συνείδηση δεν είναι μόνο συνείδηση «προσωπική», όπως επιχειρεί σήμερα να υποβάλλει ο βορειοδυτικός κόσμος, αλλά και συνείδηση παιδαγωγική ολόκληρων λαών, δηλαδή κοινωνική.

Ξεκινώντας από την παρατήρηση αυτή του Παυσανία (η οποία, όπως συμπεραίνει κανείς, αφορά ιστορικώς όλους τους λαούς που επεσκέφθη…) διερωτώμαι πολύ επίμονα: Άραγε, τι θα συνέβαινε εάν έστω και ένας (1) ευρωπαίος πρωθυπουργός, πιεζόμενος σφοδρώς από διεθνείς κύκλους να φέρει στη Βουλή της χώρας του νομοθετική διάταξη που να νομιμοποιεί ένα είδος γαμήλιου συμβολαίου (χρησιμοποιώ τον όρο «γαμήλιου» λόγω των νομικών συνεπειών των συγκεκριμένων συμβολαίων) των ομόφυλων ζευγών, απαντούσε στους κύκλους που τον πιέζουν, πολύ απλώς: «Κύριοι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό, λόγω κορυφαίων, αιωνόβιων και κοινωνικών, στη χώρα μου, θρησκευτικών δεσμεύσεων…» Τι λέτε; Αν το έλεγε αυτό, θα τον θεωρούσαν, άραγε, οι μυστηριώδεις κύκλοι… παλαβό; Ή, αντίθετα μάλλον, θα τον εσέβοντο; Εξάλλου, θα μπορούσε, άραγε (ή θα ήθελε;), να του πάει κόντρα σε μια τέτοια ιστορικώς απόλυτα συνεπή στάση ο αρχηγός της «αξιωματικής» του αντιπολίτευσης; Δεν νομίζω! Βεβαίως, οι μείζονες αντιπολιτεύσεις θέλουν να γίνουν κάποτε κυβερνήσεις, δεν νομίζω όμως ότι τούτο το επιδιώκουν αντί πάσης θυσίας, και δη θυσίας του ιστορικού και κοινωνικού φιλότιμου του λαού που εκπροσωπούν… Θέτω το ερώτημα, διότι με καταπλήσσει η πρεμούρα των μυστηριωδών κύκλων να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να φέρει στη Βουλή (μάλιστα στο σημερινό διεθνές -και πολλαπλώς φλεγόμενο!- «τάϊμιγκ»,) έναν ανιστόρητο συμβιβασμό με τους οπαδούς του δόγματος περί υποτιθέμενου «ρατσισμού» της νεοελληνικής θρησκείας (ούτε… «Τζιχάντ» να ήταν!) κατά των ομοφυλόφιλων… Δόγματος, βεβαίως, απολύτως ανακριβούς! Αφού το ζήτημα δεν είναι οι ομοφυλόφιλοι ως πρόσωπα σεβαστά, υπέρ των οποίων ισχύει στο ακέραιο ο προσωπικός θρησκευτικός εξαγιασμός, αλλά η αξίωση των «κύκλων» να θεσμοθετηθεί νομικά και… «γάμος» τους.

Μάλιστα, η προώθηση τέτοιας ρύθμισης προβάλλεται δημοσιογραφικώς ως «συναλλαγή» με τους ανωτέρω κύκλους! Δηλαδή, αυτοί να δεχτούν παράλληλα μια ακόμη νομοθετική διάταξη (στην οποία προς το παρόν αντιδρούν…) περί ρύθμισης στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο εναντίον όσων αρνούνται «κακοβούλως» τις Γενοκτονίες κατά των Αρμενίων και των Ποντίων από τους Τούρκους.

Όμως, η διαθρυλούμενη αυτή συναλλαγή πάσχει απόλυτα νομικώς! Για να γίνει αντιληπτή αυτή η επιστημονική θέση θα αναφέρω ένα μόνο στοιχείο: Στο άρθρο 198 παρ. 1 του ισχύοντος Ποινικού μας Κώδικα, προβλέπεται : «1. Με φυλάκιση μέχρι δύο ετών τιμωρείται όποιος δημόσια και κακόβουλα βρίζει με οποιονδήποτε τρόπο τον Θεό» (πρωτίστως, βέβαια, τον Τριαδικό Θεό της χριστιανικής θρησκείας, αλλά όχι μόνο). Ξέρει, άραγε, ο κύριος υπουργός της Δικαιοσύνης (και αν ναι, να μας το πει!) περίπτωση κατά την οποία η (ορθή) αυτή διάταξη περί «κακοβούλου ύβρεως» του Θεού να έχει εφαρμοστεί ποτέ από τα ποινικά δικαστήρια της χώρας, παρά το γεγονός ότι έχουν υπάρξει σωρηδόν δημόσιες -και φρικιαστικές- βλασφημίες κατά των θείων; (Ιδίως σε θέατρα, σινεμά και τηλεοράσεις.) Αντιστοίχως, λοιπόν, δεν πρόκειται να υπάρξει ποινικό δικαστήριο που να δεχτεί, ας πούμε, «κακοβουλία» της κ. Ρεπούση ή των οπαδών της στην άρνηση των παραπάνω γενοκτονιών! Η θρυλούμενη, δηλαδή, «συναλλακτική» νομοθετική ρύθμιση δεν στέκεται! Η εξέλιξη θα είναι μονά-ζυγά υπέρ των απόψεων των… «κυριών Ρεπούση» και των οπαδών τους, σε όλα!