Ανοικτά σύνορα στη λαθρομετανάστευση με άλλοθι το άσυλο
Ο φράχτης και τα άλλα μέτρα που πάρθηκαν στον Έβρο έθεσαν επιτέλους τέρμα σ’ αυτή την κατάσταση. Ένα μέρος από το κύμα των λαθρομεταναστών άρχισε να αναζητά διέξοδο μέσω Βουλγαρίας. Η τελευταία εξήγγειλε προσφάτως την κατασκευή φράχτη 284 χλμ. καθ’ όλο το μήκος των συνόρων της με την Τουρκία.
Το μεγαλύτερο όμως κύμα των λαθρομεταναστών εστράφη προς το Αιγαίο. Ιταλία και Ελλάδα έγιναν οι δύο κύριες χώρες εισόδου λαθρομεταναστών από την Αφρική και την Ασία. Ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε υπογράψει συμφωνία επανεισδοχής με το καθεστώς του συνταγματάρχη Καντάφι, με αντάλλαγμα αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ και είχε κατορθώσει να ελέγξει σχετικά το πρόβλημα. Η ανατροπή του καθεστώτος Καντάφι στη Λιβύη και το χάος που επακολούθησε, κατήργησε εκ των πραγμάτων τη λειτουργία οποιασδήποτε συμφωνίας.
Μετά τις εκατόμβες των νεκρών που σημειώθηκαν στο στενό πέρασμα μεταξύ Αφρικής και Σικελίας, η Ιταλία ανέλαβε την επιχείρηση «Mare Nostrum», αναπτύσσοντας ναυτικές δυνάμεις σ’ όλη τη θαλάσσια περιοχή. Προειδοποίησε όμως ότι η Ιταλία δεν μπορούσε να σηκώνει μόνη το βάρος αυτού του προβλήματος και ότι θα διέκοπτε την επιχείρηση «Mare Nostrum» τον προσεχή Οκτώβριο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα έπρεπε να έρθει σε αρωγή. Η αρμόδια Επίτροπος Σεσίλια Μέλστρομ εξήγγειλε την Ευρωπαϊκή επιχείρηση Frontex και τη διάθεση περισσότερων χρημάτων. Η ναυτική δύναμη Frontex θα συγκροτηθεί από δυνάμεις που θα συνεισφέρουν διάφορες Ευρωπαϊκές χώρες.
Θα υπάρξει ενδεχομένως μια ανακούφιση για την Ιταλία, αλλά το πρόβλημα θα παραμείνει. Η χαώδης κατάσταση στη Λιβύη δεν επιτρέπει την επαναφορά ή τη σύναψη νέων συμφωνιών για τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως επί της ακτής.
Η κατάσταση στην Ελλάδα δεν έχει προκαλέσει ακόμη ούτε την επέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για μια ανάλογη επιχείρηση τύπου Frontex. Μετά τις κατηγορίες και τις κραυγές κατά του Λιμενικού ότι δήθεν αδρανεί και έχει ευθύνες για τον πνιγμό λαθρομεταναστών στο Φαρμακονήσι, η Ελλάδα άφησε κυριολεκτικά ανοικτά τα θαλάσσια σύνορά της στη λαθρομετανάστευση. Το Λιμενικό, αντί να αποτρέπει τη λαθρομετανάστευση και να φυλάσσει τα θαλάσσια σύνορα της χώρας, μετετράπη σε μεταφορέα των λαθρομεταναστών μέσα στη χώρα.
Προφανώς, η «μεταφορά» δεν αφορά κάποιες δεκάδες ή εκατοντάδες δυστυχισμένων ανθρώπων, στους οποίους έρχεται το Λιμενικό να παράσχει βοήθεια και σωτηρία. Πρόκειται κυριολεκτικά για μετακίνηση πληθυσμών. Περιμένουν ήδη στις Τουρκικές ακτές για να περάσουν στην Ελλάδα 200.000 άνθρωποι, οι οποίοι θα αντικατασταθούν άμεσα από άλλους τόσους και πολύ περισσότερους.
Είναι δυνατόν να αντιμετωπίσει η Ελλάδα αυτό το πρόβλημα με πολιτική ανοικτών συνόρων στο Αιγαίο, κατ’ εφαρμογή μιας παράλογης, ανόητης και ύποπτης οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το άσυλο; Η οδηγία αυτή έχει πρακτική εφαρμογή μόνο όταν αφορά περιορισμένο αριθμό ατόμων. Δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της μαζικής λαθρομεταναστεύσεως ή ένα πρόβλημα πολιτικού ασύλου, που έχει μαζικές διαστάσεις, με κριτήρια ατομικού πολιτικού ασύλου.
Δεν είναι όμως μόνο ο παραλογισμός και η υποκρισία της οδηγίας για το πολιτικό άσυλο, που είναι εντελώς δυσανάλογη με το πρόβλημα. Συγκαλύπτει, επίσης, την έλλειψη πραγματικής πολιτικής για την παροχή αποτελεσματικής βοήθειας στους πληθυσμούς που πλήττονται από πολέμους και κρίσεις, όπως, π.χ., στη Συρία και στο Ιράκ.
Η εφαρμογή της οδηγίας φορτώνεται στη χώρα που είναι πύλη εισόδου και συμπληρώνεται από τον κανονισμό του Δουβλίνου ΙΙ, που εγκλωβίζει όλους τους λαθρομετανάστες ή αιτητές ασύλου στη χώρα της πρώτης εισόδου. Είναι δυνατόν η Ελλάδα να συμπράττει παθητικά σε μια τέτοια πολιτική και να κατακλύζει τη χώρα με νέα κύματα λαθρομεταναστών, που παρουσιάζονται όλοι συστηματικά, για ευνόητους λόγους, ως αιτητές ασύλου; Ποιος θα πει, άλλωστε, ότι όλοι αυτοί που έρχονται σήμερα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής που φλέγονται, ότι δεν είναι πρόσφυγες και ότι δεν δικαιούνται ασύλου;
Η Ελλάδα έθεσε την παράνομη μετανάστευση, κατά τη διάρκεια της Προεδρίας της, ως μία από τις τέσσερις προτεραιότητές της. Τι επεδίωξε τελικά και τι πέτυχε; Ασχολήθηκε εν μέρει με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και της Τουρκίας για τον έλεγχο της παράνομης μεταναστεύσεως προς την Ευρώπη. Η Τουρκία απέσπασε τελικά αυτό που ήθελε, την κατάργηση της βίζας και την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηκόων της στην Ευρώπη, με αντάλλαγμα την αποδοχή μιας συμφωνίας επανεισδοχής. Ας μη νομίζει όμως κανείς ότι η Τουρκία προτίθεται σοβαρά να εφαρμόσει μια τέτοια συμφωνία. Έχει έτοιμο αμέσως το πρόσχημα της παρασπονδίας. Τον ισχυρισμό ότι οι αιτητές ασύλου δεν ζητούν άσυλο στην Τουρκία, αλλά στην Ευρώπη!
Η κυβέρνηση, αντί να ασχοληθεί σοβαρά με τον έλεγχο της λαθρομεταναστεύσεως, με οποιοδήποτε πρόσχημα, ασχολείται με το αντι-ρατσιστικό νομοσχέδιο. Με το πώς δηλαδή θα φιμώσει και θα εκφοβίσει τον Ελληνικό λαό για να μην αντιδρά στην επιχειρούμενη «πολυπολιτισμική» του μετάλλαξη. Τα πράγματα όμως έχουν φθάσει σε οριακό σημείο. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχισθεί. Η κυβέρνηση οφείλει να διαμορφώσει άμεσα σχέδιο, το οποίο να υποβάλει προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει να έρθει αρωγός στους πρόσφυγες της Μέσης Ανατολής, αυτό θα γίνει με ειδικό πρόγραμμα αναλογικής κατανομής σε κάθε χώρα αριθμού προσφύγων. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μέσα από την περιβόητη Οδηγία για το πολιτικό άσυλο. Σε διαφορετική περίπτωση, η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή. Πρέπει άμεσα να προστατεύσει τη χώρα και την εθνική της κυριαρχία, αναστέλλοντας επ’ αόριστον, για λόγους εθνικής ασφάλειας, την Οδηγία για το άσυλο και επαναφέροντας τον εθνικό έλεγχο στα θαλάσσια σύνορά της.