Το αρχαίο μας χρέος
Τελικά, τι κρύβει στο εσωτερικό του ο τύμβος στην Αρχαία Αμφίπολη;
Οι αρχαιολόγοι, με βάση τα επιστημονικά τους δεδομένα, κάνουν κάποιες υποθέσεις, που στις καθημερινές συζητήσεις γίνονται βεβαιότητα.
– Είναι ο τάφος της Ρωξάνης και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, λέει ο ένας με σιγουριά.
– Άντε, ρε! Της μητέρας του, Ολυμπιάδας, είναι, απαντάει ο άλλος.
– Λάθος, κύριοι! Ο τάφος ανήκει στον Νέαρχο, τον αρχηγό του μακεδονικού στόλου, επεμβαίνει ένας τρίτος, οπότε να ‘σου και ένας, ακόμα πιο βέβαιος, που λέει με στόμφο:
– Είναι του Μεγαλέξανδρου!
– Και από πού το συμπεραίνεις αυτό;
– Από τα μέτρα;
– Ποια μέτρα;
– Του τάφου. Τάφος με μήκος περιβόλου 497 μέτρα, δεν μπορεί παρά να ανήκει μόνο στον πιο ένδοξο άνδρα της Ιστορίας.
– Τετρακόσια ενενήντα επτά; Πρέπει να ξαναδούμε τον ΕΝΦΙΑ, σημειώνει ο εφοριακός της παρέας και η συζήτηση συνεχίζεται, με βάση τα προσωπικά κριτήρια ή τις επιθυμίες του καθενός.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο φίλος μου ο Αναξίμανδρος. Γι’ αυτόν, το μυστήριο του τύμβου έγκειται όχι στο ποιο ιστορικό πρόσωπο βρίσκεται εκεί, αλλά στο πόσο χρυσάφι είναι θαμμένο εκεί. Πιστεύει, μάλιστα, ότι οι ανασκαφές πρέπει να τεθούν υπό την προστασία του υπουργείου… Οικονομικών!
– Ο κύριος Χαρδούβελης να αναλάβει δράση αμέσως.
– Μα, οι ανασκαφές είναι υπόθεση που αφορά τον κύριο Τασούλα, προσπάθησα να επαναφέρω τον Αναξίμανδρο στην τάξη, αλλά αυτός τα δικά του. Εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι το θέμα είναι κυρίως οικονομικό.
– Μιλάμε, ίσως, για πολύ χρυσάφι!
Ο τάφος είτε ανήκει σε μέλος της οικογένειας του Αλέξανδρου, είτε σε στρατηγό του, είτε πολύ περισσότερο στον ίδιο, είμαι βέβαιος πως έχει χρυσό φερμένο από την Ασία.
– Και έτσι να είναι, πάλι η κατάσταση δεν αλλάζει. Οτιδήποτε και αν βρεθεί σε χρυσό, θα αποτελεί μέρος της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, είπα στον Αναξίμανδρο.
– Έτσι νομίζεις, αντέτεινε. Κάποιοι μπορεί να το βλέπουν και ως μέρος της οικονομικής μας κληρονομιάς. Του χρέους μας.
– Τι εννοείς, δηλαδή;
– Εννοώ ότι ο τάφος ενδέχεται, με τα πλούσια ευρήματά του, να πληρώσει τα σπασμένα του Μνημονίου. Κινδυνεύει νομίμως να συληθεί!
– Αν, 2300 χρόνια, τη γλίτωσε από τυμβωρύχους και τυμβωρύχους, τώρα θα συληθεί;
– Γιατί όχι; Το ΔΝΤ… χρόνια δεν κοιτά! Μόνο το χρυσάφι! Εκτός αν…
Ο Αναξίμανδρος κόμπιασε προς στιγμήν, κοίταξε προς Μακεδονία μεριά και συνέχισε:
– Εκτός αν σηκωθεί ο Αλέξανδρος και κόψει τον «γόρδιο δεσμό» που μας δένει μαζί του.