Ο νεκροθάφτης της ΝΔ
Κι αυτός ο χώρος, που εξέφραζε έναν κόσμο αστικό, ανέδειξε ηγέτες που έβαλαν τη σφραγίδα τους στην πορεία της χώρας. Μέχρι το 1967, η παράταξη της Δεξιάς υπήρξε συμπαγής. Με το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, η Δεξιά πολυδιασπάσθηκε. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε αυτό το θέμα. Πάντως, μετά τη Μεταπολίτευση, ο χώρος εκφράσθηκε κυρίως από τη Νέα Δημοκρατία, με κάποια… κεντρώα «γαρνιτούρα», αλλά, οπωσδήποτε, η Νέα Δημοκρατία με τις διάφορες ηγεσίες της κράτησε σταθερά αυτό τον κόσμο. Κατά διαστήματα, σαν δορυφόροι γύρω της κινήθηκαν πιο «παλαιού τύπου» δεξιοί σχηματισμοί, όπως το κόμμα των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη, η Εθνική Παράταξις του Σπ. Θεοτόκη, ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός του Γ. Καρατζαφέρη, η Εθνική Συμμαχία, ακόμα και η ΕΠΕΝ με τον Χρύσανθο Δημητριάδη κι άλλοι μικρότεροι πολιτικοί οργανισμοί. Το σύνολο όλων αυτών των κομμάτων και κομματιδίων κρατούσε ψηφοφόρους με σαφή ιδεολογική τοποθέτηση. Όταν ο Κ. Καραμανλής μεταπήδησε στην Προεδρία της Δημοκρατίας, οι αρχηγοί που τον διαδέχθηκαν στην παράταξη που αυτός ίδρυσε, κατόρθωσαν να συγκρατήσουν τους ψηφοφόρους τους κάτω από τη σημαία τους. Ράλλης, Αβέρωφ, Μητσοτάκης, Κώστας Καραμανλής στηρίχθηκαν δυναμικά από τον κόσμο τους. Ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο μόνος που με την πολιτική του και την απροκάλυπτη εξάρτησή του από τους ξένους έδιωξε μακριά ακόμα και τους πιο φανατικούς δεξιούς, ενώ πλείστοι επαγγελματικοί κλάδοι, στους οποίους παραδοσιακά η Νέα Δημοκρατία διατηρούσε πλειοψηφία (και ως Δεξιά υπερηφανευόταν ότι διέθετε «προπύργια»), τώρα χάθηκαν εξαιτίας του Σαμαρά. Ουδέποτε κατά το παρελθόν παρουσιάσθηκε το φαινόμενο φανατικοί δεξιοί να στρέφονται προς την «άλλη όχθη» από απελπισία και μόνο. Το πιο χαρακτηριστικό φαινόμενο είναι ότι οι άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, πλήρως απογοητευμένοι, έκαναν στροφή 180 μοιρών προς τα αριστερά…
Σε άλλες εποχές, όταν ο Στρατός διέβλεπε -κατά την αντίληψή του- «κινδύνους» από τον κομμουνισμό, σκεφτόταν ή αποτολμούσε «κίνημα» από τα «δεξιά» και χάριν της Δεξιάς. Πρώτη φορά στην Ιστορία μας ο Στρατός κάνει την «επανάστασή» του, διά της ψήφου όμως και απόλυτα νομότυπα, ΚΑΤΑ της Δεξιάς, στρεφόμενος προς την Αριστερά. Κι αυτό οφείλεται αφενός μεν στη σοβαρότητα με την οποία πολιτεύεται ο κ. Τσίπρας και αφετέρου στο ότι η ίδια η Δεξιά γκρέμισε τα παραδοσιακά της στηρίγματα. Πρώτη φορά το έθνος δεν «κινδύνευσε» από τον κομμουνισμό, αλλά από τον άκρατο συντηρητισμό του εγκληματικού καπιταλισμού. Ο Αντώνης Σαμαράς μετεβλήθη σε τραγική φιγούρα. Αναθεματίζεται εκ δεξιών και εξ ευωνύμων, διότι διαιωνίζει την εξωφρενική, ανερμάτιστη, ξενόφερτη, εθνοκτόνο πολιτική του. Και η ξενοδουλεία του τον οδηγεί σε αντιδημοκρατικούς ατραπούς. Ηττήθηκε στις ευρωεκλογές, αλλά δεν πιστεύει ότι οι εκλογές εκφράζουν τη λαϊκή πλειοψηφία! Παρεμποδίζει την ελεύθερη εξάσκηση της λαϊκής κυριαρχίας. Αυτή η αδιαφορία του πρωθυπουργού για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας προκαλεί ανησυχία. Και το ερώτημα που διατυπώνεται απ’ όλους είναι: Ποιος κυβερνά αυτό τον τόπο; Ελληνική κυβέρνηση ή η «τρόικα»; Η απάντηση είναι γνωστή σε όλους: Δεν υφίσταται πλέον ελληνική κυβέρνηση. Υπάρχει μόνο ο ξένος δυνάστης. Έλεγε ο Βολταίρος για τον Λουδοβίκο 14ο: Το αξιοθαύμαστο είναι όχι μόνο ότι έγιναν σπουδαία πράγματα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, αλλά και ότι τα έργα αυτά τα επετέλεσε ο ίδιος. Για τον κ. Σαμαρά πρέπει να πούμε ότι οι ασχημίες της γερμανόδουλης πολιτικής του, με τα προαπαιτούμενα, τον ΕΝΦΙΑ, τα «χαράτσια», κ.λπ., δεν γίνονται μόνον επ’ ονόματί του, αλλά τις εμπνέει και τις εγκρίνει ο ίδιος.
Κι έφτασε ο Σαμαράς, μετά τον τραγελαφικό -αισχρό- ΕΝΦΙΑ, στο έσχατο κατάντημα φορολογικής αυθαιρεσίας. Κατέφυγε στο… πλιάτσικο! Συγκρότησε φορολογικά «τάγματα εφόδου» (κατά τα ναζιστικά πρότυπα) που θα έχουν το δικαίωμα -χωρίς καν παρουσία Εισαγγελέως- να μπουκάρουν στα σπίτια των πολιτών που αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους στο Δημόσιο και θα λεηλατούν όποιο αντικείμενο αξίας τους αρέσει. Δεν μας διευκρίνισαν εάν η φαεινή αυτή ιδέα είναι του ίδιου του ευφυούς πρωθυπουργού, του μαθητευόμενου μάγου Χαρδούβελη ή τους έδωσαν έτοιμη τη συνταγή απ’ έξω. Επειδή όμως ο κ. Σαμαράς είναι πτωχός τω πνεύματι, όσο εμείς είμαστε φτωχοί σε μισθούς και συντάξεις, θα του δώσω μια πιο καλή ιδέα αρπαχτικής νομοθεσίας, ώστε να ανταποκριθεί στα «προαπαιτούμενα»: Τα «τάγματα εφόδου» της Εφορίας να εισβάλλουν στις κατοικίες αυτών που δεν μπορούν να πληρώσουν χρέη στο Δημόσιο και εάν οι ένοικοι έχουν κόρες ή όμορφες γυναίκες, να τις αρπάζουν και να τις πωλούν σε σκλαβοπάζαρα. Έτσι θα αποδώσει καλύτερα η… «έξοδος στις αγορές». Το «ευρωπαϊκό» αυτό μέτρο, που σίγουρα θα ενέκριναν ο… Σουλεϊμάν ή ο Αλή Πασάς, αποδίδει μεγαλύτερα έσοδα στο ληστρικό μας κράτος. Μπορεί ακόμα ο κ. Σαμαράς να εφαρμόσει κι άλλο μέτρο για να τιμωρήσει τους πολίτες, που έχουν το «θράσος» να είναι… πένητες και εξαθλιωμένοι, κι αυτό να το χρησιμοποιούν ως… δικαιολογία για να μην πληρώνουν ό,τι απαιτεί ο πολυχρονεμένος αφέντης Γιούνκερ. Να υποχρεώσει διά νόμου όσους χρωστούν στο Δημόσιο, να φορούν στο στήθος ένα κίτρινο άστρο, όπως εδίδαξε ο μακαρίτης Αδόλφος (τον οποίο θαυμάζει η μαντάμ Μέρκελ) και να βαδίζουν μόνο στα αριστερά πεζοδρόμια, αφού μάλιστα επιμένουν να ψηφίζουν την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ… Ακόμα, τα όργανα του κ. Χαρδούβελη μπορούν να κάνουν μπλόκα κατά συνοικίες και να χρησιμοποιούν κουκουλοφόρους για να καταδίδουν αυτούς που δεν πληρώνουν. Οι πολίτες, μάλιστα, ήδη με τον ΕΝΦΙΑ, συρρέουν κατά δεκάδες στις Εφορίες και παραδίδουν τα κλειδιά των σπιτιών τους, όπως ο Σαμαράς παρέδωσε τα κλειδιά του κράτους στην «τρόικα». Πρώτος ο πρωθυπουργός έδωσε το… καλό παράδειγμα… Αυτό τον άνθρωπο η Δεξιά τον έχει ακόμα αρχηγό της. Και απορεί με τις μυστικές σφυγμομετρήσεις του Μεγάρου Μαξίμου, που δείχνουν τη Νέα Δημοκρατία να οδεύει στα τάρταρα… Καμαρώνει ακόμα η Δεξιά τον αρχηγό της, που έκανε «περικεφαλαία» του κόμματος τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Περικεφαλαία δίχως εγκέφαλο. Το σίγουρο είναι ότι οι ψηφοφόροι και των δύο ηττημένων κομμάτων, που συγκυβερνούν –ελέω Μέρκελ–, αισθάνονται γελοιοποιημένοι και προδομένοι. Το βλέπουν οι δύο αρχηγοί της «εταιρείας θαυμάτων» ότι οι ψηφοφόροι τους τούς αποχαιρετούν. Διαισθάνονται οι δύο αρχηγοί της οπερετικής συγκυβέρνησης πως όσοι εκ των βουλευτών τους διαθέτουν ίχνος συνείδησης, κατά βάθος αισχύνονται διότι δεν είχαν το σθένος να αρνηθούν να ψηφίσουν την εκτέλεση αυτού του λαού, χάριν του βουλευτικού μισθού. Το ΠΑΣΟΚ έδειξε ότι ο τυχοδιωκτισμός του δεν έχει σύνορα. Αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελεί παράταξη και πολύ περισσότερο δεν εκφράζει τη «δημοκρατική παράταξη», όπως αρέσκεται να επαναλαμβάνει. Είναι ένα ιδιότυπο τυχοδιωκτικό κατασκεύασμα, τελευταίο του είδους, που μόλις διαλυθεί, κανείς δεν θα το μιμηθεί στο μέλλον. Και είναι φυσικό, αφού αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Η Νέα Δημοκρατία, όμως, κάποτε εξέφραζε τη Δεξιά. Κι αυτός ο χώρος, στα δημοκρατικά καθεστώτα, δικαιούται να έχει τη θέση του και να κρίνεται από τη βάση. Απατάται οικτρά ο υποδυόμενος τον πρωθυπουργό, εάν νομίζει ότι οι δεξιοί πολίτες είναι μνημονιακοί. Απεκήρυξαν τελεσίδικα τη Νέα Δημοκρατία και την αναθεματίζουν, διότι υποφέρουν όπως όλοι οι άλλοι πολίτες. Και αυτοί είναι που θα δώσουν στον Σαμαρά τη χαριστική βολή στις κάλπες. Το «γερμανικό χαρτί» Σαμαρά κάηκε, ξόφλησε και οι δεξιοί έχουν την αξίωση να ιδρυθεί νέο κόμμα που να τους εκφράζει και να αναδειχθεί άλλος αρχηγός. Δεν θέλουν «νεκροθάφτη», αλλά ηγέτη. Θέλουν πολιτικό και όχι «πλιατσικολόγο», που κατάντησε την Ελλάδα ρακένδυτη, παράλυτη, αποσυντεθειμένη, θνήσκουσα. Θέλουν αρχηγό με ανάστημα, που να μην προστάζει τον λαό να ίσταται απαθής προ της εθνικής σταυρώσεως. Όσο παραμένει γαντζωμένος στην εξουσία ο κ. Σαμαράς, βλάπτει όλο και περισσότερο ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του. Η εμμονή του να αποφεύγει τις κάλπες δείχνει πολιτική δειλία. Αλλά, όπως έλεγε ο Σαίξπηρ: «Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές, πριν τον θάνατό τους…». Και με την ξενόδουλη πολιτική του ο Σαμαράς θα «πεθαίνει» πολλές φορές πριν τον τελειωτικό «πολιτικό του θάνατο», επειδή είναι πολιτικά «δειλός». Έκανε τη χώρα μας προτεκτοράτο της «οργισμένης και αδίστακτης γερμανικής φυλής», όπως την εχαρακτήριζε ο Τσόρτσιλ. Πολύ σύντομα προβλέπονται μεγάλες ανακατατάξεις στον χώρο της Δεξιάς. Θα γραφεί ο θλιβερός επίλογος της ιστορίας της Νέας Δημοκρατίας, διότι οι δεξιοί συνειδητοποιούν ότι η ανασυγκρότηση της παρατάξεώς τους είναι αδύνατη με τον Σαμαρά. Γιʼ αυτό θα προχωρήσουν χωρίς εκείνον και εναντίον του.