ΕΝΦΙΑ: Εμφιαλωμένο δηλητήριο κ.ά.

Η ανύπαρκτη και στην ουσία παράνομη συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου βαυκαλίζεται πως θα επιβιώσει. Κάνει ότι δεν ακούει τις εκκωφαντικές προπαγανδιστικές φούσκες της που σκάνε στον αέρα και εξακολουθεί, ανεπίδεκτη μαθήσεως να… εφευρίσκει νέα τεχνάσματα –όλα εξοντωτικά για τους κατά το πλείστον εξαθλιωμένους Έλληνες–, προκειμένου να υπηρετεί δουλοφρόνως τους ξένους αυθέντες της!

Ένα τέτοιο νέο τέχνασμα είναι και ο περιβόητος ΕΝΦΙΑ. Μέτρο αντιλαϊκότατο που το χλεύασαν ακόμα και άκρως σαμαρικοί βουλευτές της ΝΔ, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης και η Φωτεινή Πιπιλή. Ο πρώτος δήλωσε, χρησιμοποιώντας ποδοσφαιρικό όρο: «Περισσότερα αυτογκόλ από τον ΕΝΦΙΑ η κυβέρνηση, είναι αλήθεια, δεν μπορούσε να φάει». Και η δεύτερη, ακόμα πιο επικριτική, τόνισε: «Αντί για “χρόνια πολλά” για το τριήμερο της Παναγίας, το μόνο που ακούγαμε ήταν υβρεολόγιο εναντίον αυτών που έφτιαξαν την “τερατογένεση” του ΕΝΦΙΑ». (Η προκλητικότατη Βούλτεψη κατάπιε τη γλώσσα της, υποτονθορύζοντας ότι… «ήταν λάθος που θα διορθωθεί»! Όσο για τον «μαθητευόμενο» Χαρδούβελη, σύμφωνα με δημόσια ομολογία του στη Βουλή, εξετέλεσε άριστα το έξωθεν επιβληθέν καθήκον του).

Και μέσα σε όλα αυτά, η Ευρωζώνη παραδέρνει. Οι επιθέσεις των αγορών κορυφώνονται. Οι Οίκοι Αξιολόγησης, ανεξέλεγκτοι, τρίζουν κάθε τόσο τα αιχμηρά δόντια τους. Έγκυροι οικονομολόγοι διαφωνούν ριζικά και αλληλοδιαβάλλονται. Το πάνω από μισό αιώνα φαινομενικά ακλόνητο ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλυδωνίζεται, έτοιμο να καταρρεύσει. Η Γερμανία της επίπλαστης πραγματίστριας Μέρκελ, επικεφαλής του άτεγκτου «4ου οικονομικού Ράιχ», παίζει θρασύτατα εν ου παικτοίς. Μια Γερμανία ανάλγητη και επιπλέον τιμωρός προς τρίτους.

Αλλά και πλην της Γερμανίας, η οποία έχει καταπιεί αμάσητες τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ (ΣΥΝ ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΔΑΝΕΙΟ) ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ των… ακαμάτηδων και των… διεφθαρμένων, ας ρίξουμε μια ματιά στα καμώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδίως μετά την εγκληματική ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΟΥ ΜΑΑΣΤΡΙΧΤ το 1992. (Συνθήκη που υπεγράφη –τι σύμπτωση!– από τον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντ. Σαμαρά). Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση, με αιχμή την χρηματοπιστωτική κρίση, ΔΕΝ απαρτίζεται από τους πληθυσμούς των κρατών-μελών της. Απαρτίζεται αφενός από εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών που αντιμετωπίζονται ως απρόσωποι ΑΡΙΘΜΟΙ, χωρίς υλικές ανάγκες, βούληση, επιδιώξεις και όνειρα για μια καλύτερη ζωή, και αφετέρου από ΨΥΧΡΟΥΣ ηγέτες, μεγαλόσχημους διαμορφωτές –στην πράξη διαστρεβλωτές– της κοινής γνώμης με παραφουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς, καθώς και αμύθητα κεφάλαια που αβγατίζουν αεριτζίδικα διά της αστραπιαίας μετακίνησής τους στις εκάστοτε ΕΥΝΟΪΚΕΣ γιʼ αυτά αγορές…

Τα ανωτέρω διαδραματίζονται σε ένα ασταθέστατο παγκόσμιο σκηνικό όπου δεσπόζει η διαμάχη ΗΠΑ και Ρωσίας λόγω των συμβαινόντων στην Ουκρανία, με τον Ομπάμα να έχει επιβάλει την επιθετική πολιτική του στη γερμανοκρατούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση. Αξίζει να σημειωθεί παρεμπιπτόντως ότι η αρμόδια σουηδική επιτροπή που απονέμει τα Βραβεία Νόμπελ ζήτησε από τον αμερικανό Πρόεδρο να επιστρέψει το στην πρώτη θητεία του απονεμηθέν σε εκείνον Νόμπελ Ειρήνης! Γεγονός πρωτοφανές. Σε ό,τι μας αφορά, υφιστάμεθα και εμείς, μολονότι παραδοσιακά εμφορούμεθα από φιλορωσικά αισθήματα, τα αντίμετρα της Μόσχας, με πρώτιστο θύμα τους αγροτοπαραγωγούς και έμμεσα και τους απλούς αγρότες. (Σαμαράς και Βενιζέλος περί άλλα τυρβάζουν. Προσπαθούν ματαίως να αποπροσανατολίσουν τους ραγδαία μειωνόμενους οπαδούς τους με το… εύρημα της επανέναρξης των ανασκαφών στην Αρχαία Αμφίπολη. Προ ημερών μόνο την αρχαιολογική σκαπάνη δεν κουβάλησε εκεί ο ακόμα πρωθυπουργός.)

Ο «Spiegel», το έγκριτο αυτό πολιτικό περιοδικό, διαθέτει ή όχι εξέχουσα ηγετική φυσιογνωμία που κατευθύνει τις επιλογές του; Το ερώτημα αυτό δεν είχε τεθεί όσο ζούσε ο ουσιαστικός ιδρυτής του εν λόγω πολιτικού περιοδικού Ρούντολφ Αουγκστάιν, λόγω της πολυμορφίας των θεμάτων που παρουσίαζαν οι συνεργάτες του, αλλά και των αποκαλύψεων πολυάριθμων και σημαντικών σκανδάλων. Η ανεξαρτησία του «Spiegel» συνεχίστηκε με την ίδια γραμμή πλεύσης και μετά τον θάνατο του Αουγκστάιν στις 7 Νοεμβρίου του 2002.

Εσχάτως προέκυψε ηγετική φυσιογνωμία –τρομάρα της!– ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ένας άλλος Βόλφγκανγκ, γνωστός και ιδιαίτερα εκτιμούμενος αναλυτής του περιοδικού με το επώνυμο Μίνσαου (γερμανιστί Münchau), ανέδειξε ως αντίπαλο του ευνοουμένου του την καγκελάριο Μέρκελ! (Κατά την προσωπική μου γνώμη, συμπλεγματικοί είναι αμφότεροι).

Ιδού τι παρατηρεί ο ανταποκριτής του MEGA στο Βερολίνο Παντελής Βαλασόπουλος: «Η ευρωκρίση έχει μετατραπεί σε χρόνια ασθένεια εξαιτίας της πολιτικής Μέρκελ, υποστηρίζει αρθρογράφος του περιοδικού “Spiegel”» –δεν τον κατονομάζει επειδή προφανώς δεν γνωρίζει πώς προφέρεται το επώνυμό του–, «ο οποίος προσθέτει ότι ο πολυδιαφημισμένος πραγματισμός της γερμανίδας καγκελαρίου αποδεικνύεται “οφθαλμαπάτη”. Είπε μάλιστα ότι η προσπάθεια της Άνγκελα Μέρκελ στην κρίση συγκρίνεται με την προσπάθεια ενός ιδιοκτήτη κατοικίας να καταπολεμήσει την υγρασία που τρώει το σπίτι του με ένα απλό βάψιμο».

Μετέδωσε και άλλα τινά ο ανταποκριτής του MEGA στο Βερολίνο. Σημασία έχει το ακόλουθο τμήμα της τελευταίας του φράσης: «Δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα στην υπερχρέωση της Ελλάδας και της Πορτογαλίας».

Συμπέρασμα: Ο Σόιμπλε είναι δογματικά μοχθηρός. Ο ελληνικός λαός όμως διά του Τσίπρα θα του τρίψει στη μούρη τη δογματική μοχθηρία του.