«Τα βιολιά του φθινοπώρου»…

Παίζουν με το δράμα των πολιτών. Ταπεινοί υπηρέτες της καγκελαρίας του Βερολίνου, αυτοσχεδιάζουν γκρεμίζοντας τα πάντα γύρω τους και κατασκευάζουν φονικά «χαράτσια» που ούτε επί τουρκοκρατίας δεν είχαν επιβληθεί. Τα «κοπέλια» της Μέρκελ διέλυσαν το κράτος, αλλά ο γέρων της Ηρώδου Αττικού παρακολουθεί απαθής, μετρώντας τις μέρες της θητείας του. Το μόνο που κατάφερε η συγκυβέρνηση ήταν να αναβαθμίσει την οργή των πολιτών σε μίσος. Και το μίσος είναι πάντα τυφλό κι όταν ξεσπάσει, δεν θα υπάρχει κανένας έλεγχος. Δεν κατακρίνει απλώς τη συγκυβέρνηση της συμφοράς ο λαός. Τη μισεί, την απεχθάνεται, την αναθεματίζει κι ο εθνικός διχασμός φουντώνει. Πλείστοι κάνουν λόγο για το Γουδί. Μνήμες του 1922 από τις επιπτώσεις της εθνικής συμφοράς ξαναζούν. Διότι και τώρα εθνική συμφορά βιώνουμε! Από κάθε γωνιά της χώρας υψώνεται η κραυγή προς τους επιβήτορες της εξουσίας: «ΦΥΓΕΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΥΡΑΝΝΟΙ…»! Στο περασμένο φύλλο κάναμε λόγο για την «μπροσούρα» του ΕΑΜ («Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο») που γίνεται απίστευτα επίκαιρη. Εκεί, λοιπόν, στο δεύτερο κεφάλαιο, διαβάζουμε: «Σ’ όλες τις χώρες βρέθηκαν οι διάφοροι Λαβάλ και Κουΐσλιγκ για να προδώσουνε τον τόπο τους…». Δυστυχώς, πάντα θα βρίσκονται… Αλλά η δουλοφροσύνη Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ εκδηλώθηκε ακόμα μια φορά, με την τραγωδία της Αργεντινής. Έφθασαν στο σημείο να πανηγυρίσουν τα δύο κόμματα για το ότι οι γύπες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πίνουν το αίμα αυτού του ηρωικού λαού. Για τα δύο κόμματα δεν σήμαινε τίποτα το ότι η Αργεντινή αρνήθηκε να υποκύψει στους δυνάστες. Πρώτος σηκώθηκε στη Βουλή ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Π. Ρήγας και εκτόξευσε μύδρους κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ενόμισε ότι βρήκε «επιχείρημα» για το πού θα μας οδηγούσε το κόμμα του κ. Τσίπρα, εάν ήταν κυβέρνηση! «Νομίσατε εσείς ότι μπορείτε να τα βάλετε με τα κοράκια;»! Η ομιλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ ήταν ύμνος προς τη μοιρολατρία και τον ραγιαδισμό. Με την αγόρευσή του εκείνη -για να μιλήσουμε με… χαρτοπαικτικούς όρους- ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος… «ακύρωσε» το επίθετό του. Διότι απέδειξε ότι δεν είναι «Ρήγας», αλλά… «βαλές» της γερμανικής καγκελαρίας. Γι’ αυτό και στις εκλογές το κόμμα του θα τα βρει… μπαστούνια! Κι ύστερα ήλθε εδώ ο «βρυκόλακας», όχι των… Καρπαθίων, αλλά των Βρυξελλών, που πίνει το αίμα των πολιτών του Νότου. Μιλάμε για τον Γιούνκερ, τον πρόεδρο της Κομισιόν, που εναγκαλιζόμενος τον Σαμαρά, εμμέσως πλην σαφώς, εκτόξευσε την τρομοκρατία του. Είπε ότι «εάν η Ελλάδα δεν ήταν στην Ευρωζώνη, θα είχε γίνει Αργεντινή, πριν από την Αργεντινή»… Που εσήμαινε: Μην τολμήσετε να φύγετε από το γκέτο όπου σας έχουμε, διότι θα σας εξοντώσουμε… Κι ο κ. Σαμαράς, υπερακοντίζοντας τον… Χατζηαβάτη, επεδόθη σε λιβανωτούς προς τον… «σωτήρα» μας. Και τι δεν είπε… Έκανε λόγο για την… «χωρίς προηγούμενο ευρωπαϊκή αλληλεγγύη»! Ποια είναι, αλήθεια, αυτή η περίεργη «αλληλεγγύη»; Πού εκδηλώθηκε; Στην πείνα, στη δυστυχία, στην ανεργία ή στην πλήρη εξάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας, με τα τερατώδη Μνημόνια και τα «προαπαιτούμενα»; Έμοιαζε να λέει ο πρωθυπουργός στον Γιούνκερ: «Ευλογούμεν σε, προσκυνούμεν σε…». Και, σχεδόν δακρύων, τον ευχαρίστησε διότι: «Χάρις στη βοήθειά σας έμεινε η Ελλάδα κάτω από την ευρωπαϊκή ομπρέλα…». Μια ομπρέλα διάτρητη. Γιούνκερ και Σαμαράς, εμμέσως, κατηγόρησαν τον κ. Τσίπρα, διότι ξεσκεπάζει το τι μας περιμένει με τη θύελλα των απάνθρωπων οικονομικών μέτρων. Τον μέμφονται, διότι ο ηγέτης της Αριστεράς επεσήμανε από νωρίς την καταιγίδα των αντιλαϊκών μέτρων που έρχονται. Δεν τολμούν να διαψεύσουν την ύπαρξη των μέτρων. Επικρίνουν όμως τον κ. Τσίπρα, διότι προειδοποίησε τους πολίτες! Αλλά, εάν το βαρόμετρο δείχνει να έρχεται καταιγίδα, φταίει το… βαρόμετρο; Οι μνημονιακοί υποκριτές, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την Αργεντινή, αποσιωπούν το γεγονός ότι εδώ και χρόνια τα κοράκια των Βρυξελλών, με τους τραπεζίτες και τους τοκογλύφους, προσπαθούσαν να τη διαλύσουν. Το 2004, ο οικονομολόγος Ντάνιελ Φέιερσταϊν έλεγε ότι: «Η εξολόθρευση στην Αργεντινή δεν είναι αυθόρμητη, δεν είναι τυχαία, δεν είναι ανορθολογική. Πρόκειται για τη συστηματική καταστροφή ενός ”σημαντικού τμήματος” της εθνικής ομάδας των Αργεντινών, η οποία αποσκοπεί στο να μεταμορφώσει αυτή την εθνική ομάδα, να επαναπροσδιορίσει τον τρόπο ύπαρξής της, τις κοινωνικές της σχέσεις, τη μοίρα της, το μέλλον της…». Η μαρτυρική αυτή χώρα, που εγνώρισε φριχτή στρατιωτική δικτατορία, αμερικανοκατευθυνόμενη, τώρα γνωρίζει -όπως κι εμείς- την οικονομική δικτατορία της γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τη δικτατορία του ευρώ. Όπως παρατηρεί ο οικονομολόγος Νίκος Ιγγλέσης, τον Μάιο του 2010, οι συνδυασμένες δυνάμεις του Δ’ Ράιχ και των διεθνών χρηματαγορών κατέλαβαν την Ελλάδα. Τον Μάρτιο του 2013, σαράντα περίπου χρόνια μετά τον τουρκικό Αττίλα που άρπαξε το 40% της Κύπρου, ένας δεύτερος -γερμανικός αυτή τη φορά- Αττίλας ήρθε να εξανδραποδίσει το ελεύθερο κομμάτι του μαρτυρικού νησιού. Έτσι και οι δύο κρατικές οντότητες του ελληνικού έθνους, η Ελλάδα και η Κύπρος, μεθοδικά και με τη συνεργασία της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, μετατράπηκαν σε αποικίες χρέους του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Οι δανειακές συμβάσεις και τα συνημμένα σ’ αυτές Μνημόνια εξαφάνισαν κάθε ίχνος εθνικής ανεξαρτησίας και μετέφεραν το κέντρο των αποφάσεων για την τύχη του Ελληνισμού στο Βερολίνο, στις Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη. Κι η «τρόικα», η πραγματική κυβέρνηση κατοχής, αποφασίζει για τα πάντα. Αυτή είναι η «συστηματική καταστροφή» που έλεγε ο Φέιερσταϊν και για την Ελλάδα και για την Αργεντινή, επειδή θέλουν να «επαναπροσδιορίσουν» τη μοίρα και το μέλλον μας. Κι ο «σωτήρας» μας Γιούνκερ, διετύπωσε καθαρά την ιταμή απειλή του: «Θα είσαστε εξαθλιωμένοι μέσα στο Νταχάου της Ευρωζώνης, διαφορετικά θα σας εκτελέσουμε μαζί με τους Αργεντινούς…». Αυτό ήταν το νόημα των δηλώσεών του και γι’ αυτό τον… ευχαρίστησε ο… «γενναίος» Σαμαράς… Με το φθινόπωρο που έρχεται, σηματοδοτείται η έναρξη ενός ανένδοτου αγώνα, για να σταματήσουν οι λυγμοί των πονεμένων πολιτών και να περάσουμε σε ιαχές πολέμου κατά των εθελόδουλων ευρωλάγνων. «Οι μακρόσυρτοι λυγμοί των βιολιών του φθινοπώρου», αυτοί οι στίχοι του Βερλαίν, ήταν το σύνθημα που επέλεξαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι συμμαχικές δυνάμεις για την απόβαση στη Νορμανδία, για το αποφασιστικό χτύπημα κατά του Γ΄ Ράιχ. Σήμερα, οι «λυγμοί των βιολιών του φθινοπώρου» θα σημάνουν το ξεσήκωμα του λαού και όλων των εργαζομένων κατά του Δ΄ Ράιχ και κατά της κατοχικής συγκυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου. Ας μην αυταπατώνται οι συνεταίροι της εξαθλίωσης. Τα περί Ευρωπαϊκής Ενώσεως δεν εντυπωσιάζουν πια κανέναν. Ένας παλιός προοδευτικός πολιτικός, ο Ρ. Κρόσμαν, θεωρητικός ηγέτης της αριστερής πτέρυγας του αγγλικού Εργατικού Κόμματος, ήταν ίσως ο πρώτος που είχε προφητέψει τη μετάλλαξη της Ευρώπης, από το 1951. Έλεγε ότι: «Η Ευρώπη έπαυσε να είναι ό,τι ήτο επί εκατοντάδες ετών, δηλαδή το κέντρον, εκ του οποίου εξεπέμποντο ακτινοβολία δυνάμεως και πολιτισμού προς όλον τον κόσμο…». Βεβαίως, μπορεί τότε να ήταν πρόωρη μια τέτοια εκτίμηση. Οπωσδήποτε, όμως, ήταν προφητική για το μέλλον. Η εποχή μας δικαίωσε τον Κρόσμαν. Η αμετανόητα εχθρική Γερμανία μας μετέβαλε σε αποικία. Ήλθε όμως η ώρα για επαναστάσεις στις αποικίες. Ο Μιχάλης Ράπτης, ο γνωστός Πάμπλο, πιστός της Δ΄ Διεθνούς, Τροτσκιστής και αιώνιος ασυμβίβαστος, θεωρούσε ότι στη Λατινική Αμερική, κυρίως, υπήρχε η πιο ριζοσπαστική τάση του επαναστατικού κινήματος. Έλεγε γιʼ αυτή την «τάση» ότι: «Αντιπροσώπευε για μένα, έστω σε μικρογραφία, την ανερχόμενη δύναμη της αποικιακής Επανάστασης, στην οποία έβλεπα να μετατοπίζεται το κύριο επαναστατικό επίκεντρο, ύστερα από τις φθίνουσες επαναστατικές προοπτικές στην Ευρώπη…». Ήλθε, λοιπόν, η ώρα να αναζωπυρωθούν οι επαναστατικές προοπτικές στον ευρωπαϊκό χώρο και στην Ελλάδα. Για να αποτινάξουμε τον αποικιακό ζυγό με κάθε τρόπο και με όλα τα μέσα. Διότι δεν είναι δυνατόν, επʼ άπειρον, η Μέρκελ και ο Γιούνκερ να μας έχουν ως πειραματόζωα, στοιχηματίζοντας πόσο θα αντέξουμε με το κεφάλι μέσα στο νερό, κατά την προσφιλή μέθοδο της γερμανίδας «ψυχοκόρης» του μακαρίτη Χίτλερ. Κι ο λαός ζητάει από τον κ. Τσίπρα, αύριο που θα είναι στην εξουσία, να μη δεχθεί καμιά μακρόχρονη δέσμευση από αυτές που ο Γιούνκερ –για… «λόγους ασφαλείας»– βάζει τον Σαμαρά να υπογράψει. Δεν αρκεί να έρθει η Αριστερά στην κυβέρνηση. Πρέπει προηγουμένως να είναι Αριστερά. Κι ο κ. Τσίπρας είμαι βέβαιος ότι αυτό το συναισθάνεται και δεν θα διαψεύσει τις προσδοκίες του κόσμου. Δεν θα υποκύψει στους εκβιασμούς που θα ασκήσουν στην κυβέρνησή του οι γύπες της Ευρωζώνης. Μια αληθινή Αριστερά, με κοινωνικές ευαισθησίες, δεν είναι δυνατόν να πειθαρχήσει στις «προαπαιτούμενες» αλυσίδες της σκλαβιάς. Το ευρώ δεν μπορεί να είναι «ταμπού». Αν χρειαστεί, δεν θα διστάσουμε να βγούμε έξω από τις δαγκάνες της Ευρωζώνης. Κι από τώρα οφείλουμε να σηματοδοτήσουμε μια αντιγερμανική εκστρατεία σε όλα τα επίπεδα. Να καταλάβουν έξω ότι κάτι αρχίζει να αλλάζει στις χώρες του Νότου και το «δόγμα του σοκ» θα καταρρεύσει. Οι «λαθρεπιβάτες της εξουσίας», Σαμαράς και Βενιζέλος, ας σταματήσουν τις μηχανορραφίες με τους «180» και την εκλογή Προέδρου. Είναι επείγον να τελειώνουμε με την ανωμαλία της συγκυβέρνησης. Αν επιμείνουν οι «ανώμαλοι» εις την ανωμαλία, θα μπούμε σε μια εθνική περιπέτεια, την οποία θα πληρώσει ακριβά ο τόπος. Ούτε έχει δικαίωμα ο κ. Σαμαράς να ωθήσει τον τόπο σε τέτοια περιπέτεια. Ο λαός ενωμένος θα αναλάβει να τον εμποδίσει. Να καταλάβει ο πρωθυπουργός ότι «οι λυγμοί των βιολιών του φθινοπώρου» δεν είναι θρήνος των φορολογουμένων, αλλά σύνθημα μάχης, όπως ακριβώς ήταν και ο στίχος του Βερλαίν, στον προηγούμενο Παγκόσμιο Πόλεμο…