Σαν σωσίβιο βλέπει τον Κουβέλη ο Σαμαράς
Και η ήττα δεν θα οδηγήσει μόνο στην απώλεια της πρωθυπουργίας αλλά μπορεί να φέρει και ανακατατάξεις στην ηγεσία της ΝΔ, να τεθεί δηλαδή, για να το πούμε ωμά, θέμα αλλαγής αρχηγού. Το ενδεχόμενο αυτό σίγουρα επέδρασε καθοριστικά στο να γείρει η πλάστιγγα υπέρ της επιλογής του Δημήτρη Αβραμόπουλου για τη θέση του Επιτρόπου στην ΕΕ, ώστε να είναι αποκομμένος από τις εδώ εσωκομματικές διεργασίες. Αν και όποτε έγιναν τέτοιοι υπολογισμοί, με τον Αβραμόπουλο απέναντι, χαμένοι σε όλες τις αναμετρήσεις βγήκαν οι αντίπαλοι… Και τίποτε δεν μπορεί να αποκλείσει ότι σε μία ακόμη αναμέτρηση, πιο σοβαρή, από τη στιγμή που ο κότινος θα είναι η ηγεσία της ΝΔ, δεν θα υπάρξει το ίδιο αποτέλεσμα.
Όλα αυτά δεν μπορεί να μην τα μετράει ο Σαμαράς. Άλλωστε, αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο στην αναμέτρηση με την Ντόρα Μπακογιάννη για το ποιος θα πάρει τη σκυτάλη από τον Κώστα Καραμανλή επεδίωξε να έχει μαζί του τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, καθώς είχε στοιχεία από δημοσκοπήσεις που έλεγαν πως, αν ο Αβραμόπουλος συμμαχούσε με την Ντόρα, εκείνη θα ήταν ο νικητής και θα γινόταν πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Μάλιστα, μετά τις σχετικές συζητήσεις που έγιναν με ενδιάμεσους, η τελική συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο σπίτι εκδότη κοντά στην Ακρόπολη, όπου έκλεισε η συμφωνία. Και επειδή η εμπειρία έχει δείξει ότι στην πολιτική συνήθως δεν τηρούνται οι όροι και τα ανταλλάγματα τέτοιων παζαριών, υπογράφηκε και το σχετικό συμφωνητικό, σύμφωνα με καλές πληροφορίες.
Έχοντας ξεκαθαρίσει, λοιπόν, το εσωτερικό τοπίο, ο Σαμαράς πιστεύει ότι είναι ανοικτός ο δρόμος για αυτόν, αν και στην πολιτική ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί την επόμενη μέρα, ακόμη και την επόμενη ώρα. Και ήδη αρκετοί από τη ΝΔ προαλείφονται για τη θέση του χαλίφη, ακόμη και βουλευτές εκ μεταγραφής. Άλλωστε, κάποιος που έχει ηγετικές φιλοδοξίες δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά αυτό που συνέβη το 1955, και σίγουρα το θυμάται ο Αντώνης. Τότε ο μακαρίτης Στέφανος Στεφανόπουλος όχι μόνο ήταν ο φυσιολογικός διάδοχος του Παπάγου στον Συναγερμό, σύμφωνα με την πολιτική διαθήκη του Στρατάρχη, αλλά και οι τότε βουλευτές πήγαιναν με ανθοδέσμες για να τον συγχαρούν. Το παλάτι (Φρειδερίκη), όμως, είχε επιλέξει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και μόλις διέρρευσε αυτό οι βουλευτές έφυγαν από τον Στεφανόπουλο και έτρεχαν στο γραφείο του Καραμανλή, ο οποίος πήρε το κόμμα και το μετονόμασε σε ΕΡΕ, με τη γνωστή πορεία στη συνέχεια.
Ο Σαμαράς, λοιπόν, θέλει να ξεπεράσει τον σκόπελο της Προεδρικής εκλογής και αν το καταφέρει πιστεύει ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τη θητεία της, θα φθάσει δηλαδή μέχρι το 2016. Και εκτιμά ότι ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ μπορεί να οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου αυτού. Ότι είναι δυνατόν να μαζευτούν οι πολυπόθητοι 180 βουλευτές λόγω της προσωπικότητας του Φώτη Κουβέλη, ο οποίος πράγματι έχει συμπάθειες σε όλους τους χώρους, και της Δεξιάς συμπεριλαμβανομένης, καθώς εκτός των άλλων ο σκληρός πυρήνας της τον βλέπει σαν… σωσίβιο!
Μόνο που αυτό δεν είναι και τόσο απλό…
Αφενός, αν πει το «ναι» ο Κουβέλης, αυτόματα θα τεθούν απέναντί του όχι μόνο βουλευτές του, όπως ο Πανούσης, ο Κυρίτσης, ο Αναγνωστάκης και άλλοι, αλλά και ο κόσμος της Κεντροαριστεράς και της ΔΗΜΑΡ, που στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 την ψήφισε όχι για να γίνει δεκανίκι μιας μνημονιακής κυβέρνησης. Και η αντίδραση του κόσμου φάνηκε στις ευρωεκλογές, όπου η ΔΗΜΑΡ κινδύνεψε να μη συγκεντρώσει ούτε 1%. Πέρα όμως από τους δικούς του ανθρώπους, θα έχει απέναντι και όλους εκείνους που τον Μάιο ψήφισαν εναντίον της κυβέρνησης, όχι επειδή ασπάζονται απαραίτητα τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του Καμένου ή της Χρυσής Αυγής, αλλά για να στείλουν το μήνυμα ότι δεν αντέχουν άλλο, ότι η οικογένειά τους είναι κοντά στο «Τετέλεσται». Η κατηγορία θα είναι ότι ο Κουβέλης δίνει το φιλί της ζωής για να συνεχιστεί η ίδια ανάλγητη και απάνθρωπη πολιτική.
Αφετέρου, δεν μπορεί εύκολα ένας πολιτικός να κλείσει τα μάτια στην προσφορά του ανώτατου αξιώματος της χώρας. Αλλά δεν μπορεί επίσης και να παραβλέψει το κόστος, όταν μάλιστα ξέρει ότι ούτε θα μπορεί να επιβάλει στην κυβέρνηση την πολιτική που θα ακολουθήσει ούτε θα έχει περιθώρια να αντιδράσει. Εκτός αν είναι αποφασισμένος να συγκρουσθεί, ακόμη και να παραιτηθεί… Αλλά κι αυτό δεν είναι τόσο απλό, όταν κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις συνέπειες που θα προκύψουν από μια τέτοια κίνηση. Ξέρει, επομένως, τα όρια μέσα στα οποία θα μπορεί να κινηθεί.
Υπάρχει, όμως, και μια τρίτη διάσταση: Είναι τα παζάρια που θα γίνουν για να εξασφαλισθούν οι 180, ώστε να αποτραπεί η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές. Είναι ακόμη οι σκληρές αντιδράσεις που σίγουρα θα υπάρξουν από τους ψηφοφόρους σε κάθε περιοχή όταν θα δουν βουλευτές που τους είχαν ψηφίσει επειδή είχαν σηκώσει ψηλά τη σημαία κατά των Μνημονίων και τα είχαν καταψηφίσει στη Βουλή να ψηφίζουν τον υποψήφιο κυβερνητικό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δίνοντας παράταση ζωής στην κυβέρνηση.
Όλα αυτά είναι στο τραπέζι και θα πρέπει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, αν δεχθεί σχετική πρόταση από τους δύο συγκυβερνήτες, να τα μετρήσει πριν δώσει την απάντησή του.
Θα μείνει ως το τέλος
Το μόνο βέβαιο αυτήν τη στιγμή είναι ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν πρόκειται να πάει σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, όπως… τακτικά γράφεται, εκτός κι αν υπάρξει ατύχημα. Οι γνωρίζοντες, που έχουν ζήσει τον πολιτικό Σαμαρά, βεβαιώνουν κατηγορηματικά ότι θα εξαντλήσει και την τελευταία μέρα μέχρι την έναρξη της διαδικασίας που προβλέπει το Σύνταγμα για την εκλογή του διαδόχου του Παπούλια στο Προεδρικό Μέγαρο.
Ως τότε όλα είναι ανοικτά… Για διεργασίες στα κόμματα, για παζάρια ώστε να εξασφαλιστούν οι βουλευτές που χρειάζονται για να συμπληρωθεί το μαγικό 180 αλλά και για την εξεύρεση εναλλακτικών υποψηφίων για τη θέση του ανώτατου άρχοντα, οι οποίοι θα μπορούν να… σαγηνεύσουν βουλευτές.