Μας πιπίλισαν το μυαλό με τα «θα»

// Από τις πιο δημοφιλείς παραστάσεις του φετινού καλοκαιριού έχει χαρακτηριστεί η κωμωδία «ωχ… Ηλέκτρα». Πόσο εξοικειωμένο είναι το ελληνικό κοινό με την παρωδία μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας;
Είναι μια περίοδος που ο Έλληνας έχει την ανάγκη να γελάσει με την καρδιά του και η σκηνοθεσία του Πέτρου Φιλιππίδη είναι ευφάνταστη. Ο Πέτρος Φιλιππίδης ως Ηλέκτρα, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, ο Κρατερός Κατσούλης συγκροτούν έναν πολύ αξιόλογο θίασο. Δεν παύει όμως η παράσταση, αν και κωμωδία, να καταπιάνεται με ήρωες, μυθικά πρόσωπα που, αν και αυτοσατιρίζονται, λένε μεγάλες αλήθειες για τη ζωή. Όπως ότι τα όνειρα που είναι πανάκριβα περιορίζουν χρόνο από την καθημερινότητα. Και ίσως στην καθημερινότητα, με τα ζεστά, απλά, ανθρώπινα πράγματα, βρίσκεται και η ποιότητα της ζωής.

// Το κυνήγι του πλούτου και της δόξας δεν φέρνει ευτυχία;
Μπορεί να φέρνει ευτυχία ως απόλαυση, αλλά για να το κατακτήσεις έχεις σπαταλήσει πολύ χρόνο. Αλλά, πλέον, στα 55 μου χρόνια, έχω μια θεωρία. Και στον παράδεισο να με έβαζες, αλλά δίπλα μου να είχα ανθρώπους που δεν θα μπορούσα να επικοινωνήσω, δεν θα περνούσα καλά. Βάλε με μαζί με την παρέα μου να τρώω ντομάτα, ελιά, τυράκι και να πίνω ουζάκι δίπλα στη θάλασσα, να γελάω και να λέμε ιστορίες. Τότε μου έχεις δώσει τροφή για την ψυχή, το μυαλό και την καρδιά μου. Αυτή είναι η ευτυχία για μένα. Όχι σε ποιο εστιατόριο θα πας, ή σε ποια ξενοδοχεία θα μείνεις και σε ποια μέρη θα ταξιδέψεις για διακοπές. Αλλά με το ποιους θα πας. Με καλούς ανθρώπους, ξένοιαστους, ή τοξικούς και μίζερους;

// Έχουμε αρχίσει πάντως ξανά να επικοινωνούμε. Τα καλέσματα στα εξοχικά σπίτια δίνουν και παίρνουν με κουβεντούλα μέχρι το πρωί…
Εξ ανάγκης γίναμε αλληλέγγυοι. Και πάλι καλά. Τα τελευταία χρόνια θρέψαμε πολύ το εγώ μας. Τώρα αναγκαστικά για να επιβιώσουμε στην κρίση θυμηθήκαμε το εμείς. Και τα πράγματα, τα επόμενα χρόνια, θα γίνονται μαθηματικά ακόμη πιο δύσκολα. Από τον ωχαδερφισμό και την επιπολαιότητα μιας ζωής που ήταν δανεική -ζήσαμε το όνειρο του πλούσιου με την πισίνα- θα προσγειωθούμε στην πραγματικότητα με άλλες προδιαγραφές, ουσίας. Η απληστία είναι πολύ κακό πράγμα. Μας πιπίλισαν το μυαλό με τόσα «θα»… Φταίνε σε πολλά οι πολιτικοί μας. Αλλά τα «θα» είναι σαν τη θάλασσα, που δεν τελειώνει ποτέ. Χρειάζεται ένα νέο αξιακό σύστημα πιο κοντά στις ρεαλιστικές ανάγκες μας. Χρειάζεται μέτρο. Το μέτρο που λέγανε και οι αρχαίοι πρόγονοι.

// Συνεχίζετε τον Οκτώβριο, με τον Πέτρο Φιλιππίδη, την παράσταση «Φον Δημητράκης» στο θέατρο «Μουσούρη». Με μέσο έκλεινες θέση πέρυσι…
Για μένα η παράσταση έκανε ακόμη κάτι πιο σπουδαίο. Φωτογράφιζε τον κανιβαλισμό της εξουσίας. Ο Φον Δημητράκης για να γίνει υπουργός, άρα ηγέτης, συνεργάζεται ακόμη και με τη ναζιστική κυβέρνηση και προδίδει τον αδερφό του που είναι στην αντίσταση, αλλά αποκηρύσσει και το παιδί του. Την τρέλα της εξουσίας τη βλέπουμε και με τους δικούς μας σήμερα, που επιμένουν να κάθονται στην καρέκλα ενώ η Ελλάδα ξεπουλιέται και φτωχοποιείται. Η εξουσία θέλει ώριμους ανθρώπους, χορτασμένους, με διάθεση για προσφορά και με τη γνώση ότι αυτή η θέση που τους δόθηκε είναι προσωρινή.

Ο Μπρεχτ όμως έλεγε κάτι σοφό: «Οι αφέντες υπάρχουν, όσο υπάρχουν δούλοι». Εμείς τους επιτρέπουμε να γίνουν καθεστώς, να αποκτούν αλαζονική συμπεριφορά, να κλέβουν, να βουλώνουν στόματα με ψωροδίφραγκα. Αντί να τους έχουμε πιάσει στα χέρια, με τόσα γεγονότα που έχουν γίνει, συνεχίζουμε και τους κρατάμε στις θέσεις τους. Για να σου κάτσει κάποιος στο σβέρκο, πάει να πει ότι εσύ έσκυψες. Έτσι είναι…

// Πολλοί δεν ξέρουν τι ψηφίζουν ή η ψήφος τους είναι μια αντίδραση…
Δεν το συμμερίζομαι αυτό. Ξέρουν πολύ καλά τι ψηφίζουν. Γιατί και η Χρυσή Αυγή είναι μέρος του συστήματος. Απλώς κάποια στιγμή του ξέφυγε από τα χέρια.

// Έχετε παίξει σε δεκάδες τηλεοπτικές σειρές. Φέτος θα έχετε πρωταγωνιστικό ρόλο στη νέα κωμική καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Συμμαθητές». Πως σας φαίνεται ότι τα κανάλια αποφάσισαν να επενδύσουν ξανά στην ελληνική μυθοπλασία;
Σοφό. Είδαν ήδη από τον χειμώνα που μας πέρασε ότι μια ελληνική σειρά έφερνε περισσότερα από δέκα ξένες. Αλλά μη δίδουμε στην τηλεόραση μεγαλύτερη διάσταση απ’ ό,τι έχει. Για μένα δεν είναι ούτε Μέσο Ενημέρωσης ούτε ψυχαγωγίας. Δεν καθορίζει τα πράγματα. Δεν διδάσκει. Καθόρισε κάποτε το λαιφ στάιλ και το πληρώσαμε όλοι μας πολύ ακριβά. Η ενημέρωση για την τηλεόραση είναι ένα παράθυρο.

// Τα δελτία χάνουν συνεχώς τηλεθεατές. Το περιμένατε;
Ήταν αναμενόμενο. Αποδείχθηκαν αναξιόπιστα. Εγώ όταν ακούω πλέον ότι δεν θα μπουν νέα μέτρα, είμαι σίγουρος ότι θα μπουν και όταν ακούω ότι δεν θα γίνει ανασχηματισμός, είμαι σίγουρος ότι θα γίνει. Γιατί απλά παίρνω παράδειγμα από τη δική μου ζωή. Όταν δεν θέλω να γίνω κάτι απλά δεν το κάνω. Δεν το ανακοινώνω, δεν το φωνάζω. Βαρέθηκα να ακούω την ίδια φλυαρία. Και το χειρότερο είναι ότι δεν τους εμπιστεύομαι.

// Και ποιον εμπιστεύεστε;
Την τέχνη. Γιατί η τέχνη είναι πολιτική πράξη. Μέσω της τέχνης ο κόσμος απαντά σε πολλά ερωτήματα. Με την τέχνη σκεφτόμαστε, βλέπουμε καθαρά. Για μένα ο πνευματικός κόσμος έχει όραμα, ο πολιτικός όχι. Επίσης, οι καλλιτέχνες έχουν όραμα αλλά και οι εκπαιδευτικοί. Αυτοί εμπνέουν.

// Ποιο είναι το μέλλον μας;
Φτωχά εργατικά, τουριστικά χέρια. Το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο το έχουν ήδη πάρει. Τι απομένει; Η παροχή τζάμπα υπηρεσιών. Με την κρίση καταλάβαμε πόσο αδύναμη, οικονομικά και κοινωνικά, χώρα είμαστε. Ο κόσμος μας γύρισε ανάποδα. Δυστυχώς, από εδώ και στο εξής θα ξεκινήσει η εκμετάλλευση των δανειστών. Και δεν θα ζούμε με τα λίγα, αλλά με τα απολύτως απαραίτητα.

// Πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για όσους έχουν οικογένεια;
Είναι ένας άθλος. Είναι δυνατόν το αυτονόητο, δηλαδή το να πάει να σπουδάσει το παιδί σου, να θεωρείται άθλος; Η γνώση να είναι προσόν για λίγους; Αυτοί που έζησαν με δανεικά και πήραν το ρίσκο για να ζήσουν τη ζωή των πλουσίων ας πληρώσουν το τίμημα. Τους άλλους γιατί τους τιμωρείς; Αγόρασαν ένα σπίτι με κόπο και τώρα τους βάζεις και «χαράτσι»; Δηλαδή να στο δώσουν πίσω για να μπορέσουν να σπουδάσουν το παιδί τους; Φτάσαμε στο σημείο να λέμε καλό επιχειρηματία αυτόν που πληρώνει. Δηλαδή το αυτονόητο. Μα ποιους κοροϊδεύουν;