Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί μέσα στην κιβωτό της ελλαδικής Ορθοδοξίας
Λέω «να αποδείξει» επειδή, δυστυχώς, κατά τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας επέδειξε ένα προσωπείο ξένο προς τη διδασκαλία της, ανοίκειο με την ιστορία της, επικίνδυνο και φονταμενταλιστικό. Αν η απροσεξία μας συνεχιστεί, τότε θα μας κοστίσει ακριβά! Ήδη οι εκθέσεις του State Department άρχισαν να μας το επισημαίνουν και να μας στοχοποιούν.
Πλέον, η προτεσταντική οικονομία των βορείων χωρών της Ευρώπης και οι ΗΠΑ μας προσπέρασαν τους Ορθοδόξους Έλληνες και αρχίζουν πια να αναζητούν ως συνομιλητή την παραδοσιακά αντιοχειανή μονοφυσιτική σχολή, επειδή τον μονοφυσιτικό χριστιανισμό τον αποδέχεται και το Κοράνι, όπως τον ενέπνευσε σ’ αυτό ο μοναχός Παχώμιος.
Είναι καιρός ν’ αποφασίσουμε οι Ορθόδοξοι έναν σοβαρό θεολογικό διάλογο με τα εκατομμύρια των μεταχαλκηδονίων χριστιανών. Ήτοι με Αρμενίους, Κόπτες, Αιθίοπες (Χαμπέσιους), Συριάνους και Συροϊακωβίτες. Ο 50ετής διάλογος Ορθοδόξων και Καθολικών, τελικά, απέβη άκαρπος και αλυσιτελής και οι «δύο κόσμοι» (εξαιρουμένων των Ρωσιών) εγκλωβιστήκαμε στον ευρωπαϊκό Νότο, με ό,τι αυτό σημαίνει, γι’ αυτό και «ριχτήκαμε» στην ίδια οικονομική κρίση. Αν αργήσουμε ένα τέτοιο ιστορικό τόλμημα, τότε, η επιτακτική ανάγκη της Ευρώπης θα αναζητήσει άλλους πνευματικούς τρόπους, άλλους δρόμους και τακτικές.
***
Ας δούμε, όμως, τη δική μας παράλληλη πορεία.
Στην Ελλάδα «σκοτώσαμε» την έννοια του έθνους-κράτους με την υπογραφή μας το 1981 στο Ζάππειο. Και στο Μάαστριχτ, τη θάψαμε οριστικά. Ήταν τότε που η ΕΟΚ έγινε ΕΕ (δηλαδή η Κοινότητα έγινε Ένωση) και νιώσαμε όλοι πως όλα γύρω μας άλλαξαν και μπήκαμε σε άλλη τροχιά. Στο κέντρο της Αθήνας θάφτηκε η έννοια της κοινότητος. Έκλεισαν από τον φόβο των λαθρομεταναστών τα κλασσικά ελληνικά «μαγαζάκια» και τώρα το κέντρο «καθαρίζεται», ανοίγουν αμερικανοποιημένα καταστήματα-αλυσίδες και η ιστορική Αθήνα θα αναβαθμιστεί. Όμως ιδιοκτησιακά θα ανήκει σε λίγους… που ξέρουν κι αγοράζουν τώρα, μέσα στην κρίση, κατά εκατοντάδες τα ακίνητα.
Με την απάλειψη του θρησκεύματος από την αστυνομική ταυτότητα, επί Σημίτη, και με τη συζήτηση περί καταργήσεως των παρελάσεων άρχισε η «προτεσταντοποίηση» της ελλαδικής κοινωνίας και της ελλαδικής Ορθοδοξίας. Ο Κώστας Καραμανλής συνέχισε αμείωτα κι ο Γιώργος Παπανδρέου πρότεινε «…να απορρίψουμε τη βυζαντινή νοοτροπία». Ο στόχος επιδιώκεται ακάθεκτα μέχρι το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, την κατάργηση της Κυριακής αργίας και έπεται συνέχεια. Προέκυψαν ήδη νέα κόμματα που, συνειδητά ή όχι τόσο, μετέχουν στον σχεδιασμό. Γυρεύουν ρόλο ρυθμιστικό, «θέση στον ήλιο» κι αρχίζουν τις εξαγγελίες τους με τον χωρισμό Εκκλησίας – Πολιτείας, όπως το Ποτάμι. Ο κ. Τόμσεν αρχίζει να «απλώνει χέρι», δειλά αλλά σταθερά, στη μοναστηριακή περιουσία, τελευταίο αποκούμπι των Ελλήνων. Ένας «βελούδινος χωρισμός» ήδη άρχισε και τα συσσίτια θα τα πληρώσει ακριβά η ελλαδική Εκκλησία, επειδή ξεθύμαναν την οργή του λαού κι απομάκρυναν χρονικά την έκβαση των γεγονότων.
Η πολεμική κατά του Χριστοδούλου και το «σκάνδαλο» της Βατοπαιδίου άνοιξαν τον δρόμο για να σταματήσει η παρεμβατικότητα της ελλαδικής Εκκλησίας στην ελληνική κοινωνία. Και πρυτάνευσε η φίμωσή της. Οι ανυποψίαστοι και αφελείς Έλληνες ακόμα κολακεύονται να «φοβερίζουν» την Εκκλησία τους και να της θυμίζουν τον «διακριτό» της ρόλο! Που με σειρά «κομψών» νόμων, τους οποίους ανυποψίαστα (τα δυο τελευταία χρόνια) ψήφισε το Ελληνικό Κοινοβούλιο, έκαναν τη σχέση από ευδιάκριτη μέχρι και διάφανη!
Αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα δοθούν ξαφνικά πολλά χρήματα στη χώρα, θα ελεεινολογηθούν τα Μνημόνια, θα ψευτο-ανασάνει ο λαός μας, θα επιβληθεί αμέσως ο χωρισμός Εκκλησίας – Πολιτείας και η παραδοσιακή Αριστερά, με το ξεψύχισμά της (καθώς θα σβήνει για πάντα από τον ελληνικό χάρτη) θα ολοκληρώσει, εν αγνοία της, τη «νέα Ελλάδα». Πνευματικός προσανατολισμός εκείνης θα είναι η αρχαία Ελλάδα, όπως το δήλωσε ο ισραηλινός Πρόεδρος Shimon Peres στον Πρόεδρο Κάρολο Παπούλια προ διετίας στην Αθήνα: «…εσείς με τους αρχαίους σοφούς κι εμείς με τους αρχαίους προφήτες…».
Απρόβλεπτος παράγοντας μπορεί να αναδειχθεί η Ορθοδοξία, αν «κάνει το θαύμα της». Αν αποδείξει στη σημερινή ανθρωπότητα ότι η θεολογία της δεν έχει διαχωριστικές γραμμές μεταξύ χριστιανών και μη χριστιανών. Ότι περικλείει και την υγιή αρχαία φιλοσοφία: «όσα παρά πάσι καλώς είρηται, ημών των χριστιανών εισίν» (Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς, Β΄ Απολ. 13,4). Ότι η αγκαλιά της είναι ανοιχτή, σαν την καρφωμένη ανοιχτή αγκαλιά του Ναζωραίου. Ότι ξέρει, ότι μπορεί και θέλει να αναλάβει ρόλο γεφυροποιού, ώστε να ενώσει τα διαιρεμένα. Να φανερώσει ότι η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι θρησκεία. Ότι στόχος της είναι η «μία ποίμνη με έναν ποιμένα». Κι ότι όλοι οι λαοί είναι «δικοί της» και πριν να βαπτισθούν, χριστιανοί «κατά πρόθεσιν», είτε το ξέρουν είτε όχι ακόμα, είτε το θέλουν είτε όχι τόσο.
Δηλαδή χρειάζεται η Ορθοδοξία να πει την αλήθεια της, να καταθέσει το βίωμά της, χωρίς μίσος, χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς στείρους βερμπαλισμούς, διχαστικούς εθνικισμούς και απομόνωση σε «παραδόσεις» που καταργούν την καθολικότητά της. Άραγε, θα κερδίσει η Ορθοδοξία αυτό το ιστορικό στοίχημα; Θα γίνει ξανά «το αλάτι της γης»; Το 1981, μετά την επίσημη εισδοχή της Ελλάδος στην ΕΟΚ, η «Le Monde» έγραφε: «Καλωσορίζουμε στην Ευρώπη τη χώρα της φιλοκαλίας». Απογοητεύσαμε, δεν την προσκομίσαμε. Τώρα έχουμε μια ύστατη ευκαιρία. Ειδάλλως ας σιωπήσουμε για πάντα κι ας «κολλήσουμε» στη στυγνή διαδικασία επιβίωσης των επιγόνων μας, για να μη μείνουν πνευματικά άκληροι οι αποκλειστικοί κληρονόμοι της βασιλείας…
Οι πολιτισμοί που φαντάστηκαν ότι μπορούν να ζήσουν αποστασιοποιημένοι από τις θρησκείες δεν τα κατάφεραν και πεθαίνουν. Τώρα, περιμένουν το φιλί της ζωής από τα πνευματικά τους γονίδια.
Η Τουρκία κινδυνεύει φανερά από το Ισλάμ της. Για να μην το εκπαραθυρώσει τελείως, το ωθεί να μετατραπεί σε light! Το προτεσταντοποιεί και μεταλλάσσεται ριζικά.
Είθε η Ελλάδα να μην κινδυνεύσει από την ελλαδική Ορθοδοξία της, αλλά να σωθεί μέσα στην κιβωτό της. Για να φέρει το βιωμένο χριστιανικό της μήνυμα σ’ έναν νέο κόσμο που, είτε μ’ εμάς είτε ερήμην μας, ανατέλλει.