επί του πιεστηρίου
Η αρχαία ελληνική ιστορία ανοίγει, ίσως μέσα στις επόμενες μέρες, μια ακόμη σελίδα της, που θα αφήσει άφωνη την οικουμένη. Ένα ακόμη θαύμα των προγόνων μας, πιθανότατα ο τάφος της Ρωξάνης, της γυναίκας του Μέγα Αλεξάνδρου και του τέταρτου γιου του, του βασιλέα Αλεξάνδρου Δʼ. Και μόνο η εξωτερική κατασκευή του τάφου, που δεν έχει αλλοιωθεί καθόλου, αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό θαύμα. Όπως και οι δύο τεράστιες Σφίγγες, φύλακες των νεκρών. Είναι μια ακόμη απάντηση του ποιοι είμαστε. Παρότι δεν έχουμε τιμήσει όπως θα έπρεπε όλους εκείνους που έφτιαξαν αυτήν τη γη, αυτήν τη χώρα, τους οποίους και θα ευγνωμονούμε εσαεί…
Υπάρχει όμως ένα ακόμη καλό νέο. Πρόκειται για την αλλαγή στάσης των Άγγλων που μέχρι τώρα ούτε συζητούσαν την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στο σπίτι τους. Πληροφορίες από πολύ καλές πηγές υποστηρίζουν ότι δεν είναι πια πολύ μακριά η μέρα που θα υποδεχθούμε τα κλεμμένα Μάρμαρα και ο Παρθενώνας θα πάψει να τα αναζητεί…
Εξήντα ένα χρόνια πέρασαν από τον καταστρεπτικό σεισμό που έγινε στις 12 Αυγούστου του 1953, ημέρα Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι ακριβώς και ισοπέδωσε όλη την Κεφαλονιά και το Θιάκι, αφήνοντας πίσω του 400 νεκρούς. Ευχή παντοτινή να μη ζήσει κανένα μέρος της γης αυτό που έζησε το όμορφο νησί του Ιονίου, που παραμένει όμορφο, χωρίς όμως τις παραδοσιακές πόλεις του, που αποτύπωναν την ιστορική διαδρομή του… Και το παράπονο είναι ότι ενώ προσφέρθηκαν από όλο τον κόσμο πολλά λεφτά, δεν φτιάχτηκε μια σύγχρονη πόλη, υπόδειγμα για κάθε χώρα. Χάθηκε τότε μια μεγάλη ευκαιρία που είχε κοστίσει πολύ πόνο και δάκρυα.
Στο συγχαρητήριο τηλεγράφημά του για την εκλογή του… κουμπάρου μας και φίλου μας Ταγίπ Ερντογάν, ως Σουλτάνου πλέον της Τουρκίας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Παπούλιας εκφράζει την ευχή «όπως, υπό την ηγεσία του, οι σχέσεις των δύο χωρών ενισχυθούν περαιτέρω, επί τη βάσει των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και προς όφελος των δύο λαών».
Δεν ανησυχείτε, κύριε Πρόεδρε, μήπως από την πολλή ενίσχυση των σχέσεών μας έχουμε νέα παρατράγουδα; Άσε εκείνο το «επί τη βάσει των αρχών του Διεθνούς Δικαίου», πότε το σεβάστηκε η Τουρκία και ο Ερντογάν επί των ημερών του ως πρωθυπουργού; Σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου είναι τα σαράντα χρόνια τουρκικής κατοχής στην Κύπρο, ή οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας, ή το casus beli, με το οποίο η Άγκυρα απειλεί χώρα-μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Τέτοιες σχέσεις, που ο γείτονας τις χρησιμοποιεί για να επεκτείνει την κυριαρχία του και θέλει μονά ζυγά δικά του, να τις βράσουμε.
Γεια σας