Διά χειρός…

… του Μανόλη Γλέζου από τη συνέντευξή του στα «Νέα» και τη Νατάσα Μπαστέα:

Ο σπόρος ποτέ δεν πάει χαμένος

«Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος. Αφήνει σπόρο. Το πότε θα βλαστήσει ο σπόρος εξαρτιέται από τις συνθήκες, είναι μια ολόκληρη διαδικασία. Κατʼ αρχάς, να ξέρεις ότι στην Ελλάδα δεν τιμούμε το αποτέλεσμα. Τιμούμε την έναρξη, τη σπορά. Γιʼ αυτόν τον λόγο και οι δύο μας εθνικές επέτειοι –μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο– είναι έναρξη αγώνα: 25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου. Κοίταξε πώς επιβλήθηκε στο κράτος από τη λαϊκή κουλτούρα. Έναρξη αγώνα. Για πάρε και μελέτησε τις άλλες χώρες: επινίκια, εγκαθίδρυση καθεστώτων, βασιλιάδων κ.λπ. Είμαστε το μοναδικό έθνος που γιορτάζει την αρχή. Κάποιοι λένε, αυτά είναι εθνικισμός. Εγώ εθνικιστής δεν είμαι, αλλά τα δίκαια του έθνους μου δεν πρόκειται να τα χαρίσω σε κανέναν απολύτως. Και λέω ο σπόρος ποτέ δεν πάει χαμένος».

***

… του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και προέδρου του ΕΛΙΑΜΕΠ κ. Λουκά Τσούκαλη, από το άρθρο στην «Καθημερινή» με τίτλο: «Περιμένοντας το θαύμα;»:

Χρειαζόμαστε ηγέτες που θα εμπνεύσουν

«Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας φοβάται (και δικαίως) ότι μπορεί να υπάρξουν και χειρότερα. Και δεν εμπιστεύεται εκείνους που ευαγγελίζονται την αλλαγή στο σημερινό πολιτικό σύστημα. Γιατί ο λόγος τους δεν είναι πειστικός, τα επιχειρήματα μουχλιασμένα και αρκετοί απʼ όσους τα χρησιμοποιούν είναι οι ίδιοι από τα χειρότερα προϊόντα αυτού του συστήματος. Αναμφισβήτητα, υπάρχουν σήμερα πολλοί στη χώρα μας στα όρια, ή και πέρα από τα όρια, της απόγνωσης ύστερα από έξι χρόνια συνεχούς συρρίκνωσης της οικονομίας. Οι περισσότεροι όμως έχουν ακόμη πιο πολλά να χάσουν από τις αλυσίδες τους, όπως θα έλεγαν κάποιοι. Η οικονομία φαίνεται να έχει πιάσει πάτο. Αλλά πόσο γρήγορη μπορεί να είναι η ανάκαμψη με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα σε Ελλάδα και Ευρώπη, και την ανεργία στα ύψη; Είναι πολύ μίζερη η επιλογή ανάμεσα στην απογοήτευση για το σήμερα και τον φόβο ότι μπορεί να έρθουν και χειρότερα αύριο. Πώς να λειτουργήσει η δημοκρατία με τέτοιους όρους; Έτσι μας προέκυψαν χρυσαυγίτες και ψεκασμένοι».

«Η χώρα χρειάζεται μια ειρηνική επανάσταση, τίποτα λιγότερο. Και χρειάζεται ηγέτες που θα εμπνεύσουν και θα κινητοποιήσουν τις υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου. Ωρίμασαν οι συνθήκες, ή μήπως περιμένουμε το θαύμα;».

***

… του Μάνου Χατζιδάκι από συνέντευξη που είχε δώσει στο ράδιο «Top FM», στον Γιάννη Μαρίνο, που τη θύμισε από τη στήλη του στο «Βήμα»:

«Θα μείνουμε σαν νάνοι αλλοτινών καιρών…»

«Το κακό δεν πράττεται από πολλούς. Για να γκρεμιστεί αυτό το σπίτι που κατοικούμε σήμερα χρειάζεται δέκα ανθρώπους. Για να χτισθεί θέλει διακόσιους και έναν ολόκληρο χρόνο. Το κακό γίνεται πάρα πολύ εύκολα από τους ολίγους. Και αυτό είναι που φοβάμαι. Όταν η δημοκρατία προσωποποιείται από τα πρόσωπα της εξουσίας, ταυτίζεται με τα πρόσωπα της εξουσίας (και όχι από τους θεσμούς), αναμφισβήτητα αρχίζω να φοβάμαι». Και όταν του παρατηρώ ότι φαίνεται να μην υπάρχει καν ελπίδα, αναγνωρίζει: «Εγώ δεν πιστεύω ότι έχουμε σήμερα τη δύναμη να επιβιώσουμε ως εθνική οντότητα. Θα μείνουμε λιγάκι σαν νάνοι αλλοτινών καιρών. Και θα το δείτε όταν θα έρθει η πλήρης ένωση με την Ευρώπη σε ποια κατάσταση θα βρισκόμαστε».

***

… του γερμανού φιλόσοφου Όσκαρ Νεγκτ από τη συνέντευξή του στο «Βήμα»:

Μεταχειρίζονται σαν αποικία τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία

«Η “τρόικα” καταστρέφει τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ευρώπη. Το ίδιο θα γίνει σύντομα και με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Η τραγωδία παίζεται σε πολλές χώρες, όχι μόνο στην Ελλάδα».

«Με θλίβει κάθε φορά που βλέπω να μεταχειρίζονται σαν αποικία τη χώρα από την οποία μάθαμε τη δημοκρατία, τον ορθολογισμό, τον τεκμηριωμένο στοχασμό και γενικά τον τρόπο να σκεφτόμαστε. Σε αυτό συμβάλλει και η έλλειψη συνείδησης των Ελλήνων για τη μεγάλη παράδοσή τους. Τρόμαξα όταν σε ένα ταξίδι μου στην Ελλάδα διαπίστωσα ότι αυτή η συνείδηση είναι πολύ πιο έντονη στους Γερμανούς από ό,τι στους Έλληνες».

***

… του Θέμου Αναστασιάδη, από το άρθρο του στην εφημερίδα του «Πρώτο Θέμα»:

Καθημερινό ανέκδοτο «με εντολή Σαμαρά»

«Έχει γίνει πια καθημερινό “στανταράκι” στα δημοσιογραφικά γραφεία το “με εντολή Σαμαρά αυτό” και “με εντολή Σαμαρά το άλλο”. Αφού υπολογίζουμε και τι ώρα περίπου (απογευματάκι συνήθως) θα γίνει η “διόρθωση” της ημέρας – “με εντολή Σαμαρά” πάντα. Συγκεκριμένο το πρόγραμμα: από τις 8 το πρωί αρχίζει από τα sites, τα blogs και τα κανάλια να φουσκώνει το “Χ” πρόβλημα, είτε –το συνηθέστερο– με την Εφορία, είτε με την Πολεοδομία, την Περιφέρεια, τα νοσοκομεία, την ακτοπλοΐα και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Κατά τις 12 το παίρνουν είδηση ότι “κάτι πρέπει να κάνουν” από το πρωθυπουργικό γραφείο και ρωτάνε κατʼ αρχάς τον αρμόδιο υπουργό “τι συμβαίνει και πώς το αντιμετωπίζουμε”. Ιδού οι top 3 απαντήσεις που λαμβάνουν: α) “Δεν έχουμε πρόβλημα, το φουσκώνουν τα ΜΜΕ”, β) “Δεν έχουν καταλάβει οι πολίτες την εγκύκλιο ΧΦΨΩ/&/-10C, που βγάλαμε… πρόπερσι” και γ) –το αγαπημένο τους– “Α, είναι ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ υποχρέωση”. Αυτός ο κύκλος των “χαμένων” γενικώς ολοκληρώνεται με μια δήλωση υπουργού, ότι “θα δούμε αν πάσχει κάπου η διάταξη”, κι εκεί τα παίρνει στο κρανίο το Μαξίμου, τα μπλοκάρει όλα και τους λέει να πάνε… να συνέλθουν και μετά βγαίνει η συνήθης πια ανακοίνωση: “ΜΕ ΕΝΤΟΛΗ ΣΑΜΑΡΑ” παγώνει το ένα, αναστέλλεται το άλλο, αναβάλλεται το τρίτο, επανασχεδιάζεται το τέταρτο. Κάθε μέρα το ίδιο, ανεβοκατεβαίνουν οι δέκα εντολές –η εξής μία– σαν από το όρος Σινά: “Απʼ την αρχή ξανά!”. Καμιά φορά προλαβαίνει ο Βενιζέλος να μυριστεί πότε θα κινηθεί το Μαξίμου, βγαίνει μισή ωρίτσα νωρίτερα και το προαναγγέλλει ως πρόταση-παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ για να αποκατασταθούν οι αδικίες. Δυστυχώς όλοι ντρέπονται να χρησιμοποιήσουν τον όρο “μακακίες”, παρότι θα ήταν έως και επιεικής στις περισσότερες περιπτώσεις».