Γιατί, κύριε Πρόεδρε;

Έκπληξη για μένα ήταν τα δύο τελευταία σχετικά άρθρα στο «ΠΑΡΟΝ», καθώς η εφημερίδα απέφευγε να σχολιάζει ενέργειες και θέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οι απορίες όμως του ταλαιπωρημένου από την κρίση ελληνικού λαού επικεντρώνονται σε τέσσερα σημεία:

Πρώτον: Υπάρχει Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή κάποιος κύριος απλώς και τυπικά διορισμένος για τυπικούς πάντα λόγους, αλλά ακριβοπληρωμένος μαζί με το σύνολο των αγνώστων και πολλών παρατρεχάμενών του; Μήπως αυτή η δήλωση έχει να κάνει με τη σχέση «θα εισπράξουμε μέχρι τελευταίας δεκάρας ό,τι νομίζουμε ότι νομίμως δικαιούμαστε»; Όχι τιμητικό για έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεύτερον: Η κατ’ επανάληψη αναφορά στους αγώνες του κατά των γερμανών κατακτητών κατά τη γερμανική Κατοχή του 1940-1944 γίνεται για να δικαιολογηθεί η σημερινή στάση αδράνειας στη νέα γερμανική κατάκτηση; Αν «ναι», δεν είναι τιμητικό για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας. Αν «όχι», τότε πρέπει να υποθέσει κανείς ότι οι σημερινές δικαιολογίες της αδράνειας αντιστοιχούν σε πλασματικά μεγεθυσμένη δράση του παρελθόντος για διαμόρφωση κλίματος εντυπωσιασμού και δικαιολόγηση του σήμερα. Μήπως, όπως εμφανίζεται σήμερα, έτσι ήταν πάντα ο κ. Παπούλιας στην πραγματικότητα;

Τρίτον: Η σημερινή στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλαδή η επικύρωση όλων των έμμεσων και άμεσων «θανατικών καταδικών» -μέσω των ξενόφερτων νόμων- του ελληνικού λαού, του οποίου είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν συνάδει καθόλου με τον όρκο που έδωσε δύο φορές όταν αναλάμβανε τα καθήκοντα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Εκτός εάν (κάτι που καμιά κάμερα δεν κατέγραψε) σταύρωνε πίσω από την πλάτη του τα δάκτυλα. Αυτό δεν τιμά έναν Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Τέταρτον: Ένας πολιτικός με 40 χρόνια καριέρας, εκ των οποίων τα δέκα στο ανώτατο αξίωμα, πρέπει να θέλει να έχει την καλύτερη υστεροφημία.

Σε τι μέχρι τώρα έχετε βάλει τη σφραγίδα σας, κύριε Παπούλια, που θα πρέπει η Ιστορία να θυμάται και να καταγράψει; Μήπως για την πολύχρονη πρόσφατη ενδοτικότητα προσυπογράφων;

Καθόλου τιμητικό για έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Παρʼ όλα αυτά, κύριε Πρόεδρε της Ελληνικής Δημοκρατίας, εάν θέλετε, έχετε ακόμη την ευκαιρία. Δηλώστε αύριο ότι θα ελέγχετε τις επιπτώσεις κάθε νέου νόμου ή ΠΔ (έτσι θα δουλέψουν λίγο και οι παρατρεχάμενοι σύμβουλοί σας) στον ελληνικό λαό και θα κρίνετε εάν θα επικυρώσετε και θα στείλετε προς δημοσίευση.

Η άλλη λύση είναι η άμεση παραίτησή σας, αφήνοντας αφενός το μπαλάκι στα χέρια του λαού, αφετέρου τους εισβολείς με πολλές απορίες.

Και στις δύο περιπτώσεις θα κερδίσετε μεγάλο μέρος της εκτίμησης του ελληνικού λαού.

Μη μας βάζετε να σκεφτούμε ότι η συμπεριφορά σας, σε συνδυασμό με τη δήλωσή σας ότι δεν θέλετε να προκαλέσετε αναταραχή στο πολιτικό σύστημα, στοχεύει στο να μην αλλάξουν τυχόν συνθήκες που μειώνοντας τη διόλου, επίσης, ευκαταφρόνητη σύνταξή σας, όταν όλοι οι άλλοι δεν έχουν ουσιαστικά σύνταξη και αυτό οφείλεται στις δικές σας επικυρώσεις (προσωπικά έχασα το 67%). Δεν είναι ούτε αυτό τιμητικό για έναν Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αν δεν έχετε άλλο κίνητρο για να κάνετε κάτι που θα σας αφήσει στην Ιστορία, αξιοποιήστε τουλάχιστον αυτό που όλοι μας έχουμε ως Έλληνες, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.

Το φιλότιμο.

Γίνετε, έστω, λίγο εγωιστής.

Μη δεχθείτε πλέον όλα όσα σας καταμαρτυρούν.

Δείξτε ότι υπάρχετε και δεν αμείβεστε άσκοπα τόσα χρόνια.