Ευτυχώς που υπάρχει η Αργεντινή και έτριξε τα δόντια στους «γύπες»
Προσφεύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εναντίον των ΗΠΑ, αφού η αμερικανική δικαιοσύνη, μέσω του ανεκδιήγητου αυτού δικαστή Γκρίεζα, δικαίωσε τον Πολ Σίνγκερ. Θυμίζουμε ότι ο τελευταίος είχε αγοράσει, από τη δευτερογενή αγορά και εντελώς τυχοδιωκτικά, ομόλογα Αργεντινής στο 15% της αξίας τους και ζήτησε να τα πληρωθεί στο 100%! Γι’ αυτό το αδιανόητο αίτημα του Σίνγκερ, ο Γκρίεζα τον δικαίωσε και καταδίκασε την Αργεντινή να του πληρώσει κοντά 850 εκατ. δολάρια.
Μεγάλο λοιπόν το τόλμημα της Αργεντινής να προσφύγει κατά των ΗΠΑ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υποστηρίζοντας, από τη μια πλευρά, ότι η αμερικανική δικαιοσύνη παραβίασε την εθνική της κυριαρχία. Και από την άλλη ότι δεν αποδέχεται αναγκαστική εκτέλεση της απόφασης του δικαστή Γκρίεζα κατά των εθνικών περιουσιακών της στοιχείων. Σ’ αυτό το τελευταίο ζήτημα μάλιστα η Αργεντινή έχει με το μέρος της τη νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που έχει διαμορφωθεί ήδη από το 1926 με την υπόθεση Lotus.
Βεβαίως, για να γίνει η δίκη στη Χάγη, οι ΗΠΑ πρέπει να αποδεχθούν τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης στη συγκεκριμένη διαφορά με την Αργεντινή. Πράγμα που φαίνεται δύσκολο.
Όμως αυτό μάλλον μικρή σημασία έχει. Και τούτο για δύο, κυρίως, λόγους: Ο πρώτος λόγος συνίσταται στο ότι αν αρνηθούν οι ΗΠΑ τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης θα πρόκειται για βαριά διεθνή ήττα τους. Θα πρόκειται ειδικότερα για πραγματική στάση δειλίας της υπερδύναμης, όταν αυτή αρνείται στην Αργεντινή να βρει το δίκιο της με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Ταυτόχρονα, θα πρόκειται και για πραγματικό διασυρμό κι ευτελισμό της αμερικανικής δικαιοσύνης. Άντε μετά οι ΗΠΑ να δώσουν «μαθήματα δικαιοσύνης» σε άλλα κράτη. Και ο δεύτερος λόγος συνίσταται στο ότι η Αργεντινή, εν πάση περιπτώσει, δίνει στη διεθνή κοινότητα το παράδειγμα και τη μέθοδο του αποτελεσματικού αγώνα κατά των κορακιών των αδίστακτων Αγορών. Όταν μάλιστα, όπως ήδη τονίσθηκε, δεν υπάρχει κατά το Διεθνές Δίκαιο δυνατότητα αναγκαστικής εκτέλεσης της απόφασης του δικαστή Γκρίεζα σε βάρος των εθνικών περιουσιακών της στοιχείων.
Και τώρα το μεγάλο μάθημα για τους δικούς μας πολιτικούς: Ύστερα από τη γενναία αντίσταση της Αργεντινής θα συνεχίσουν ακόμη να σκύβουν το κεφάλι δουλοπρεπώς στις απαιτήσεις της «τρόικας» και των Αγορών, όταν αυτές παραβιάζουν κατάφωρα το Διεθνές αλλά και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο; Αν ναι, ας καταλάβουν ότι μετά την εικόνα που έχει πλέον ο ελληνικός λαός για το παράδειγμα αξιοπρέπειας της Αργεντινής, δεν θα ξέρουν αύριο που να κρυφτούν. Και φυσικά δεν πρόκειται να τους σώσει η «επιχειρηματολογία» του Άδωνη Γεωργιάδη και της Σοφίας Βούλτεψη. Απλώς η «επιχειρηματολογία» αυτή, με τον τρόπο μάλιστα που διαχέεται, ιδίως στα ΜΜΕ της διαπλοκής, θα κάνει ακόμη πιο χτυπητή την ανεπάρκειά της.