To 2018 όλα τα φάρμακα θα είναι εισαγόμενα!
Αυτή η εισβολή και η εξάρτηση τόσο της φαρμακευτικής αγωγής των ασθενών όσο και της δημόσιας δαπάνης από τα ακριβά εισαγόμενα φάρμακα χτίστηκαν μεθοδικά, χρόνο με τον χρόνο, με τις ελληνικές κυβερνήσεις να συμπράττουν σε ένα έγκλημα κατά της εθνικής οικονομίας.
Δείτε μερικά χαρακτηριστικά στοιχεία:
• Το 1990 τα ελληνικά φάρμακα κατείχαν 55% μερίδιο αγοράς και τα εισαγόμενα 30%. Οι πιέσεις και οι μεθοδεύσεις των πολυεθνικών, σε συνδυασμό με την άφρονα ή ύποπτη πολιτική των αρμοδίων κυβερνητικών και διοικητικών παραγόντων, οδήγησαν σε μία καταστροφική για την ελληνική παραγωγή και την εθνική οικονομία πολιτική: Σήμερα τα εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα έχουν μόλις 18% μερίδιο αγοράς με τα ακριβά σκευάσματα των πολυεθνικών να κατέχουν το 82%!
• Σήμερα, στις φαρμακευτικές θεραπείες που αποζημιώνει το κράτος κυριαρχούν τα ακριβά προϊόντα των πολυεθνικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν το 70% του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ δαπανάται σε 100 σκευάσματα, εκ των οποίων μόνο τρία είναι ελληνικά.
• Στη δαπάνη για τα 100 πρώτα σε πωλήσεις φάρμακα κυριαρχούν πάλι τα σκευάσματα των πολυεθνικών. Στα ελληνικά γενόσημα αναλογεί μόλις το 3,7%.
• Σήμερα, ο μέσος όρος της λιανικής τιμής των 100 πρώτων σε πωλήσεις φαρμάκων των πολυεθνικών είναι 55 ευρώ! Μόλις 8 στα 100 πρώτα σε πωλήσεις φάρμακα έχουν τιμή μικρότερη από 10 ευρώ.
Η εξάρτηση της φαρμακευτικής αγοράς από τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες τα τελευταία 25 χρόνια είχε ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη κατανάλωση ακριβών εισαγόμενων φαρμάκων, με τρομερές επιπτώσεις στη δημόσια δαπάνη. Όσοι γνωρίζουν την αγορά φαρμάκου υποστηρίζουν ότι οι σημαντικότεροι παράγοντες αύξησης της δαπάνης αυτής ήταν:
– Η αισχροκέρδεια των πολυεθνικών, που πουλούσαν τα φάρμακα πέντε και οκτώ φορές πάνω από το κόστος.
– Ο πολύ υψηλός ρυθμός της αδικαιολόγητης υποκατάστασης από τις πολυεθνικές εταιρείες (με την… αμέριστη συμπαράσταση των ελληνικών αρχών) των παλαιότερων φθηνότερων φαρμάκων τους από νεότερα πολύ ακριβότερα φάρμακα, που αφορούν τις ίδιες ενδείξεις και κάνουν την ίδια δουλειά.
Τι κάνουν δηλαδή οι πολυεθνικές; Κυριαρχούν πρώτα στην αγορά και μετά, αφού ελέγξουν τις φαρμακευτικές θεραπείες και μέσω αυτών δημιουργήσουν εξάρτηση σε γιατρούς και ασθενείς, αντικαθιστούν τα παλιά τους ακριβά φάρμακα με νέα (για τις ίδιες ενδείξεις), πολύ πιο ακριβά! Με το τρικ αυτό οι πολυεθνικές κερδίζουν σε βάρος των Ταμείων, που αποζημιώνουν, χωρίς έλεγχο, τις νέες ακριβές θεραπείες και βέβαια κερδίζουν σε βάρος του έλληνα φορολογούμενου.
Την ίδια ώρα, σε χώρες όπως η Ιταλία, η Γαλλία αλλά και η Γερμανία τα ασφαλιστικά ταμεία απορρίπτουν σε μεγάλο βαθμό το τρικ των πολυεθνικών και -αντίθετα απ’ ό,τι συμβαίνει στην Ελλάδα της κρίσης- αρνούνται να αποζημιώσουν τα νέα ακριβά φάρμακα όταν δεν προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στη θεραπεία, ελέγχοντας έτσι τη φαρμακευτική δαπάνη τους. Μάλιστα σε ορισμένες χώρες, όπως η Ιταλία, επέβαλαν και τεράστια πρόστιμα σε πολυεθνικές που επιχείρησαν να ελέγξουν την αγορά και να επιβάλουν νέες ακριβές θεραπείες.
Το μεγάλο πάρτι των πολυεθνικών και των κολλητών τους
Αυτά συμβαίνουν σε χώρες που σέβονται τους φορολογούμενους πολίτες τους. Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα, το πάρτι των πολυεθνικών του φαρμάκου (και ποιών άλλων άραγε;) είναι στην κορύφωσή του.
Είναι χαρακτηριστικό ότι και η «τρόικα» έχει μπει στο παιχνίδι των πιέσεων προς την κυβέρνηση, με εντολές για μια πολιτική φαρμάκου που, αν εφαρμοστεί, θα εξαφανίσει τα ελληνικά σκευάσματα από την αγορά.
Αλλά και κάποιοι «παράγοντες» του υπουργείου σπρώχνουν ανενδοίαστα προς αυτή την κατεύθυνση, αφήνοντας τεράστια ερωτηματικά για την πολιτική που εισηγούνται και τις δεκάδες δολοφονικές, για το ελληνικό φάρμακο, αποφάσεις που βγάζουν κάθε μήνα κάτω από τη μύτη (;) του υπουργού.
Με δεδομένη την κλειστή φαρμακευτική δαπάνη, περίπου στα 2 δισ., η επιδίωξη των πολυεθνικών είναι να προλάβουν να καταλάβουν τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία με τον όγκο των ακριβών φαρμάκων τους, ώστε ελάχιστος χώρος να μείνει για τα ελληνικά φάρμακα.
Οι πολυεθνικές πιέζουν -με πρεσβευτές των δανειστών, λόμπι στις Βρυξέλλες και την «τρόικα»- να μη γίνουν περικοπές στις τιμές των ακριβών εισαγόμενων φαρμάκων τους.
Να συνεχίσουν δηλαδή την αισχροκέρδειά τους. «Αν γίνει αυτό, τα εισαγόμενα ακριβά φάρμακα ελάχιστο ζωτικό χώρο θα αφήσουν στα ελληνικά φάρμακα που, για να πάρουν θέση σε ό,τι απομένει στην κλειστή φαρμακευτική δαπάνη, θα πρέπει να υποστούν νέο χοντρό «κούρεμα» στις (ήδη κουρεμένες κατά 70%) τιμές τους», μας λέει καλά πληροφορημένη πηγή. «Ωστόσο», συμπληρώνει, «η πολιτική αυτή θα βγάλει οριστικά από την αγορά το ελληνικό φάρμακο, που δεν θα αντέξει άλλες μειώσεις.
Το 2018 μπορεί να μην κυκλοφορεί ελληνικό φάρμακο στην αγορά, αφού η ελληνική φαρμακοβιομηχανία ή θα συρρικνωθεί ή θα κλείσει ή θα το γυρίσει στο εμπόριο»…
Και το ερώτημα είναι: Αυτά τα γνωρίζει ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης; Είναι αδιάφοροι ή συνένοχοι;
Τα γνωρίζουν στην αντιπολίτευση; Και ,αν ναι, τι κάνουν γι’ αυτό;
Γνωρίζουν ακόμα τη μεγάλη κλοπή που γίνεται από τις πολυεθνικές του φαρμάκου;
Τους είπε κάποιος ότι -αν και λειτουργούν στην Ελλάδα ως καθαρά εμπορικές εταιρείες, που δεσπόζουν στην αγορά- πολλές εμφανίζουν… ζημίες και, όλες μαζί στο σύνολό τους, κέρδη που δεν ξεπερνούν το 1% του τζίρου τους, δηλαδή ΔΕΝ φορολογούνται; Που πάνε τα υπερκέρδη τους;
Σε αυτό το ασφυκτικό και εγκληματικό περιβάλλον, οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες -σε μεγάλο βαθμό οικογενειακές επιχειρήσεις που αναπτύχθηκαν βήμα βήμα τα τελευταία 50 χρόνια- προσπαθούν να επιβιώσουν, επενδύοντας επίμονα στην ανάπτυξη, την τεχνολογία αιχμής, την έρευνα, το εξειδικευμένο προσωπικό, την εξαγωγική δραστηριότητα.
Αντίθετα με τις πολυεθνικές, που στην περίοδο της κρίσης απέλυσαν 3.000 εργαζόμενους, οι ελληνικές επιχειρήσεις διατήρησαν το προσωπικό τους και τους μισθούς.
Στηρίζουν την απασχόληση, με 55.000 θέσεις εργασίας, συμβάλουν στο ΑΕΠ της χώρας με 2,8 δισ., προσδοκούν σε ένα καλύτερο μέλλον, έχοντας τη δυνατότητα να καλύψουν με αξιόπιστα, ποιοτικά, οικονομικά φάρμακα το 80% των φαρμακευτικών αναγκών της χώρας.
Αν τις αφήσουν, βέβαια, όσοι διαχειρίζονται τα θέματα υγείας της χώρας…