Παπούλιας, ΔΝΤ, συγκυβέρνηση κ.ά.
Δεν έβγαλαν άχνα ούτε η αλληλοσπαρασσόμενη συγκυβέρνηση ούτε ο θλιβερότατος δήμαρχος Αθηναίων Καμίνης, ο οποίος αρνήθηκε μάλιστα να εκδώσει ψήφισμα, χαρακτηρίζοντας την ισοπέδωση της Γάζας «παραμικρό» (!) γεγονός, ούτε –βεβαίως, βεβαίως– ο… νομοταγής Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο εν λόγω Πρόεδρος χρησιμοποίησε τη συμπλήρωση 40 χρόνων από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας για να… εδραιώσει την… υστεροφημία του! Οποία κωμικοτραγική αυτοδιάψευση! Με ένα γενικόλογο, χαλαρό και συνάμα εξοργιστικό κείμενο ο Κάρολος Παπούλιας (που ενέκρινε σωρεία Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου οι οποίες έπληξαν βάναυσα την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό) μίλησε ΓΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Ερώτημα: Μόνη της υποχώρησε η Δημοκρατία; Δεν υπήρξαν υπεύθυνοι γιʼ αυτή την υποχώρηση, ανάμεσα στους οποίους συγκαταλέγεται σε μέγιστο βαθμό και ο ίδιος; Ισχυρίστηκε ότι «η οικονομική κρίση έφερε υποχώρηση της Δημοκρατίας». Η οικονομική κρίση, όμως, δεν ήταν ΜΟΝΟ εξωγενής. Ήταν και εσωγενής, με οργιώδη υποστήριξη των ημετέρων. Ερωτώ προσωπικά τον κ. Παπούλια: Ποιος έκανε πανίσχυρο τον τραπεζίτη Σάλα που η τράπεζά του ήταν έτοιμη να καταρρεύσει; Και το σημαντικότερο ερώτημα: Γιατί άφησε τον Γιωργάκη να μας ανακοινώσει τα μνημονιακά δεσμά για την πατρίδα μας από το Καστελλόριζο και δεν τον απείλησε με την παραίτησή του, εάν το έπραττε;
Τώρα, όμως, ήρθε πραγματικά η ώρα να παραιτηθεί ύστερα από το προσβλητικότατο άδειασμά του από τον Σαμαρά. Ο οποίος ενοχλήθηκε σφόδρα από τη διατύπωση «ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ». Ιδού τι δήλωσε για την ίδια επέτειο ο παγίως εθελόδουλος Σαμαράς: «Η Δημοκρατία έχει πολύ βαθιές ρίζες στην Ελλάδα, ποτισμένες με αγώνες και με θυσίες του ελληνικού λαού. Δεν έχει να φοβάται τίποτα και κάθε μέρα δυναμώνει. Και θα δυναμώνει παραπάνω». Ακολουθούν τα γνωστά, τα πασίγνωστα φληναφήματα περί αισιοδοξίας που εισάγονται με τη φράση: «Γιατί είμαι αισιόδοξος για το αύριο». Η… εμπεριστατωμένη αυτή δήλωση συνεχίζεται με ασυναρτησίες για τον τουρισμό που «θα φτάσει», λέει, «στα 20 εκατομμύρια, δηλαδή δύο τουρίστες για κάθε Έλληνα» –χωρίς να αναφέρει τα κλειστά πακέτα από το εξωτερικό που επιτρέπουν ελάχιστες μόνο αγορές από τα τοπικά μαγαζιά– και καταλήγει ως εξής: «Είμαι πράγματι αισιόδοξος και θέλω να είναι εν γνώσει του ελληνικού λαού αυτή η αισιοδοξία. Δεν το λέω τυχαία». (Νοερά χειροκροτήματα –ή μάλλον παραλαμάκια επί το εντυπωσιακότερον– από πλειάδα σκλάβων συμπατριωτών του).
Το ΔΝΤ ξεσάλωσε. Ύστερα από τον λανθασμένο «πολλαπλασιαστή», που επέτεινε την αχαλίνωτη λιτότητα και κυρίως την ύφεση όντας ενδεχομένως ηθελημένα λανθασμένος, ήρθε τώρα κατόπιν εορτής να μας γνωστοποιήσει ότι οι μεγάλες περικοπές μισθών και συντάξεων ούτε την ανταγωνιστικότητα βελτίωσαν ούτε την παραγωγικότητα. Ιδίως η τελευταία είχε κάθετη πτώση. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο αρχικός εφιάλτης έγινε ζοφερή πραγματικότητα. Σύμφωνα με στοιχεία της… αναμάρτητης μέχρι τούδε Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) τα οποία έφερε στη δημοσιότητα ο ΙΟΒΕ για το 2013, 3.795.100 Έλληνες βρέθηκαν ΚΑΤΩ από το όριο της ΦΤΩΧΕΙΑΣ. Αριθμός ανατριχιαστικός και απίστευτος, που ουδόλως ανησυχεί τους ακόμα κρατούντες. Άτομα ανάλγητα και εξουσιομανή που ορέγονται τη διατήρηση των πολλαπλών προνομίων τους, επιδιώκοντας την αποφυγή της διεξαγωγής εθνικών εκλογών.
Εάν δεν το κατορθώσουν έχουν στη διάθεσή τους ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΟΛΠΟ. Στις εκλογές του Μαΐου ηττήθηκαν παταγωδώς. Με τη συνδρομή, όμως, «των επικοινωνιακών ιμάντων τους κατόρθωσαν να μετατρέψουν την ήττα σε νίκη, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι οι αριθμοί και τα γεγονότα, όσο κι αν ασελγήσεις πάνω τους, έχουν την τάση να φωνάζουν την αλήθεια τους». (Τάσος Παππάς, «εφ.συν»).
Ιδού τώρα η αξιοποίηση του εφεδρικού ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΟΛΠΟΥ, όπως το διατυπώνει την Τετάρτη στην ίδια εφημερίδα ο Τάσος Παππάς: «Οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης –για τον ρόλο τους την περίοδο της κρίσης και για τα κερδοσκοπικά παιχνίδια που έπαιξαν εις βάρος των χωρών του Νότου, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι περισσότερο από την περιγραφή του πρώην Προέδρου της Κύπρου Δ. Χριστόφια (“κλεφταράδες της υφηλίου”)– υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα είναι πρώτη στον κατάλογο των υποψήφιων για χρεοκοπία χωρών».
Λέει και πολλά άλλα αξιόλογα και καταλυτικά για τους κρατούντες ο εκλεκτός αρθρογράφος. Το συμπέρασμα που προκύπτει αβίαστα και για εκείνον και για τον αντιγραφέα του, την αφεντιά μου δηλαδή, είναι η πρόκληση πανικού, ώστε να μην τολμήσει κανένας να παρακούσει τις μιντιακές πομφόλυγες, ψηφίζοντας συστημικά.
Καταλήγω ισχυριζόμενος, ότι όσο και όπως να υποστηρίζεται ο Σαμαράς, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, λογαριάζει να «προσεγγίσει» εκείνους που θα αρνηθούν να μπουν στη στρούγκα του ώστε να συμπληρωθεί ο μαγικός αριθμός 180, θα μας αδειάσει σύντομα τη γωνιά.