Είναι ευφυής, αλλά άγονα ευφυής…
Η βιασύνη και ο άκομψος τρόπος ανακοίνωσης της υποψηφιότητας του Ευάγγελου Βενιζέλου είναι ενδεικτικά της πολιτικής του συμπεριφοράς. Αναγνωρίζω ότι έχει “λέγειν”, όπως λένε στα χωριά μας. Είναι ευφυής, αλλά “άγονα ευφυής”. Απόλυτη προτεραιότητά του, η προσωπική πολιτική ανέλιξη. Αν εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, θα ζητήσει την έγκριση του λαού για να κυβερνήσει περιστοιχιζόμενος από τα αποκαΐδια του τιμωρημένου ΠΑΣΟΚ, τους μαγαρισμένους, τους πολιτικούς γυρολόγους και, έστω, μερικά προβεβλημένα καλοπροαίρετα στελέχη που αντιδρούν “εν θερμώ” κάτω από τη συναισθηματική φόρτιση της ήττας».
Ποιος τα έλεγε αυτά; Ένας σύντροφος –κατά την προσφώνηση που ίσχυε και ισχύει και σήμερα στο ΠΑΣΟΚ–, ο πρώην υπουργός Νίκος Σκουλάς, της οικογένειας των Σκουλάδων –που είναι γνωστοί για τους αγώνες τους υπέρ της Δημοκρατίας–, στις 18 Σεπτέμβρη 2007. Και αποδείχθηκε προφήτης! Να σημειώσουμε ότι ο Θανάσης Σκουλάς, βουλευτής Ηρακλείου, ήταν αδελφός του.
Σε εκείνη τη δήλωσή του, την οποία έδωσε στη δημοσιότητα την Παρασκευή πριν από τη συνεδρίαση της ΚΕ, σημείωνε: «Είναι φανερό ότι τα γνωστά εκδοτικά και εργολαβικά κέντρα αποφάσισαν να διορίσουν νέο αρχηγό που θα είναι του χεριού τους και θα στηρίζεται κυρίως από εγκάθετους και υπάκουους παραθυρόβιους, πολλοί από τους οποίους “μαγάρισαν” ή με διάφορους άλλους τρόπους συνέβαλαν στη φθορά της εικόνας και στην απαξίωση του ΠΑΣΟΚ. Για την τακτική αυτή συγκεκριμένων εκδοτών ομιλώ “μετά λόγου γνώσεως”. Αν δεν υπακούς, κόβεσαι. Ένας από τους κομμένους είμαι κι εγώ, σαν να με ένοιαζε τάχα».
Είναι αυτό το ΠΑΣΟΚ, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα;
Αυτά, όμως, πλέον ανήκουν στο χθες, σε αυτά που έγιναν. Τι πρέπει να γίνει σήμερα είναι το ερώτημα και η αγωνία όλου εκείνου του κόσμου που ανήκει στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η θέση του Νίκου Σκουλά, όπως την καταγράφει σε κείμενό του, είναι η εξής:
Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο και έντιμο
«Ο Ευάγγελος Βενιζέλος κρατάει τα κλειδιά και τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ. Είναι, όμως, αυτό το ΠΑΣΟΚ του ΑΝΔΡΕΑ, το γνήσιο ΠΑΣΟΚ που μας ενέπνευσε, το ΠΑΣΟΚ που αγαπήσαμε και υπηρετήσαμε, το ΠΑΣΟΚ που νοιάστηκε για την Ελλάδα και τον Έλληνα, ιδιαίτερα τον μη προνομιούχο;
Πολλά από τα ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που, πιστά στις αρχές του, το υπηρέτησαν με συνέπεια, για να μη νιώθουν “άστεγα”, συμβιβάστηκαν προσωρινά ψηφίζοντας την Ελιά, πράγμα που εξηγεί και το ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές. Δεν ανήκουν, όμως, ιδεολογικά και ηθικά σʼ αυτήν.
Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο, άφθαρτο, πολιτικά έντιμο. Σʼ αυτήν τη δύσκολη έως εθνικά επικίνδυνη συγκυρία, από τις στάχτες του αυτοαπαξιωμένου, πελατειακού και, εν πολλοίς, φαύλου κομματικού συστήματος είναι αναγκαίο και μπορεί να αναδυθεί ένα μαζικό κίνημα, πατριωτικό αλλά όχι εθνικιστικό, με ξεκάθαρο όραμα και στόχους, και με διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες που θα δεσμεύουν τους πάντες.
Ένα λαϊκό κίνημα που θα συντίθεται από ανθρώπους έντιμους, ανιδιοτελείς, αποδεδειγμένα ικανούς (όχι απλά πτυχιούχους) και πρόθυμους (όχι στρατευμένους από κομματικές αποθήκες με την υπόσχεση κάποιου αντίδωρου για μελλοντική τακτοποίηση).
Ξεκινώντας από στελέχη και μέλη του “καλού ΠΑΣΟΚ” (και υπάρχουν πολλά αλλά αποστασιοποιημένα), χωρίς όμως να περιοριστούμε σʼ αυτά, η αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ και του ευρύτερου δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου μπορεί να επιτευχθεί μέσω της ενεργοποίησης των αναγνωρίσιμων άφθαρτων παλιών στελεχών, που διαθέτουν την πείρα, αλλά και των νέων, που έχουν όραμα και ενέργεια. Τα κοινωνικά δίκτυα και γενικότερα η ηλεκτρονική τεχνολογία μπορούν να συμβάλουν σημαντικά στη μαζικοποίηση μιας τέτοιας κίνησης.
Δεν μπορούμε, όμως, να στηριχτούμε σε ανθρώπους σαν εμένα, γιατί ΕΜΕΙΣ ΑΣΚΗΣΑΜΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΒΑΛΑΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ. Και οι νέοι δεν γνωρίζουν λεπτομέρειες. ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ, ΝΑΙ. ΝΑ ΗΓΗΘΟΥΜΕ, ΘΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ.
Καλούμε όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, ανεξάρτητα από το κομματικό σχήμα στο οποίο ανήκουν, και φυσικά όλα τα ιστορικά στελέχη και μέλη του γνήσιου ΠΑΣΟΚ, να ενεργοποιηθούν σε μια πανεθνική προσπάθεια αφιερωμένη μόνο στα συμφέροντα του έθνους και του λαού και στα δημοκρατικά δικαιώματα του πολίτη, να προτείνουν και να δράσουν, επιδιώκοντας τη συναίνεση και τη συνδέσμευση σε κοινούς στόχους, με βάση τις αρχές της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, προτείνοντας και αναγκαίες τροποποιήσεις εν όψει της νέας πραγματικότητας και των πραγματικών συνθηκών.
Αν δεν το κάνουμε, τα παιδιά και τα εγγόνια μας δεν θα μας συγχωρήσουν».