Συνιστώσα της Δημοκρατικής Παράταξης το ΠΑΣΟΚ…
Ουσιαστικά, πολλά στελέχη της ΚΠΕ, είτε ευθέως (με αποχή από τις εργασίες της) είτε εμμέσως (προσήλθαν απλά για να καταμετρηθούν και να υπάρξει απαρτία και μετά είτε αποχώρησαν διακριτικά από την αίθουσα είτε απλά δεν μπήκαν καν μέσα και δήλωσαν μόνο το όνομά τους στη γραμματεία) δεν νομιμοποίησαν τη διαδικασία «αυτοδιάλυσης του ΠΑΣΟΚ» και κατέγραψαν την πλήρη διαφωνία τους με τους χειρισμούς και τις επιλογές της ηγεσίας για την πορεία και το μέλλον του κόμματος. Χαρακτηριστικό είναι ότι, αν και την ώρα που άρχιζαν οι εργασίες στη γραμματεία είχαν δηλωθεί 103 άτομα, μέσα στην αίθουσα ήταν σαφώς λιγότερα.
Πάντως αυτή καθαυτή η απόφαση, όπως υπογραμμίζουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ, έχει ποικίλες ερμηνείες και πολλοί μάλιστα συνδέουν ακόμα και αυτήν την ύπαρξη και την πορεία του ΠΑΣΟΚ με το ενδεχόμενο διεξαγωγής πρόωρων εκλογών, πιθανόν ακόμα και πριν από το ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης.
Παρά τις ενστάσεις και τους προβληματισμούς που διατυπώθηκαν, ο κ. Βενιζέλος είπε ένα καθαρό «όχι» σε συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (κάνοντας μάλιστα στροφή στην αρχική του θέση περί ενός συνεδρίου του Κινήματος πρώτα και μετά ένα συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης), ενώ ταυτόχρονα, θέλοντας να κατευνάσει το κύμα κριτικής, είπε πως το ΠΑΣΟΚ θα διατηρήσει την πολιτική και οργανωτική του αυτοτέλεια ως μέρος (κεντρική συνισταμένη) ενός ευρύτερου σχήματος. Η περιβόητη συνεδρίαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής δεν ασχολήθηκε ούτε κατ’ ελάχιστον με τα ουσιώδη πολιτικά θέματα που σχετίζονται με το ΠΑΣΟΚ και την πορεία του, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και η πρόταση του Απόστολου Κακλαμάνη, που τη διατύπωσε με ιδιαίτερη επιμονή, για να τεθεί σε ψηφοφορία πρώτα η διεξαγωγή ενός συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ και μετά να δρομολογηθούν οι εξελίξεις για τη συγκρότηση Δημοκρατικής Παράταξης, δεν ετέθη καν σε ψηφοφορία.
Τόσο στο προσκήνιο όσο και παρασκηνιακά ασκήθηκαν πιέσεις για να υπάρξει ομόφωνη απόφαση, ωστόσο μια από τις ομάδες των διαφωνούντων, η περιβόητη «κίνηση των υφυπουργών» (Μωραΐτης, Σαχινίδης, Ξυνίδης, Όθωνας, Δριβελέγκας κ.ά.), αντέδρασε έντονα και δεν καταγράφηκε τελικά από το προεδρείο ότι η απόφαση ήταν ομόφωνη, αλλά ότι ήταν κατά πλειοψηφία με περί τους 20 παρόντες. Πάντως αυτό που προκάλεσε αίσθηση ήταν οι δυναμικές και αρχηγικού χαρακτήρα παρεμβάσεις τόσο της Φώφης Γεννηματά όσο και του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που τήρησαν διακριτές αποστάσεις από τις επιλογές και την πολιτική του κ. Βενιζέλου. Η κ. Γεννηματά κάλεσε τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος να υπερασπιστούν την ιστορία του ΠΑΣΟΚ και τόνισε πως «δεν θα αφήσουμε το ΠΑΣΟΚ να αποτελέσει το άλλοθι ενός πολιτικού συστήματος που αναζητά εξιλαστήριο θύμα», ενώ τάχθηκε υπέρ της αυτόνομης πορείας του ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο μιας νέας συμπαράταξης, αποδόμησε τελείως την Ελιά και ζήτησε το επικείμενο συνέδριο να μιλήσει για το τέλος του ιστορικού συμβιβασμού με τη Δεξιά.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης χαρακτήρισε το ΠΑΣΟΚ «συμπληρωματική δύναμη» από επιλογή και τόνισε ότι «δεν υπάρχει δική μας αυθύπαρκτη πρόταση εξουσίας και έτσι δεν μας υπολογίζει κανένας», ενώ πρότεινε συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και της παράταξης στο τέλος Οκτωβρίου. Για συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και ανασύνταξη πριν από κάθε άλλη διαδικασία επέμεινε ο Μιχάλης Καρχιμάκης και «η κίνηση των 75», αλλά και ο Δημήτρης Κρεμαστινός, ενώ Θάνος Μωραΐτης και Γιώργος Πεταλωτής έθεσαν ευθέως θέμα ηγεσίας.
Υπέρ ενός ανοικτού συνεδρίου των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς και της Δημοκρατικής Παράταξης τάχθηκαν οι Πάρις Κουκουλόπουλος, Χρήστος Πρωτόπαπας, Εύη Χριστοφιλοπούλου, Βασίλης Κεγκέρογλου, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, Λεωνίδας Γρηγοράκος.
Ραντεβού για διάλογο με τη ΔΗΜΑΡ
Πάντως στο ΠΑΣΟΚ προσπαθούν, παρά τα προβλήματα, να κρατήσουν όσο μπορούν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τη ΔΗΜΑΡ. Στο πλαίσιο αυτό θα υπάρξει την επόμενη Τρίτη προκαταρκτική συνάντηση των αντιπροσωπειών της ΔΗΜΑΡ (Θ. Θεοχαρόπουλος, Δ. Αναγνωστάκης, Στ. Μανίκας) και του ΠΑΣΟΚ (Π. Ρήγας).
Πάντως φαίνεται να υπάρχουν αρκετά αγκάθια για μια συνολική προσέγγιση ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ.
Μεγάλο αγκάθι είναι, πρώτον, η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, με το ΠΑΣΟΚ να επισημαίνει εμφατικά ότι αποτελεί προτεραιότητα για την «Κεντροαριστερά της ευθύνης» και θα πρέπει να προκύψει από την παρούσα Βουλή.
Από την άλλη, η ΔΗΜΑΡ αντιτείνει ότι δεν είναι αντικείμενο του διαλόγου για την Κεντροαριστερά και θα συζητηθεί στον κατάλληλο χρόνο, όμως το θέμα δεν είναι διαδικαστικό και σχετίζεται με τις ασκούμενες πολιτικές. Επίσης αγκάθι είναι και το ότι υπάρχουν παράλληλες συνομιλίες της ΔΗΜΑΡ και με το ΠΑΣΟΚ και με τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που δεν επιθυμεί η Χαριλάου Τρικούπη.
Αγκάθι επίσης είναι η πρόταση του Φώτη Κουβέλη για ένα εναλλακτικό σχέδιο διακυβέρνησης χωρίς τη ΝΔ, το οποίο όμως έρχεται σε αντίθεση με τη συνεργασία που έχει συνάψει ο Ευάγγελος Βενιζέλος με τον Αντώνη Σαμαρά και που θεωρούν ύψιστης σημασίας τη διασφάλιση της κυβερνητικής σταθερότητας.