Ο «σοβιετολόγος» κ. Σαμαράς…

Η «ένωση» αυτή δεν προασπίζει τα συμφέροντα των λαών, αλλά των μεγαλοτραπεζιτών, των τοκογλύφων του διεθνούς κεφαλαίου. Και έδρα της παγκόσμιας αυτής δικτατορίας (χειρότερης του ναζισμού του Χίτλερ και του φασισμού του Μουσολίνι) είναι το Βερολίνο. Από εκεί κατευθύνονται τα πάντα. Δεν υπάρχει πλέον ελληνικό κράτος. Πραγματική κυβέρνηση είναι η «τρόικα» ενώ το ευρώ είναι το σύγχρονο υπερόπλο (χειρότερο μιας ατομικής βόμβας) με το οποίο αφανίζονται οι άνθρωποι. Εάν, λοιπόν, δεν πάρουμε επαναστατικές αποφάσεις να βγούμε έξω από αυτό το τεράστιο κλουβί των θηρίων, δεν πρόκειται να αναπνεύσουμε τον αέρα της ελευθερίας και η Ελλάδα θα βουλιάξει. Άδικα οι κυβερνητικοί παράγοντες εκλιπαρούν για «κατανόηση» από τις Βρυξέλλες. Οι ξένοι δεν έχουν καμία πρόθεση να «βοηθήσουν» την πατρίδα μας. Στόχος τους είναι η ουσιαστική κατεδάφισή της. Σαν κοράκι η ξενοκρατία θα τρώει τις σάρκες μας κι ο πρωθυπουργός θα θριαμβολογεί ότι… «βγήκαμε στις αγορές»! Μόνο μέσα από αυτό το πρίσμα δύναται κανείς να αντιληφθεί την έκταση των φαντασιώσεων του κ. Σαμαρά. Διότι όσα εξέθεσε στην ομιλία του στο Καβούρι στο συνέδριο του Economist θυμίζουν άνθρωπο τελείως αποξενωμένο από την ελληνική πικρή πραγματικότητα. Ας δούμε ελάχιστα σημεία από το πρωθυπουργικό παραλήρημα. Είπε: «Η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της και είναι πιο σίγουρη για το μέλλον»! Και το λέει για μια χώρα, που, εξαιτίας των μεθοδεύσεων Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ, χωλαίνει, ενώ το μόνο σίγουρο για το μέλλον είναι πως η περαιτέρω παραμονή Σαμαρά – Βενιζέλου στην εξουσία μόνο δεινά προοιωνίζει. Προσέθεσε ακόμη ο πρωθυπουργός μια ρήση που μαρτυρεί την ξενοδουλεία του: «Κάθε ζωντανός οργανισμός, εάν δεν μπορεί να προσαρμοσθεί στις συνθήκες του περιβάλλοντος, πεθαίνει…». Που σημαίνει, κατά τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας: «Εάν, ελληνικέ λαέ, δεν προσαρμοσθείς στα εξοντωτικά μέτρα που διατάσσει η ”τρόικα”, θα πεθάνεις»! «Συνθήκες του περιβάλλοντος», κατά τον ευρωλάγνο πρωθυπουργό, είναι οι προσταγές του Σόιμπλε και της συμμορίας του Βερολίνου για «μεταρρυθμίσεις», με τις οποίες εξουθενώνουν τον λαό μας: «Βγαίνουμε, λοιπόν, στις αγορές», αλλά οι Έλληνες χρεοκοπούν, τα Μνημόνια εξακολουθούν, η δυστυχία εξαπλώνεται παντού, η ανεργία έχει λάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, πραγματική οικονομία δεν υφίσταται και το ΔΝΤ μας χτυπάει ανελέητα. Κι ο νεόκοπος σωτήρας κ. Χαρδούβελης μας αραδιάζει έναν σωρό «ΘΑ» περί φορολογικών «βελτιώσεων» και περί μελλοντικής (άγνωστο για πότε) κατάργησης των έκτακτων εισφορών. Τα παραμύθια της Χαλιμάς ωχριούν μπροστά σ’ αυτά του κ. Χαρδούβελη. Ο κ. Σαμαράς, όμως, δεν σταμάτησε εδώ. Επηρεασμένος από τον θαυμασμό του για την περιβόητη «ελεύθερη οικονομία» και για να μας πείσει πόσο ευτυχείς πρέπει να είμαστε για την αόρατη «ευημερία» που μας εξασφαλίζει ο καπιταλισμός, ξέθαψε τη… «σοβιετολογία» της μεταπολεμικής περιόδου! Εδήλωσε λοιπόν, με πάσα σοβαρότητα, ότι αν και η Ελλάδα δεν ανήκε ποτέ στο ανατολικό μπλοκ, εντούτοις η οικονομία μας θα ήταν… «σοβιετικού τύπου», εάν δεν υπήρχε η Ευρωπαϊκή Ένωση… Απέκρυψε το γεγονός ότι η σοβιετική οικονομία, με όσες ατέλειες κι αν είχε, εξασφάλιζε στους πολίτες μια ανθρώπινη ζωή. Διότι όλοι είχαν στέγη, εργασία, μισθό, συντάξεις, δωρεάν περίθαλψη, σπουδές για τους νέους και μηδέν ανεργία. Τότε, τη Σοβιετική Ένωση την έτρεμε η Δύση και οι χώρες του «τρίτου κόσμου» ήξεραν ότι έχουν έναν ισχυρό σύμμαχο για να αντιμετωπίσουν τα γεράκια του καπιταλισμού. Όταν ανέτρεψαν τον κομμουνισμό, ο μέθυσος προδότης Γέλτσιν έπαιξε τον ρόλο για τον οποίο τον είχαν στρατολογήσει οι ξένες μυστικές υπηρεσίες. Μετά το «πραξικόπημα του Αυγούστου», άρχισε το ξήλωμα της υπερδύναμης. Ο Τσάρλς Μπλίτζερ, τότε επικεφαλής οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας για τη Ρωσία, εδήλωσε:
«Ποτέ δεν διασκέδασα τόσο πολύ στη ζωή μου…». Με τη χώρα τραυματισμένη από τους «μεταρρυθμιστές», τα «παιδιά του Σικάγου» του Γέλτσιν, προώθησαν σειρά μέτρων που επέφεραν ταχεία εξαθλίωση. Μετά το πραξικόπημα του Γέλτσιν, ο Στάνλεϊ Φίσερ, πρώτος αναπληρωτής διευθυντής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (και παιδί του Σικάγου τη δεκαετία του 1970), συνηγόρησε υπέρ «της όσο πιο γρήγορης προώθησης μέτρων σε όλα τα μέτωπα». Το ίδιο έκανε και ο Λόρενς Σάμερς, που συνέβαλε στη διαμόρφωση της πολιτικής για τη Ρωσία κατά τη διάρκεια της Προεδρίας Κλίντον, ο οποίος είπε: «Η ιδιωτικοποίηση, η ”σταθεροποίηση» και η φιλελευθεροποίηση πρέπει να ολοκληρωθούν όσο το δυνατόν πιο σύντομα…». Οι αλλαγές ήσαν τόσο γρήγορες, ώστε οι Ρώσοι αδυνατούσαν να τις παρακολουθήσουν. Συχνά οι εργάτες αγνοούσαν ότι τα εργοστάσια και τα ορυχεία τους είχαν πουληθεί, άγνωστο σε ποιους. Έτσι έκαναν επιδρομή τα δυτικά κεφάλαια, ιδιωτικοποιημένες εταιρείες και κλίκα νεόπλουτων δισεκατομμυριούχων. Βεβαίως και οι πολυεθνικές εταιρείες χίμηξαν στο εσωτερικό της χώρας. Θα μπορούσε κανείς να γράψει πολλά γι’ αυτό το θέμα. Το ευτύχημα είναι ότι κάποια στιγμή ανέλαβε το πηδάλιο ένας άξιος ηγέτης, ο Βλαντιμίρ Πούτιν, και έσωσε το κύρος της χώρας του, προς μεγάλη απογοήτευση της Μέρκελ και του Ομπάμα. Με την οικονομία «σοβιετικού τύπου», οι πολίτες τουλάχιστον είχαν να φάνε, είχαν την εργασία τους και η ανεργία ήταν άγνωστη. Με τη «φιλελεύθερη» οικονομία που κατευθύνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και διαχειρίζεται η «τρόικα», εις βάρος των ελλήνων πολιτών, αυτή την «οικονομία» που υπηρετούν ο κ. Σαμαράς και ο κ. Βενιζέλος, είδαμε που φθάσαμε. Ας αφήσει επομένως τη «σοβιετολογία» που ανέσυρε από τη ναφθαλίνη ο πρωθυπουργός. Κανέναν δεν εντυπωσιάζει με τα ξεπερασμένα του επιχειρήματα. «Ανοίγουμε», είπε, «τον δρόμο για να μεγαλουργούν οι Έλληνες εδώ και στο εξωτερικό…»! Μετά τη μνημονιακή λαίλαπα, ο κ. Σαμαράς έχει διάθεση για μαύρο χιούμορ κακής ποιότητος. Οι Έλληνες, εξαιτίας της συγκυβέρνησης, δεν «μεγαλουργούν», αλλά λιμοκτονούν. Και στο εξωτερικό φεύγουν τα παιδιά μας απελπισμένα μήπως βρουν καλύτερη τύχη, αφού οι ευρωλιγούρηδες τους κατέστρεψαν οριστικά το μέλλον. Δεν έλειψαν όμως και οι «κορώνες» περί Χρυσής Αυγής. Ανιστόρητος και χωρίς ίχνος πολιτικής ψυχολογίας, ο πρωθυπουργός έβαλε πίσω από τα κάγκελα όλους τους βουλευτές του ακροδεξιού κόμματος, επειδή του το επέβαλαν τα γνωστά κέντρα που εδρεύουν στην Αμερική. Και δεν αντιλαμβάνεται ότι με την τακτική του αυτή θα μεταβάλλει τη Χρυσή Αυγή σε πρώτη δύναμη. Τη ραγδαία φθορά του όλου πολιτικού συστήματος και την απαξίωση που νιώθει ο λαός για τη Δημοκρατία, όπως την κατήντησαν οι πολιτικάντηδες της Ευρωζώνης, την εισπράττει σε δύναμη και σε ψήφους η Χρυσή Αυγή. Ο κ. Σαμαράς έγινε ο καλύτερος τροφοδότης της Ακροδεξιάς. Επέλεξε τον ρόλο του «σοβιετολόγου» ο πρωθυπουργός. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζει ότι η προπαγάνδα της «σοβιετολογίας» των παλαιών χρόνων ήταν αυτή ακριβώς που ανέβασε την ισχύ και την επιρροή γενικά της Αριστεράς από τους επαγγελματίες «εθνικόφρονες». Σήμερα, οι επαγγελματίες μνημονιακοί ευρωλάγνοι, με τις μεθόδους τους κατά του κόμματος του κ. Μιχαλολιάκου, του έδωσαν τη δυνατότητα να καταστεί η μόνη σταθερά ανερχόμενη πολιτική δύναμη, με όποιες κατηγορίες και αν της προσάψουν. Εκόμπασε για τη γερμανοκατευθυνόμενη οικονομική του πολιτική στο συνέδριο του Economist ο κ. Σαμαράς. Αλλά η κοινωνική και εργατική του πολιτική μας εγύρισε στην εποχή των δεινοσαύρων της «Τριασίου περιόδου του Μεσοζωϊκού αιώνος»! Όσα εφαρμόζει τώρα η συγκυβέρνηση περιγράφονται σ’ ένα «πόνημα», όπως έλεγαν τότε στα 1869, και επιγράφεται: «Εγκόλπιον του εργατικού λαού ή συμβουλαί προς τους χειρώνακτας». Είχε τυπωθεί το έτος εκείνο προκειμένου να χρησιμεύσει στη διαπαιδαγώγηση των χειρωνάκτων. Και λέγει πολύ ωραία πράγματα, εν μέσω των οποίων υπάρχει και το «ψητό». Ευθύς μετά την παράγραφο στην οποία κακίζει την κατάχρηση των προς τον χειρώνακτα προκαταβολών, έρχεται το κεφάλαιο που επιγράφεται «πολιτικαί παραφοραί». Υπότιτλος: «Αναπόφευκτος η δυστυχία του αντιπολιτευομένου την εξουσίαν και συμπράττοντος εις την ανατροπήν των καθεστώτων χειρώνακτος»! Αναπόφευκτος η δυστυχία των αντιπολιτευομένων την εξουσίαν, σαν να είμαστε στην Ελλάδα του 2014 και να ακούμε ομιλία του πρωθυπουργού. Ιδού τώρα και η συνέχεια στο «εγκόλπιον»: «Από του 1831 μέχρι σήμερον, ήτοι επί πολλούς κύκλους ενιαυτών, ολίγα έτη παρήλθον χωρίς να σεισθώσι τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας και ν’ ανατραπεί η δημοσία τάξις. Αλλά τι εκέρδησαν οι χειρώνακτες; Εξ εναντίας, πάντες έπαθον διότι καταλυθείσης της τάξεως και της ασφαλείας, κατελύθη και η πρόοδος των έργων αυτών». Από το 1831 μέχρι το 1869, αι αναστατώσεις, τις οποίες υπαινίσσεται το κείμενο και εθεωρούντο εναντίον του συμφέροντος των εργατών, ήσαν οι αναστατώσεις τις οποίες έφερε το Σύνταγμα του 1844 και η έξωσις της Βαυαροκρατίας. Οι χειρώνακτες, κατά τη νοοτροπία αυτή, έπρεπε να είναι εναντίον του Συντάγματος και εναντίον της απομάκρυνσης της Βαυαροκρατίας. Σήμερα, στην ουσία, το Σύνταγμα της χώρας έχει καταργηθεί από τα ευρωπαϊκά κέντρα των μεγαλοτραπεζιτών. Η τότε Βαυαροκρατία είναι η σημερινή μνημονιοκρατία, στην οποία είναι υποταγμένη η συγκυβέρνηση και δεν πρέπει να τη θίγουμε, κατά την αντίληψη των ευρωλάγνων. Το «πόνημα» καταλήγει σε συμβουλές προς τους χειρώνακτες, τους εργάτες, για το πώς πρέπει να πολιτεύονται στις εκλογές: «Τι σε συμφέρει, φίλτατε χειρώναξ; Η τήρησις του νόμου και της τάξεως. Επομένως, να αφήσεις τους φιλοδόξους και να πας προς εκείνους οι οποίοι πράγματι υπόσχονται ότι θα τηρήσουν τον νόμον και την τάξιν…». Παρατηρούμε ότι το βιβλίο αυτό είναι γεμάτο «στοργή» για την εργατική τάξη, όπως ακριβώς γεμάτη από τέτοια «στοργή» είναι η κυβερνητική πολιτική με τις «μεταρρυθμίσεις» και τα «προαπαιτούμενα» της «τρόικας». Καλεί τους εξαθλιωμένους πολίτες να μην αντιδρούν στον «νόμο και στην τάξη» της μνημονιοκρατίας και να μην ψηφίζουν τους «φιλόδοξους» του ΣΥΡΙΖΑ, που αντιδρούν στο ξεπούλημα της χώρας. Απαιτεί η συγκυβέρνηση από τους Έλληνες να μη μέμφονται και να μην αμφισβητούν τη γερμανική Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην ομιλία του στο Καβούρι, όμως, ο κ. Σαμαράς εξαπέλυσε επίθεση και κατά του κ. Αλέξη Τσίπρα. Και στα πλαίσια αυτής της επίθεσης επεστράτευσε έργα της παγκοσμίου φιλολογίας προκειμένου να «επιχειρηματολογήσει». Έτσι, παρομοίασε τον κ. Τσίπρα με τον Δον Κιχώτη, τον ήρωα του Θερβάντες! Μικρό το κακό. Διότι ο κυβερνητικός θίασος των Σαμαρά – Βενιζέλου μας φέρνει στη μνήμη ένα άλλο αριστούργημα της λογοτεχνίας: Τους «ΑΘΛΙΟΥΣ» του Βίκτωρος Ουγγό…