Μαύρη επέτειος

Το ειδεχθές εκείνο έγκλημα εις βάρος του Ελληνισμού που αποτέλεσε και το προγεφύρωμα της τουρκικής εισβολής.

Ο ίδιος ήχος επαναλήφθηκε στις 5.30 σήμερα το πρωί, φέρνοντας στη μνήμη όλων την έναρξη της
επονείδιστης τουρκικής εισβολής της 20ης Ιουλίου
του 1974.

Σύμφωνα με το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, η 20ή Ιουλίου είναι η 201η ημέρα του έτους. Ίσως, για πολλούς λαούς, η 20ή Ιουλίου μπορεί να αποτελεί μια ημέρα σαν όλες τις άλλες.

Για τον Ελληνισμό, όμως, αποτελεί μια μαύρη επέτειο.

Με την υποστήριξη της τουρκικής Αεροπορίας και του τουρκικού Ναυτικού, 40.000 περίπου τούρκοι στρατιώτες, παραβιάζοντας απερίφραστα και ωμά τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και κάθε αρχή Δικαίου, εισέβαλαν παράνομα στην Κύπρο, πραγματοποιώντας, κατά την Άγκυρα, «ειρηνική επέμβαση» με σκοπό «την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης»!

Η απόβαση αυτή, ως γνωστόν, ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με έναν μήνα σχεδόν διαφορά.

Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: 200.000 άνθρωποι εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους, έγιναν πρόσφυγες στη χώρα τους. Επιπλέον, οι νεκροί ανήλθαν σε 4.000, ενώ 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Για όλα αυτά υπάρχουν καλά τεκμηριωμένες μαρτυρίες. Οι αγνοούμενοι εθεάθησαν για τελευταία φορά ζωντανοί στα χέρια του τουρκικού στρατού ή των Τουρκοκυπρίων, που ενεργούσαν σύμφωνα με τις οδηγίες και την ευθύνη των τουρκικών δυνάμεων κατοχής.

Η παράνομη κατοχή της νήσου επεκτάθηκε στο 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ οι δυνάμεις κατοχής κατέκτησαν το 65% της καλλιεργήσιμης έκτασης, το 80% των τουριστικών εγκαταστάσεων, το 70% της βιομηχανίας και το 70% του ορυκτού πλούτου. Μαζί η κατάφωρη και μαζική παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο παράνομος εποικισμός και η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς στις κατεχόμενες περιοχές.

Ανεξίτηλες παραμένουν ακόμη οι μνήμες από τις θηριωδίες των στρατευμάτων της εισβολής, σύμφωνα με αδιάψευστες μαρτυρίες και ντοκουμέντα.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, εννέα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, τον Νοέμβριο του 1983, ο κατοχικός ηγέτης Ντενκτάς καλεί σε δείπνο τους «βουλευτές» του και τους ανακοινώνει την πρόθεσή του να ανακηρύξει το ψευδοκράτος του.

Την επομένη, την 15η Νοεμβρίου 1983, η τουρκοκυπριακή ηγεσία προβαίνει, τελείως παράνομα, στην ανακήρυξη του κατοχικού μορφώματος, ως «κράτους» που το αποκαλεί «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» («ΤΔΒΚ»), με σκοπό να εδραιώσει τον έλεγχό της στην κατεχόμενη περιοχή.

Η παράνομη αυτή μονομερής ενέργεια καταδικάστηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ με τις αποφάσεις 541/1983 και 550/1984, που ζητούσαν την απόσυρση της ενέργειας αυτής και καλούσαν όλα τα κράτη να μην την αναγνωρίσουν. Έτσι, εκτός της Τουρκίας, το ψευδοκράτος δεν έχει αναγνωριστεί από κανένα άλλο κράτος, ενώ η διεθνής κοινότητα αναγνωρίζει μόνον την Κυπριακή Δημοκρατία που δημιουργήθηκε το 1960.

Τα παραπάνω είναι γνωστά, έστω και αν πολλοί εθελοτυφλούν και συνειδησιακά τακτοποιημένοι ξεχνούν την τραγωδία που έζησε ο Ελληνισμός. Και που οι συνέπειές της ακόμη συνεχίζονται.

Το Κυπριακό παραμένει χαρακτηριστικό παράδειγμα διεθνούς προβλήματος εισβολής και κατοχής εδάφους ενός κράτους, μέλους της ΕΕ και των ΗΕ, από ξένες δυνάμεις. Και τούτο σε ωμή παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των αρχών του Δικαίου.

Η πολιτική της νομιμοποίησης του status quo, που έχει επιβάλει διά της στρατιωτικής ισχύος η τουρκική πλευρά, είναι απαράδεκτη, ενώ συνεχίζει ακόμη να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κυπρίων, ερχόμενη έτσι σε αντίθεση με την κρίση των πιο έγκυρων διεθνών θεσμών.

Ποιο είναι, λοιπόν, τελικά το ζητούμενο; Η απάντηση είναι απλή: Ο τερματισμός της παράνομης κατοχής και των συνεπειών της, που τόσο κατάφωρα παραβιάζουν τη διεθνή νομιμότητα στην Κύπρο. Παράλληλα, η εξεύρεση, στο πλαίσιο των σχετικών αποφάσεων του Συμβουλίου
Ασφαλείας των ΗΕ και του ευρωπαϊκού κοινοτικού κεκτημένου, μιας δίκαιης, βιώσιμης, συνολικής και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού, που θα είναι βέβαια εθνικά αποδεκτή.

Το 1954, ο Γιώργος Σεφέρης, αναφερόμενος στον κυπριακό λαό, έγραφε, μεταξύ άλλων, στον κύπριο ζωγράφο Αδαμάντιο Διαμαντή: «…Ένας πιστός λαός, πεισματάρικα και ήπια σταθερός. Για σκέψου πόσοι και πόσοι πέρασαν από πάνω τους: Σταυροφόροι, Βενετσιάνοι, Τούρκοι, Εγγλέζοι – 900 χρόνια. Είναι αφάνταστο πόσο πιστοί στον εαυτό τους έμειναν και πόσο ασήμαντα ξέβαψαν οι διάφοροι
αφεντάδες πάνω τους».

Τις σημαντικές αυτές γραμμές του Σεφέρη καλό θα είναι να αποτυπώσουν όλοι. Όταν μάλιστα οι γραμμές αυτές αναφέρονται σε έναν λαό με 11.000 χρόνια Ιστορίας.