Τα θαύματα του Βενιζέλου…
Συγκεκριμένα, σε έγγραφο που κατέθεσε η Άγκυρα στο τελευταίο Συμβούλιο Σύνδεσης της Τουρκίας με την ΕΕ αποκαλεί την Κυπριακή Δημοκρατία «εκλιπούσα χώρα»! Και αντί ο κ. Βενιζέλος να έχει ήδη ζητήσει τελεσιγραφικά εξηγήσεις από την Τουρκία και να έχει απαιτήσει τη δημόσια ανάκληση της φράσης αυτής, με -άκουσον, άκουσον- ρηματική διακοίνωση προς το κυπριακό υπουργείο Εξωτερικών ζήτησε την αποδοκιμασία της κυρίας Θεοχάρους, η οποία είναι μέλος του Ευρωκοινοβουλίου, εκλεγμένη από τον κυπριακό λαό, που την επανεξέλεξε στις πρόσφατες ευρωεκλογές εκτιμώντας το τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό έργο της, και όχι… Φιλιππινέζα του. Ενέργεια απίστευτη να χρησιμοποιεί ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της ελληνικής κυβέρνησης τη διαδικασία της ρηματικής διακοίνωσης (nota) εναντίον αδελφού κράτους, αναπόσπαστου μέλους του Ελληνισμού, επειδή τόλμησε μια ευρωβουλευτής της Κύπρου να κρίνει τα έργα του. Ουδέποτε από τη Μεταπολίτευση και μετά έχει καταγραφεί τέτοια ενέργεια, σημείωναν έλληνες διπλωμάτες, οι οποίοι -απόλυτα δικαιολογημένα- έμειναν έκπληκτοι. Ένα τηλεφώνημα στον κύπριο υπουργό Εξωτερικών αρκούσε για να μεταφέρει τα οποιαδήποτε παράπονά του κατά της κυρίας Θεοχάρους, αλλά ο κ. Βενιζέλος έδειξε ότι πιστεύει πως κανείς δεν δικαιούται να τον κρίνει αρνητικά… Η ρηματική διακοίνωση είναι πρακτική που χρησιμοποιείται εναντίον ενός κράτους με το οποίο βρίσκεσαι σε αντιπαράθεση, που παραβιάζει και αμφισβητεί με συνειδητές πράξεις την εθνική σου κυριαρχία. Τον… βούρδουλα, επομένως, ο αντιπρόεδρος θα έπρεπε να τον είχε πάρει κατά της Άγκυρας, απαιτώντας να διαγράψει αυθωρεί και παραχρήμα τον εσκεμμένο χαρακτηρισμό της Κυπριακής Δημοκρατίας ως «εκλιπούσας χώρας», κάτι που αποτελεί τη μόνιμη επιδίωξή της. Ο κ. Βενιζέλος, όμως, δεν θέλησε -ή δεν τόλμησε- να τη χρησιμοποιήσει κατά της Τουρκίας. Χρήσιμο θα είναι να εξηγήσει γιατί δεν στράφηκε κατά των… φίλων μας, γιατί δεν έκανε το παραμικρό διάβημα. Η απάντηση πιθανότατα είναι ότι η κυρία Θεοχάρους είναι εύκολος στόχος, ενώ οι απέναντι δεν πρόκειται να κάνουν το χατίρι του έλληνα αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών. Είναι, άλλωστε, γνωστό -πικρή η εμπειρία- πως οι Τούρκοι δεν λένε τίποτε τυχαία, κάθε βήμα τους είναι σχεδιασμένο και ό,τι γράφουν δεν το ξεγράφουν… Δεν πρέπει, πάντως, να θεωρηθεί αμελητέα και η πλήρης σιωπή του πρωθυπουργού. Αν συμφωνούσε με την πρωτοφανή ρηματική διακοίνωση κατά της κ. Θεοχάρους, σίγουρα θα είχε δώσει κάποιο στίγμα. Να μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σαμαράς έχει διατελέσει υπουργός Εξωτερικών και γνωρίζει πολύ καλά ότι η ρηματική διακοίνωση είναι ακραία επιλογή…
Τρόμαξε από την αποκάλυψη του εγγράφου
Αποδεικνύεται τελικά ότι είχε τους λόγους του που έστησε στον τοίχο την κύπρια ευρωβουλευτή ο κυρ αντιπρόεδρος. Το έκανε διότι έφερε στο φως το έγγραφο-δυναμίτη που κατέθεσε η Τουρκία στην πέμπτη συνάντηση του Συμβουλίου Σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, το οποίο μετ’ επιμελείας έκρυβε ο κ. Βενιζέλος. Χάρη στο ξεμπρόστιασμα του υπουργού Εξωτερικών από την κ. Θεοχάρους αποκαλύφθηκε ότι στις 100 σελίδες αυτού του εγγράφου η Άγκυρα καταγράφει μία μία τις διεκδικήσεις της κατά της χώρας μας. Με μία λέξη ζητάει… συγκυριαρχία, για να μην πούμε την παράδοσή μας…
Απαιτεί συγκεκριμένα από την Αθήνα να αρνηθεί το δικαίωμα της χώρας μας για επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια και αν συναινέσουμε και γίνουμε καλά παιδιά θα μας κάνει τη χάρη να πάρει πίσω το casus belli! Φθάνει, μάλιστα, στο σημείο να κουνάει το δάκτυλο ακόμη και στην ΕΕ για την υιοθέτηση πρόσφατα της Στρατηγικής για τη Θαλάσσια Ασφάλεια, που έχει ενοχλήσει έντονα την Άγκυρα γιατί της χαλάει τα σχέδια καθορίζοντας τις θαλάσσιες ζώνες στην περιφέρειά μας, που δικαιώνουν τις ελληνικές θέσεις.
Προχωρεί, όμως, και πιο πέρα η Άγκυρα. Κατηγορεί την Ελλάδα ότι αρνείται να αναγνωρίσει την εθνοτική καταγωγή της «τουρκομουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης» και επαναφέρει σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης την απαίτηση για άμεση εκλογή των μουφτήδων!
Έτσι εξηγείται η βίαιη και πρωτοφανής αντίδραση του αντιπροέδρου και υπουργού Εξωτερικών κ. Βενιζέλου, που έγινε… Τούρκος με τις αποκαλύψεις της κ. Ελένης Θεοχάρους. Ήρθαν στο φως οι… ρηματικές απαιτήσεις της Άγκυρας, που με τη σιωπή του -σιωπή της Ελλάδας, ουσιαστικά- στέλνουμε το μήνυμα ότι τις αποδεχόμαστε, από τη στιγμή που δεν τις καταγγείλαμε με δημόσιες δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών, που θα έπρεπε να συνοδεύονται και με την κατάθεση έγγραφης αμφισβήτησης στο Συμβούλιο Σύνδεσης ΕΕ – Τουρκίας. Και εδώ οι ευθύνες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά δεν είναι μικρότερες από του αντιπροέδρου του. Ελπίζουμε να καταλάβουν το εθνικό λάθος…
Ανοιχτοχέρης στην Αλβανία…
Τα ίδια και χειρότερα έχει κάνει ο διαχειριστής των εθνικών μας θεμάτων κ. Βενιζέλος και με τον άλλο γείτονα, που βρίσκεται στην απέναντι όχθη. Μιλάμε για την Αλβανία, η ηγεσία της οποίας -όχι μόνο η σημερινή αλλά και όλες οι προηγούμενες- αντί να ευγνωμονεί την Ελλάδα που έδωσε δουλειά σε δεκάδες χιλιάδες Αλβανούς, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στη χώρα μας μετά την κατάρρευση του Χότζα και με τα χρήματα που έβγαλαν συνέβαλαν στην ανόρθωση της αλβανικής οικονομίας, ματαίωσε τη συμφωνία που είχε υπογραφεί για τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, ενώ συνεχίζει να βάζει θέμα Τσάμηδων και να διεκδικεί… ελληνικά εδάφη!
Ο κ. Βενιζέλος εξέπληξε και πάλι. Με απίστευτη ευκολία, που ξεπερνά τα όρια της ανευθυνότητας, χωρίς προηγουμένως να απαιτήσει από τα Τίρανα να δηλώσουν ότι δεν έχουν καμία διεκδίκηση από την Ελλάδα και ότι η συμφωνία για την ΑΟΖ ισχύει και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, ο υπουργός Εξωτερικών, από τη θέση μάλιστα του προέδρου του Συμβουλίου των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, έδωσε το διαβατήριο στην Αλβανία για την έναρξη προενταξιακών διαπραγματεύσεων για την είσοδό της στο κλαμπ της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Και είδαμε να βάζει βέτο η Τσεχία για κάποιο πρόβλημα που έχουν τσεχικές επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Αλβανία. Έτσι, για να βλέπουμε πώς προστατεύουν άλλες χώρες τα συμφέροντά τους… Εδώ, αν τολμήσει κανείς να κρίνει τις ενέργειες του κ. Βενιζέλου, όχι βέβαια για προσωπικά θέματα, κινδυνεύει να βρεθεί στο σκαμνί, όπως την… έπαθε η κ. Θεοχάρους…
Το ερώτημα που μπαίνει είναι πού έχουν πάει οι ευαισθησίες του Αντώνη Σαμαρά της εποχής της Πολιτικής Άνοιξης, τότε που δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, και σήμερα δεν αντιδρά στις συνεχείς υποχωρήσεις που γίνονται απέναντι στην Τουρκία και στην Αλβανία.