Ενοχλεί και ανησυχεί η σιωπή του Καραμανλή

Και θα συμφωνήσω με τον Βαγγέλη Αντώναρο –που έζησε από κοντά, και ζει και σήμερα, τον Καραμανλή, όταν του ανέθεσε τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου–, ο οποίος λέει ότι «οι σιωπές του εκνευρίζουν πολλούς». Και επισημαίνει ότι «ο Καραμανλής δεν μιλάει πολύ, ξέρει να ακούει, δεν υψώνει τη φωνή του, ξέρει ότι τον άλλο τον πείθεις με επιχειρήματα και όχι με άσκηση τυφλής εξουσίας». Αυτό είναι το καταστάλαγμα από τις «ατέλειωτες συζητήσεις με τον Καραμανλή, σχεδόν καθημερινές, και τα χρόνια τα κυβερνητικά και τα χρόνια τα κατοπινά».

Πολλά απʼ όσα έχουν ειπωθεί στις συζητήσεις αυτές θα αποτυπωθούν στις γραμμές ενός ή και περισσότερων βιβλίων που, όπως δηλώνει ο Βαγγέλης Αντώναρος, έχει αρχίσει να γράφει.

Να υποθέσουμε, κύριε Αντώναρε, ότι κάποιοι έχουν αρχίσει να ανησυχούν από τώρα; Και το λέμε μετά λόγου γνώσεως, γιατί ο πρώην πρωθυπουργός έχει πολλά ράμματα για τη γούνα τους…

Να μην ανησυχούν, όμως, οι σημερινοί κατέχοντες την εξουσία γιατί, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, δεν πρόκειται να ξεκινήσει… έφοδο για την κατάληψή της. Όλα αυτά τα χρόνια της μοναξιάς, που ο ίδιος έχει επιλέξει, έχει καταλήξει, με βάση τα όσα βίωσε ως πρωθυπουργός αλλά και ως αρχηγός της ΝΔ, σε συμπεράσματα σχετικά με το τι χρειάζεται η χώρα για να λειτουργήσει σωστά, ως ένα σύγχρονο κράτος, με κυβερνητική σταθερότητα αλλά και με αλλαγές, ώστε μεταξύ των άλλων οι αποφάσεις που θα λαμβάνονται να υλοποιούνται άμεσα και να μη χρειάζεται να περάσουν, όπως συμβαίνει σήμερα, πέντʼ έξι χρόνια, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα θα είναι στην εξουσία.

Αυτό που πιστεύει ο Κώστας Καραμανλής είναι ότι το σημερινό πολίτευμα πρέπει να αλλάξει. Είναι πεπεισμένος ότι είναι η ώρα να γίνει Προεδρικό και ως πρότυπο έχει τη Γαλλική Δημοκρατία, που λειτουργεί άψογα και την εγκαθίδρυσε ο μεγάλος Ντε Γκολ.