Ανακάλυψαν στη Θράκη ότι δεν υπάρχει ελευθερία έκφρασης!
Σε μία ακόμα σύνοδο του ΟΑΣΕ συμμετείχε η γνωστή για την προπαγανδιστική της δράση υπέρ της Τουρκίας και για το μένος της κατά της Ελλάδας Περβίν Χαϊρουλάχ, γενική διευθύντρια της ΠΕΚΕΜ, μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων και άλλων τινών.
Η Χαϊρουλάχ, στην εισαγωγή της ομιλίας της, ανέφερε πως η ελευθερία έκφρασης όπως και η συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι στις σύγχρονες δημοκρατίες και πρόσθεσε πως στην Ελλάδα, όπου η ελευθερία έκφρασης είναι εγγυημένη από μια σειρά διεθνών εγγράφων όπως και εγγράφων του ΟΑΣΕ, η συγκεκριμένη ελευθερία δηλώνεται και στην παράγραφο 9 του άρθρου 14 του Συντάγματος.
Στο σημείο αυτό σημείωσε πως είναι ανάγκη να γίνουν κάποιες δομικές ρυθμίσεις για να μπορέσει να περάσει αυτό στην πράξη. Επεσήμανε πως στην Ελλάδα, «παρά τις διεθνείς και συνταγματικές δεσμεύσεις, κρατικοί λειτουργοί παραβιάζουν τα δικαιώματα έκφρασης και ελευθεροτυπίας των μειονοτήτων».
Μπορεί η ίδια να μην είχε πρόχειρη κάποια πρόταση περί των «δομικών ρυθμίσεων», είχε ωστόσο να παραθέσει παραδείγματα «καταπίεσης» σε βάρος του Τύπου της μειονότητας στη Θράκη.
Ως καταπίεση χαρακτήρισε τις «οικονομικές και νομικές πιέσεις», λες και αυτές δεν αποτελούν σήμερα τον βραχνά και του περιφερειακού Τύπου γενικότερα. Βεβαίως η Χαϊρουλάχ και οι ομοϊδεάτες της θα ήθελαν ο μειονοτικός Τύπος να λειτουργεί υπεράνω νόμων – όπως δηλαδή λειτουργεί η ίδια και ο υπόλοιπος συρφετός.
Στο ίδιο μήκος κύματος, αναφέρθηκε στα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στις εφημερίδες «Μιλλέτ» και «Γκιουντέμ», υποθέσεις οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο εκδίκασης στον Άρειο Πάγο, συνέχισε επισημαίνοντας πως «παρά το ότι η ελευθερία έκφρασης αναφέρεται σε πολλά διεθνή κείμενα, στην πράξη παραβιάζεται από κρατικούς και αρμόδιους κάποιων χωρών-μελών του ΟΑΣΕ».
Στην ίδια σύνοδο συμμετείχαν από τη Θράκη η δικηγόρος Αϊσέλ Χόμκο (αντιπρόεδρος της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» και μέλος του «Συλλόγου Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης») και οι Φουντά Ρεσίτ και Φατίχ Χαφιζμεχμέτ (μέλη του τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ABTTF), των οποίων το… ρεπερτόριο δεν διαφοροποιήθηκε κατά τι από αυτό της Χαϊρουλάχ.
Η ελληνική αντιπροσωπεία, κάνοντας χρήση του δικαιώματος, απάντησε επισημαίνοντας πως κανένας δημοσιογράφος στην Ελλάδα δεν βρίσκεται στη φυλακή (αν ήταν κάποιος, σίγουρα δεν θα ήταν μειονοτικός, ακόμα και αν έπρεπε) και πως στην ελληνική νομοθεσία δεν υπάρχει νόμος που να στοχοποιεί ή να υποτιμά οποιαδήποτε ομάδα.
Η αντιπροσωπεία –κακώς– δεν αναφέρθηκε στον λυσσαλέο πόλεμο των εκπροσώπων των εγκάθετων απέναντι σε πομακικούς συλλόγους που προσπάθησαν να ιδρυθούν στην περιοχή -επί της ουσίας, στο δικαίωμά τους ως έλληνες πολίτες να δηλώσουν ότι… δεν είναι Τούρκοι (!)-, όπως προφανώς δεν ζήτησε να μάθει τη θέση της «αντιπροσωπείας» της μειονότητας για το μείζον ζήτημα της ελευθερίας της έκφρασης και της ελευθεροτυπίας στη «μαμά Τουρκία».
Αλλά αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα…