Ένας κροκόδειλος ανάμεσά μας ίσως θα ήταν κάποια λύση
Έτσι, ένας κροκόδειλος μπήκε στη ζωή μας.
Οι Κρητικοί τού έδωσαν μάλιστα και όνομα: Σήφης.
Όλα τα ΜΜΕ ασχολούνται με τον Σήφη. Ήδη διαγράφεται προοπτική απόκτησης ειδικότητας ερπετολόγου, από πολλούς που καταναλώνουν πολύ χρόνο στην αναζήτηση πληροφοριών περί κροκοδείλων.
Ο Σήφης λοιπόν δεν ξέρουμε αν είναι πραγματικά «Σήφης», αφού μέχρι στιγμής δεν έχει εξακριβωθεί το φύλο του. Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι έχει και ταίρι που κυκλοφορεί στην περιοχή.
Δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη πώς ο Σήφης βρέθηκε εκεί και πότε ακριβώς έφτασε. Ξέφυγε από κανένα τσίρκο, εγκαταλείφθηκε από κάποιον «φιλόζωο»;
Άγνωστον. Γεγονός όμως είναι ότι το περιβάλλον είναι τελείως ακατάλληλο να φιλοξενήσει τον Σήφη, εκφράζονται δε φόβοι ότι η επί μακρόν παραμονή του στην τεχνητή λίμνη θα είναι επικίνδυνη για τη ζωή του.
Οι ειδικοί ερπετολόγοι συμφωνούν ότι επιβάλλεται η άμεση επιστροφή του Σήφη στο φυσικό του περιβάλλον.
Υπάρχουν πολλά είδη κροκοδείλων. Ο κροκόδειλος του Νείλου, ο αμερικανικός κροκόδειλος, ο κουβανικός κροκόδειλος, ο κροκόδειλος ο κατάφρακτος, ο κροκόδειλος του βούρκου, κ.λπ.
Αν αναλύσουμε τις ιδιότητες του κροκοδείλου, βλέπουμε ότι κάθε ένα από αυτά τα ερπετά, του Σήφη συμπεριλαμβανομένου, διαθέτουν πολύ υψηλή ικανότητα όρασης, ιδιότητα μάλιστα που μπορούν να αναπτύξουν τη νύκτα, εις βάρος άλλων ζώων που αποτελούν το θήραμά τους και έχουν ασθενή όραση τις βραδινές ώρες.
Ο Σήφης όμως, όπως και τα άλλα όμοιά του ερπετά, διαθέτει και υψηλή ικανότητα ακοής, με συνέπεια να είναι πολύ ευαισθητοποιημένος στους ήχους που συλλαμβάνει και από απόσταση.
Υπάρχουν πολλά είδη κροκοδείλων που διαφέρουν μεταξύ τους στο μήκος. Λένε ότι κροκόδειλος ο πορώδης (Crocodylus porosus), που ζει στα γύρω νησιά και παραλίες της νότιας Ινδίας, μπορεί να φτάσει και τα 10 μέτρα και να κολυμπήσει μέχρι τις ακτές της Αυστραλίας. Ο κροκόδειλος αυτός είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος γιατί επιτίθεται κατά των ανθρώπων, κολυμβητών ή ψαράδων.
Οι κροκόδειλοι είναι σαρκοβόρα ζώα και εξαιρετικά δεινοί θηρευτές. Διαθέτουν κοφτερά δόντια, τρομερή δύναμη και γρήγορη κίνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σε αντίθεση με άλλα ζώα, δεν φιλονικούν όταν δεν υπάρχει πληθώρα τροφής και καμιά φορά κυνηγούν ομαδικά. Σε περίπτωση δε που το θύμα προσπαθεί να ξεφύγει, εφαρμόζουν την τακτική της «στροφής του θανάτου», δηλαδή περιστρέφονται με ταχύτητα και το θύμα, παρά την αγωνιώδη προσπάθεια να ξεφύγει, τελικά κομματιάζεται.
Αυτά τα γενικά περί κροκοδείλων, που μπορεί να μην είναι πολύ γνωστά.
Πιο γνωστή όμως είναι η έκφραση «κροκοδείλια δάκρυα».
Τι ακριβώς σημαίνει και από που προήλθε η έκφραση αυτή;
Μεταφορικά, υποδηλοί ψέμα, υποκρισία, προσπάθεια να προκληθεί μια ψεύτικη εντύπωση. Αυτός που χύνει «κροκοδείλια δάκρυα» δεν είναι αυθόρμητος, αλλά εκ του πονηρού και υποκριτικά προβάλλει μια ψευδεπίγραφη μορφή αισθήματος, με απώτερο σκοπό να προσελκύσει κάποιον, να του προκαλέσει αίσθημα συμπάθειας, να τον ξεγελάσει.
Η έκφραση προήλθε από την αρχαία Ελλάδα. Οι Έλληνες βέβαια δεν ήξεραν τους κροκοδείλους. Όσες περί αυτών πληροφορίες διέθεταν, προερχόντουσαν από τους φοίνικες εμπόρους.
Υπήρχε λοιπόν από την αρχαιότητα μια δοξασία που υποστήριζε ότι οι κροκόδειλοι, κυρίως του Νείλου, προκειμένου να προσελκύσουν τα υποψήφια θύματά τους, παρήγαγαν ήχους σαν κλάμα παιδιού. Προσπαθώντας να βγάλουν αυτόν τον ψεύτικο ήχο του κλάματος, έχυναν πολλά δάκρυα, προκειμένου να επιτύχουν τον σκοπό τους. Εξ ου λοιπόν και η γνωστή έκφραση περί «κροκοδείλιων δακρύων».
Δυστυχώς το φαινόμενο αυτό που είναι συνυφασμένο με την πονηρία –ο κροκόδειλος θεωρείται πολύ πονηρό ζώο– είναι καθολικό. Απαντάται σε όλες τις σύγχρονες κοινωνίες και σε πολλούς, πάμπολλους επαγγελματικούς χώρους και γενικά όπου υπάρχουν ανθρώπινες δραστηριότητες. Απαντάται δε διαχρονικά σε όλες τις χώρες, σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη.
Πόσες φορές, καθημερινά ακόμη, δεν βλέπουμε και ακούμε διάφορους προβεβλημένους ταγούς και άλλους να εκφράζουν υποκριτικά τη συμπάθεια και «συμπαράστασή» τους σε αυτούς που πάσχουν και δοκιμάζονται; Πόσες φορές δεν είμαστε αυτήκοοι μάρτυρες σε σκηνές που πρωταγωνιστούν διάφοροι μεγαλοσχήμονες που με περίσσια προσποίηση και φαρισαϊσμό «συμπάσχουν» με τους απλούς ανθρώπους της ζοφερής καθημερινότητας; Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό γνώρισμα: Την κιβδηλία των αισθημάτων τους και την υποκρισία, που επιμελώς προσπαθούν να κρύψουν, χύνοντας πληθωρικά κροκοδείλια δάκρυα.
Φαινόμενο παγκόσμιο της εποχής, που χαρακτηρίζει συμπεριφορές. Και που δείχνει αδυναμία, αφού οι φορείς των συμπεριφορών αυτών δεν μπορούν να είναι ειλικρινείς.
Κατόπιν των ανωτέρω, ένα ερώτημα γεννιέται. Μήπως ο Σήφης μας είναι χρήσιμος; Μήπως θα έπρεπε να πείσουμε τους ερπετολόγους και λοιπούς αρμοδίους να προσπαθήσουν να παρατείνουν την παραμονή του Σήφη στο Ρέθυμνο;
Η δυσκολία βέβαια ενός τέτοιου εγχειρήματος είναι προφανής. Είναι δύσκολο να δημιουργήσουμε στο κρητικό περιβάλλον συνθήκες Αμαζονίου, Αυστραλίας ή Αφρικής. Οικολογικά, λοιπόν, σχεδόν αδύνατο.
Παρʼ όλα αυτά όμως η παραμονή του Σήφη θα ήταν χρήσιμη, αφού θα είχε συμβολική σημασία – θα μας θύμιζε διαρκώς ότι η ανθρώπινη υποκρισία είναι διηνεκής και συνυφασμένη με την ιδιοσυγκρασία των πολλών που με ευκολία χύνουν κροκοδείλια δάκρυα.
Μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές δεν υπάρχουν νεότερες πληροφορίες για τις επιχειρούμενες προσπάθειες αιχμαλωσίας του Σήφη. Στην Κρήτη μάλιστα πληθαίνουν οι φωνές εκείνων που ζητούν να παραμείνει στο νησί.
Επιστέγασμα των συζητήσεων που με ένταση διεξάγονται, αποτελεί το ερώτημα: Πρέπει να απομακρυνθεί ή όχι ο Σήφης;
Πολύ φοβόμαστε ότι αν τελικά αιχμαλωτιστεί και απομακρυνθεί, η απουσία του θα γίνει περισσότερο αισθητή. Και ασφαλώς τότε θα αναρωτηθούμε, όπως ο μεγάλος αλεξανδρινός: Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς τον Σήφη;
Ίσως ο Σήφης ήταν μια κάποια λύση.