Ξάφνιασε η πρόταση Αβραμόπουλου
Επικοινωνιακή, αφού όλοι, πλην Βορίδη, συμφωνούν ότι θα χρειαστούν μετεκλογικά ευρύτερες συγκλίσεις και συναινέσεις μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του συνταγματικού τόξου. Αλλά και πολιτική, μια και η επίσημη θέση του Μαξίμου, αλλά και η… ημιεπίσημη του ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί τη Νέα Δημοκρατία και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο περιθώριο των όποιων διεργασιών επιφέρει η έλλειψη αυτοδυναμίας.
Είναι προφανές ότι οι συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά -οι λεγόμενοι «κύκλοι του Μαξίμου»- βιάστηκαν να θέσουν υπό… απαγόρευση την κοινή λογική. Γιατί το θέμα που έθεσε ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και υπουργός Αμύνης, άσχετα αν δεν αφορά την παρούσα χρονική στιγμή, είναι βέβαιο ότι θα κληθούν να το αντιμετωπίσουν σε λίγους μήνες. Γιατί αυτό που είπε ο Αβραμόπουλος θα προκύψει μετά τις εκλογές, είτε είναι πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία είτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και μπορεί τώρα το ενδεχόμενο ενός «μεγάλου συνασπισμού» Δεξιάς-Αριστεράς να φαίνεται σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όπως όμως συνέβη με το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, τελικά οι συσχετισμοί θα κρίνουν την ελληνική εκδοχή του «ιστορικού συμβιβασμού».
Γεγονός είναι ότι τα δύο κόμματα πιάστηκαν κυριολεκτικά στον ύπνο, ενώ ο τρίτος της παρέας, εν προκειμένω το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, έδειξε αμήχανο και σαστισμένο. Σε κάθε περίπτωση, η κίνηση του Αβραμόπουλου, που σε καμία περίπτωση δεν αφορούσε τον παρόντα χρόνο, άνοιξε το θέμα των μελλοντικών συμμαχιών, τοποθετώντας τη Νέα Δημοκρατία σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό δεν κατάλαβαν οι περί τον Αντώνη Σαμαρά. Δεν κατάλαβαν, δηλαδή, ότι είναι ο μόνος δρόμος να προετοιμασθεί η αστική παράταξη προκειμένου να προλάβει έναν ενδεχόμενο «εποικισμό» του ΣΥΡΙΖΑ στον «μεσαίο χώρο» και τη δυνατότητα που ενδεχομένως θα έχει τότε να συνεργασθεί με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Πρόκειται περί γκάφας την οποία ακολούθησαν και κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έσπευσαν (βλ. Στρατούλης) να κάνουν λόγο για «ανέκδοτο».
Προφανώς, ο Αβραμόπουλος, όταν απαντούσε θετικά στην ερώτηση περί «μεγάλου συνασπισμού», δεν εννοούσε ότι είναι εφικτό αύριο να τα βρει το κόμμα του με το ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε διευκρίνισε ότι όπως είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας. Ωστόσο, στο «απώτερο» μέλλον -στην Ελλάδα μένουμε- δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί τέτοιο ενδεχόμενο. Ενδεικτική είναι η θέση που εξέφρασε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κοττάκης στην εφημερίδα «Δημοκρατία», επισημαίνοντας ότι η Νέα Δημοκρατία συνεργάστηκε με την Αριστερά στη κυβέρνηση Τζανετάκη, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στην οικουμενική Ζολώτα και συνεργάζεται τώρα με το ΠΑΣΟΚ και προηγουμένως με τη ΔΗΜΑΡ. Συνεπώς, μπορεί σήμερα η ιδέα περί «μεγάλου συνασπισμού» να ακούγεται παράξενα, αλλά ουδείς μπορεί να προβλέψει πού θα οδηγήσουν οι εξελίξεις. Άλλωστε, όπως είπε και ο «Καραμανλικός» Ευριπίδης Στυλιανίδης, καθώς και πολλά στελέχη και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, «θα ήταν προτιμότερη από την ακυβερνησία, την πολυδιάσπαση του πολιτικού συστήματος ή έναν προσανατολισμό που θα ήταν λάθος στρατηγικά για τη χώρα, μια οικουμενική κυβέρνηση».
Συνοψίζοντας, η πρόταση Αβραμόπουλου αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία εν όψει των διεργασιών για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ενώ ταυτόχρονα βγάζει τη Νέα Δημοκρατία έξω από τα κλισέ των αυτοδύναμων κυβερνήσεων και την εμφανίζει ως μια μεγάλη αστική παράταξη που μπορεί από πλεονεκτική θέση -αν όχι να συνεργασθεί- να συναινέσει προκειμένου να υπάρξει πολιτική σταθερότητα και κοινωνική ηρεμία. Όσο πιο γρήγορα προσαρμοσθούν στην πραγματικότητα οι ηγεσίες της Νέας Δημοκρατίας και του ΣΥΡΙΖΑ τόσο πιο γρήγορα θα ομαλοποιηθεί η κατάσταση.