Κινήσεις στη ΝΔ για τη μετά Σαμαρά εποχή

Αρκετοί εξ αυτών -κόντρα στην αισιοδοξία που εκπέμπει το Μέγαρο Μαξίμου- εκτιμούν ότι ο χρόνος της κυβέρνησης μετράει αντίστροφα και πως αργά (τον Φεβρουάριο) ή γρήγορα (το φθινόπωρο) η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές. Κι αυτό δεδομένων των πολιτικών συνθηκών και του αρνητικού κλίματος που επικρατεί στην κοινωνία, κάτι που πολύ δύσκολα μπορεί να αναστραφεί, αλλά και λόγω της αδυναμίας ανάδειξης νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Προϊόντος του χρόνου περιορίζεται το ποσοστό των γαλάζιων στελεχών που πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να επικρατήσει στις εκλογές, ενώ ορισμένοι εξ αυτών συνδέουν τις ραγδαίες εξελίξεις που θα δρομολογηθούν στη συνέχεια με την αποχώρηση του Αντ. Σαμαρά από την ηγεσία. Κάτι που θεωρούν ως… δεδομένο, ανεξάρτητα από το εύρος της ήττας! Εξ ου και η κινητικότητα που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα από στελέχη, που είτε ετοιμάζονται να πάρουν θέση στη γραμμή της αφετηρίας είτε επιχειρούν να αναπτύξουν τις κατάλληλες συμμαχίες, ούτως ώστε να επηρεάσουν αποφασιστικά τις εξελίξεις στην παράταξη.

Η κατάσταση αυτή προκαλεί την ανησυχία αλλά και την έντονη δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου, με στενούς συνεργάτες του πρωθυπουργού να αποδίδουν τον χαρακτηρισμό του «υπονομευτή» σε όσους ανακινούν ζήτημα πρόωρων εκλογών και μετεκλογικών συνεργασιών (κυβερνήσεων), αλλά ακόμη και αλλαγής πρωθυπουργού. Με το επιχείρημα ότι η φιλολογία που αναπτύσσεται περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες λειτουργεί ανασταλτικά στις προσπάθειες της κυβέρνησης αλλά και στην ανάκαμψη της Νέας Δημοκρατίας. Επαναφέρουν μάλιστα την… ξεχασμένη θεωρία ότι υπάρχουν δυνάμεις μέσα στην παράταξη που ποτέ δεν αποδέχθηκαν τον κ. Σαμαρά.

«Λαγός»

Η άποψη περί μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, στην περίπτωση που δεν προκύψει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, που διατύπωσε ο Δ. Αβραμόπουλος, προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις αλλά και την οργή του Μεγάρου Μαξίμου. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, είναι ένα ζήτημα που συζητείται στα πολιτικά παρασκήνια εδώ και αρκετούς μήνες, αυτό του μεγάλου συνασπισμού. Είναι, δε, ένα ενδεχόμενο που αντιμετωπίζουν θετικά πολιτικά και οικονομικά κέντρα προκειμένου η χώρα να αποκτήσει μια ισχυρή κυβέρνηση και παράλληλα η ΝΔ, ως ένα τμήμα της, να λειτουργήσει ως «ανάχωμα» στον «παρορμητισμό» και τις… «ακτιβίστικες διαθέσεις» των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Σε έναν τέτοιο συνασπισμό θεωρείται βέβαιο ότι επικεφαλής της κυβέρνησης δεν θα τεθεί ένας εκ των κ. Σαμαρά και Τσίπρα, αλλά ένα τρίτο πρόσωπο κοινής αποδοχής. Έτσι, ορισμένοι θεώρησαν ότι ο κ.
Αβραμόπουλος λειτούργησε ως «λαγός» των εξελίξεων ενώ άλλοι τον κατηγόρησαν ότι κινείται με γνώμονα τις προσωπικές φιλοδοξίες του κι ελάχιστα τον απασχολεί η πολιτική σταθερότητα στη χώρα. Έτσι εξηγείται και η ενόχληση, κάτι περισσότερο από έκδηλη, του Μεγάρου Μαξίμου, που υποχρέωσε τον υπουργό Άμυνας να προβεί σε διορθωτικές (διευκρινιστικές) δηλώσεις, μεταθέτοντας για το… απώτερο μέλλον μια ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός αυτό πάντως δεν άμβλυνε τις εντυπώσεις που προκάλεσαν οι αρχικές δηλώσεις του, ενώ ορισμένα στελέχη (Μ. Βαρβιτσιώτης, Φ. Πιπιλή, Θ. Καράογλου κ.ά.) έσπευσαν να συμφωνήσουν δημόσια μαζί του. Πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους εμφανίζονται θετικοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, με βασικό, αν όχι μοναδικό, κριτήριο την παραμονή της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία και των ιδίων σε «θέση ισχύος». Εντελώς αντίθετα, φυσικά είναι ορισμένα στελέχη (Βορίδης, Γεωργιάδης κ.ά.) που εκφράζουν τη λεγόμενη «σκληρή Δεξιά» και δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους στο ίδιο τραπέζι με τον Δ. Στρατούλη, τον Π. Λαφαζάνη κ.ά. Θεωρούν ότι το χάσμα, πολιτικό και ιδεολογικό, που χωρίζει τα δύο κόμματα είναι δυσθεώρητο και δεν είναι δυνατόν να γεφυρωθεί στο όνομα της πολιτικής σταθερότητας και της διακυβέρνησης. Υπάρχει ωστόσο και μια… τρίτη τάση μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Πρόκειται για στελέχη που θεωρούν ότι τα σενάρια περί συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν «όνειρα θερινής νυκτός», καθώς -όπως εκτιμούν- η επόμενη κυβέρνηση θα είναι κεντροαριστερής κατεύθυνσης. Με τον ΣΥΡΙΖΑ, την Ελιά (πιθανότατα χωρίς τον Β. Βενιζέλο), το Ποτάμι και τη ΔΗΜΑΡ, αν έχει καταφέρει να επιβιώσει πολιτικά.

Βλέπουν «εχθρούς»

Εκτός του κ. Αβραμόπουλου, τη δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου έχουν προκαλέσει και οι δημόσιες παρεμβάσεις του πρώην υπουργού Ευρ. Στυλιανίδη κι αυτό διότι «εμπλέκει» το όνομα του Κ. Καραμανλή. Η τελευταία δήλωσή του ότι ο πρώην πρωθυπουργός αποτελεί «χρυσή εφεδρεία» και μπορεί ανά πάσα στιγμή να κληθεί να διαδραματίσει κορυφαίο ρόλο στο πολιτικό σκηνικό εξόργισε τους συνεργάτες του πρωθυπουργού, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες και τον ίδιο τον κ. Σαμαρά. Δεδομένου ότι ο κ. Στυλιανίδης είναι στενός πολιτικός φίλος και τακτικός συνομιλητής του κ. Καραμανλή, πιστεύουν ότι αποκλείεται να μιλάει με δική του πρωτοβουλία. Κι ως εκ τούτου αντιμετωπίζουν με καχυποψία τις κατά καιρούς διαρροές από το περιβάλλον του ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται και δεν επιθυμεί να επιστρέψει στην κεντρική πολιτική σκηνή με τον οποιονδήποτε ρόλο ή αξίωμα. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι ενδεχόμενη «επιστροφή» και ενεργοποίηση του κ. Καραμανλή θα προκύψει ύστερα από μια πολιτική κρίση -κατά συνέπεια ύστερα από μια αποτυχία της κυβέρνησης- ή μια κρίση στη Νέα Δημοκρατία. Είναι φυσικό λοιπόν στο επιτελείο του πρωθυπουργού να μη θέλουν να ακούν, πόσω μάλλον να συζητούν, τόσο για το ένα όσο και για το δεύτερο και γι’ αυτό αναζητούν… «εχθρούς» και «υπονομευτές» πίσω από τις δηλώσεις και τις συζητήσεις που έχουν ως «θέμα» τον πρώην πρωθυπουργό.