Κανένα περιθώριο συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει το ΚΚΕ
Ζητάει, αντίθετα, το όποιο δημοψήφισμα να αφορά όλους τους νόμους που ψηφίστηκαν από το 1990 μέχρι σήμερα και αφορούν την απελευθέρωση της ενέργειας και την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Με την κίνηση αυτή ο Περισσός επιχειρεί να κατοχυρώσει την αυτόνομη πορεία του. Όπως τόνιζαν στελέχη του, «δεν θα γίνουμε το μαξιλάρι» πάνω στο οποίο θα πατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τον κομματικό σχεδιασμό που έχει κάνει για να γίνει κυβέρνηση.
Η αρνητική απάντηση στο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ να συγκεντρωθούν 120 βουλευτές προκειμένου να γίνει συζήτηση στη Βουλή για δημοψήφισμα σχετικά με τη ΔΕΗ ήταν αναμενόμενη με βάση τη μέχρι τώρα σταθερή θέση του ΚΚΕ ότι το θέμα τόσο της ΔΕΗ όσο και γενικότερα της ενέργειας δεν μπορεί να έχει φιλολαϊκή κατάληξη όσο η χώρα παραμένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υποστηρικτής της οποίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε κάθε περίπτωση, τα στελέχη του ΚΚΕ, έχοντας την πικρή εμπειρία των εκλογών του Ιουνίου του 2012, όταν το κόμμα έχασε τη μισή εκλογική του δύναμη προς τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι «γοητεύτηκαν» από την πρόταση για κυβέρνηση της Αριστεράς, φροντίζουν από τώρα, σταθερά και με επιμονή, να επαναλαμβάνουν ότι με την Κουμουνδούρου δεν υπάρχει καμία περίπτωση συνεργασίας ακόμα και για απλά ζητήματα, πόσω μάλλον για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Στον Περισσό έχουν επίγνωση ότι στις επόμενες εκλογές η πόλωση ανάμεσα στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ θα «χτυπήσει ταβάνι», πιέζοντας εκ νέου τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, και είναι χαρακτηριστικό ότι η Κεντρική Επιτροπή στην αποτίμηση των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών και των αυτοδιοικητικών εκλογών προειδοποιεί ότι η όποια ανάκαμψη του κόμματος δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Συγκεκριμένα, αναφέρει:
«Η αντικειμενική καταγραφή της εκτίμησής μας για το εκλογικό αποτέλεσμα έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν πρέπει να περάσει η παραμικρή αυταπάτη, να μην οδηγήσει σε καμία επανάπαυση ότι η εκλογική αυτή επιρροή του κόμματος, όπως εκφράστηκε στις ευρωεκλογές, είναι παγιωμένη, εξασφαλισμένη, δεδομένη. Η επίδραση του οπορτουνισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, η λογική της κυβερνητικής αστικής διαχείρισης θα συνεχίζουν να δυσκολεύουν τον απεγκλωβισμό δυνάμεων από αυταπάτες και δήθεν εύκολες λύσεις. Οπωσδήποτε αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση υποτίμηση των δυνατοτήτων για παραπέρα απεγκλωβισμό, για απόσπαση δυνάμεων που βλέπουν στο ΚΚΕ ένα αποκούμπι και προσβλέπουν σε αυτό με εμπιστοσύνη. Και το 6,11% των ευρωεκλογών και το 8,88% των περιφερειακών αντανακλούν αυτήν τη δυνατότητα. Θέλει καλύτερη μελέτη για τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων του ΚΚΕ και στις τρεις εκλογικές μάχες του Μάη του 2014 και κατά περιοχή και δήμο, από και προς άλλα κόμματα».
Είναι προφανές ότι ο κύριος αντίπαλος του ΚΚΕ στην πορεία προς τις εκλογές θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού από αυτόν θα χάσει, εάν χάσει, δυνάμεις, και ως εκ τούτου έχει σημασία η εκτίμηση της Κεντρικής Επιτροπής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «παρότι έχει αποκτήσει ερείσματα σε διεθνούς εμβέλειας κέντρα, αν και έχει περιορίσει τις αντι-ευρώ κορόνες στελεχών του, αν και μπόρεσε να διαμορφωθεί σε ενιαίο κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, ακόμα δεν κατόρθωσε να επιλεγεί ως η επόμενη κυβερνητική λύση από σημαντικά τμήματα του κεφαλαίου, των ΜΜΕ και των άλλων μηχανισμών μέσω των οποίων χειραγωγείται η λαϊκή πλειοψηφία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, αν και επεδίωξε να μετατρέψει τις ευρωεκλογές σε δημοψήφισμα καταγραφής μιας ισχυρής πρωτιάς, με δυνατότητα να ελέγξει ως βασικό κυβερνητικό κόμμα την πλειοψηφία των βουλευτών της επόμενης Βουλής, το αποτέλεσμα δεν έδωσε τελικά μια τέτοια καθαρή ισχυρή τάση, ενώ προβληματικό καταγράφεται και το αποτέλεσμά του στις περιφερειακές εκλογές».
Από το παραπάνω απόσπασμα είναι προφανές ότι το ΚΚΕ περιγράφει την πόλωση των επόμενων εκλογών, πολύ περισσότερο όταν ήδη από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να ζυμώνεται η πρόταση για αυτοδύναμη κυβέρνηση, κάτι που θα ασκήσει τη μέγιστη δυνατή πίεση στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, το οποίο, σημειωτέον, σε μικρότερης κλίμακας δίλημμα στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 κατρακύλησε στο ιστορικά χαμηλό ποσοστό του 4,5%.