Η μωρία του κυβερνητικού κατεστημένου

Γι’ αυτό και πολλά Συντάγματα έχουν θεσπίσει περιορισμό στη διάρκεια άσκησης της εξουσίας από το ίδιο πρόσωπο. Όπως, για παράδειγμα, το Σύνταγμα των ΗΠΑ, που απαγορεύει τρίτη θητεία για τον ίδιο Πρόεδρο, όσο επιτυχημένος και αν είναι. Τα προνόμια της εξουσίας τυφλώνουν και διαφθείρουν συνειδήσεις. Και θα ήταν ευχής έργον, αν σε όλα τα Συντάγματα των κρατών είχε θεσπιστεί ο περιορισμός αυτός, όσον αφορά τον χρόνο άσκησης της εξουσίας από το ίδιο πρόσωπο. Και θα ήταν χρήσιμο, η απαγόρευση αυτή να επεκταθεί για όλους όσους ασκούν δημόσια λειτουργήματα. Από υπουργούς μέχρι διοικητές ή προέδρους ΔΕΚΟ. Και εδώ στην Ελλάδα, δυστυχώς, έχουμε πάρα πολλούς πολιτικούς που συνεχώς βρίσκονται ασκούντες εξουσία, είτε ως μέλη κυβέρνησης, είτε ως διοικητές τραπεζών, είτε ως πρόεδροι ή διοικητές ΔΕΚΟ. Επόμενο είναι αυτά τα στελέχη να επιδιώκουν με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο τη νομή της εξουσίας και την απόλαυση των προνομίων που αυτή παρέχει, εφόσον δεν υφίσταται σχετική απαγόρευση.

Τα γράφουμε αυτά γιατί διαπιστώνουμε ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία, δέχονται να γίνουν δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές, όποτε και αν γίνουν, θα είναι το πρώτο κόμμα. Πολλά επιφανή στελέχη και των δύο κομμάτων άρχισαν να ερωτοτροπούν για μια μελλοντική συνεργασία. Και ασφαλώς όλοι μας θυμόμαστε τις κατηγορίες που εκτόξευσαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ τα δύο κόμματα που ασκούν την εξουσία σήμερα. Εκτός από την τύφλωση της εξουσίας, τώρα έχουμε και φαινόμενα ιδεολογικού αφοπλισμού. Και βέβαια το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία ιδεολογία εκτός της διατήρησής του στην εξουσία και τίποτα παραπάνω. Θέλει να εκλέγει ορισμένους βουλευτές προκειμένου να αποτελεί δεκανίκι του κάθε νικητή των εκλογών. Όσον αφορά τη ΝΔ, η περίπτωσή της είναι εντελώς διαφορετική. Η ΝΔ είναι κόμμα της Δεξιάς και έχει μια σταθερή ιδεολογία, ασχέτως αν διαφωνεί κανείς μαζί της. Και ασφαλώς, όποτε άσκησε την εξουσία, ήταν προσηλωμένη στην ιδεολογία της, εάν εξαιρέσουμε την περίοδο του 1988, που ο Κ. Μητσοτάκης συνεργάστηκε με το ΚΚΕ για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Επομένως, η γνωστή δήλωση του κ. Αβραμόπουλου δεν είναι τυχαία, ούτε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έγινε υπό το κράτος πανικού για τη βέβαιη καταψήφιση της ΝΔ σε ενδεχόμενες βουλευτικές εκλογές. Μάλλον είναι δήλωση που στηρίζεται σε προσδοκίες της «τρόικας» και ειδικά της Γερμανίας. Στο παιχνίδι της καταστροφής της Ελλάδος η Γερμανία θέλει να βάλει και τον ΣΥΡΙΖΑ ως παίκτη. Γιατί έτσι διασφαλίζονται τα συμφέροντά της. Και από την Ελλάδα προσδοκά μεγάλα οικονομικά οφέλη. Και αυτή τη στιγμή η ραγδαία άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ θέτει σε κίνδυνο την υλοποίηση των προσδοκιών που τρέφουν οι δανειστές μας. Μέσα στη γενικότερη κινητικότητα των ιδεών που εμφανίζεται στην ελίτ των αξιωματούχων της «τρόικας», αφού μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του περασμένου Μαΐου σε όλη την Ευρώπη γιγαντώθηκε ο ευρωσκεπτικισμός. Τώρα, το πολιτικό κατεστημένο της ΕΕ προσπαθεί να απλώσει τα δίχτυα του στα κόμματα εκείνα τα οποία έχουν ευρύ πολιτικό μέλλον, γιατί έγινε πλέον κατανοητό ότι τα δεξιά κόμματα, που εκτελούν όλες τις επιταγές του συστήματος, δεν έχουν πλέον μέλλον, έχουν μόνο παρελθόν. Με την πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ και η Ευρωζώνη, οι λαοί της Ευρώπης σπρώχνονται προς τα άκρα. Προς την άκρα Δεξιά, που σχεδόν σε όλα τα κράτη έχει γιγαντωθεί και αποτελείται από ιδέες που καταδικάζουν την ασκούμενη από το σύστημα οικονομική και κοινωνική πολιτική. Ωστόσο, τα ίδια φαινόμενα εμφανίζονται και στα κόμματα της Αριστεράς, σε εντονότερο, ίσως, βαθμό. Ακόμη και αυτός ο μέχρι τώρα αντιπρόεδρος της Κομισιόν, ο πολύ γνωστός μας Φιλανδός Όλι Ρεν, τώρα που ξέφυγε με την «παραίτησή» του από την τύφλωση του κατεστημένου, κατενόησε τα σφάλματα της ασκούμενης πολιτικής από την ΕΕ και τη χαρακτήρισε –ούτε λίγο ούτε πολύ– ως «ηλίθια».

Όσον αφορά τα καθ’ ημάς, η τυφλή υποταγή μας στα παραγγέλματα του συστήματος, έχει οδηγήσει τα δύο συγκυβερνώντα κόμματα (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) σε ολική τύφλωση, με συνέπεια ο ελληνικός λαός, στη μεγάλη του πλειοψηφία, να σπρώχνεται προς τα άκρα. Αυτό έχει προκαλέσει πανικό και στα δύο κόμματα, που μέχρι τώρα ισχυρίζονταν ότι ο ελληνικός λαός δέχεται χωρίς καμία αντίδραση τη βάναυση πολιτική της ΕΕ και γενικά των δανειστών μας. Η τύφλωση της εξουσίας οδήγησε τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο στην κατάργηση του Συντάγματος και των θεσμών. Το σύστημα διακυβέρνησης που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με τη Δημοκρατία. Το πολιτικό μας σύστημα έπαυσε πλέον να είναι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Το Κοινοβούλιο στην ουσία έχει εξουδετερωθεί. Οι εμφανίσεις του πρωθυπουργού στη Βουλή είναι ελάχιστες ενώ το ίδιο ισχύει και για τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Κρύβονται από τη Βουλή, γιατί είναι γυμνοί από επιχειρήματα υπέρ της ασκούμενης πολιτικής τους. Και καθώς το Σύνταγμα συνεχώς παραβιάζεται και οι διατάξεις του τίθενται στο περιθώριο, έχει εξασθενίσει το δημοκρατικό μας πολίτευμα, ενώ όλες οι αποφάσεις της κυβέρνησης φέρουν τη σφραγίδα της τύφλωσης της εξουσίας, που σημαίνει ότι κάθε μέτρο πρέπει να υπηρετεί τα κομματικά τους συμφέροντα, ήτοι την επανεκλογή στην εξουσία πάση θυσία. Τα μέτρα της σημερινής κυβέρνησης χαρακτηρίζονται όλα από κοινωνική αναλγησία. Για παράδειγμα: Χρειάζονται 270 εκατ. ευρώ για να δοθούν οι αυξήσεις στους δικαστές. Για να βρεθούν βέβαια αυτά υπάρχει η εύκολη λύση. Να καταργηθούν οι επικουρικές συντάξεις, καθώς οι συνταξιούχοι έτσι κι αλλιώς θεωρούνται από το σύστημα κοινωνικό και οικονομικό βάρος. Ξεχνούν όμως ότι έτσι όπως έχει εξελιχθεί η εισοδηματική πολιτική και η ανεργία των νέων, η ελληνική οικονομία στηρίζεται πλέον κατά μεγάλο ποσοστό στις συνταξούλες αυτές, στις οποίες στηρίζονται οι οικογένειες των ανέργων αλλά και των εργαζομένων, με τα πενιχρά εισοδήματα που προσφέρει η αγορά. Και σημειώνουμε ότι τα αναδρομικά και οι άλλες εφευρέσεις υπέρ των δικαστών συντελούν στο να έχουν καταστεί οι δικαστές μεγαλοαποταμιευτές, καθώς δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνουν αναδρομικά, αφού δύο ή τρεις φορές τον χρόνο εισπράττουν αναδρομικά, με αποφάσεις που εκδίδονται από τους ίδιους. Η κυβέρνηση, προκειμένου να καλύψει δαπάνες αδικαιολόγητες, όπως, π.χ., την αύξηση του αριθμού των έμμισθων συμβούλων της, έχει βρει την εύκολη λύση! Και η εύκολη λύση είναι σε βάρος των πολιτών του χαμηλού εισοδήματος. Γεγονός που έχει ευρύτατες αρνητικές επιπτώσεις στην αγορά. Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι ο περιορισμός –μέχρι ασφυξίας– της ρευστότητας της αγοράς ενώ, πέραν αυτού, η μείωση της ζήτησης και της κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών έχει σημαντικό αντίκτυπο, αρνητικό, στις επενδύσεις και στην ανάπτυξη. Και όλα αυτά είναι που τροφοδοτούν την ύφεση στην οικονομία.

Έχουμε τη γνώμη ότι ο κ. Σαμαράς έχει κατανοήσει το μέγεθος της καταστροφής που έχει φέρει στην ελληνική οικονομία και έχει καταληφθεί από πανικό. Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε ότι αν είχαν διαπραγματευθεί ορισμένα μέτρα με την «τρόικα», θα είχαμε πολύ περιορισμένο μέγεθος καταστροφών. Όπως έγινε με τις άλλες χώρες που αντιμετώπισαν τα ίδια προβλήματα με τη χώρα μας. Οι δικές μας κυβερνήσεις, Παπανδρέου – Παπαδήμου – Σαμαρά, όχι μόνο δεν τόλμησαν να αντιδράσουν στις αξιώσεις της «τρόικας», αλλά έριξαν όλο το βάρος της κρίσης στους ώμους των εργαζομένων ενώ ταυτόχρονα απάλλαξαν από κάθε βάρος τους έχοντες και κατέχοντες για να μην ενοχληθούν οι «Ηρακλείς του συστήματος». Η πρόταση του κ. Αβραμόπουλου για τη συγκρότηση μεγάλου συνασπισμού με συμμετοχή ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να είναι τυχαία. Έχουμε τη γνώμη ότι ο Σαμαράς, απογοητευμένος από τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφάρμοσε, προσπαθεί να διευρύνει το μέτωπο των συνενόχων.

Μέσα στον γενικό κατήφορο που επικρατεί στη χώρα, ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα το θέμα της ομαλής λειτουργίας της ανώτατης εκπαίδευσης. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα είναι πρωτοφανές και συναντάται μόνο στα αφρικανικά κράτη. Το ΕΜΠ έχει τεθεί εκτός λειτουργίας από 27 άτομα, και μάλιστα σε περίοδο εξετάσεων, ενώ ο υπουργός Παιδείας κ. Λοβέρδος δηλώνει αδύναμος να παρέμβει. Εάν ο νόμος δεν του παρέχει δικαίωμα παρέμβασης, τότε μπορεί η κυβέρνηση κάλλιστα να αλλάξει τον σχετικό νόμο. Άλλωστε σε αυτές τις θεσμικές αλλαγές η κυβέρνηση Σαμαρά έχει ειδικευθεί. Και αυτά που μας έλεγε ο κ. Λοβέρδος στην τηλεοπτική του εμφάνιση της 2ας Ιουλίου στο Mega, είναι προφάσεις για να διατηρηθεί η κατάληψη του Πολυτεχνείου, όπως έγινε και το περασμένο φθινόπωρο επί υπουργίας Αρβανιτόπουλου. Εάν πραγματικά θέλουν να επιλυθεί το θέμα της ανώτατης εκπαίδευσης, με την ομαλή λειτουργία των πανεπιστημίων, μπορούν να το πετύχουν σε μία νύχτα. Επιτέλους, ας σταματήσουν οι κομματικές παρεμβάσεις στην παιδεία. Είναι ντροπή και για την κυβέρνηση.