Χτυπάει την καμπάνα ο Άνθιμος…

Καταδικάζει τους «επικίνδυνους εθνικισμούς, τον ελληνικό και τον τουρκικό», ενώ θέτει τον προβληματισμό για το αν θα πρέπει τελικά να καταργηθεί το τουρκικό προξενείο, δεδομένου ότι, όπως σημειώνει, η ελληνική Πολιτεία δεν φαίνεται διατεθειμένη να περιορίσει τους τούρκους διπλωμάτες του προξενείου στα διπλωματικά τους καθήκοντα (δηλαδή, πονάει κεφάλι-κόψει κεφάλι…).

Ενδιαφέρουσα είναι η θέση του για τα ποσοστά του DEB: «Ναι, ήταν εντυπωσιακά τα ποσοστά του ΚΙΕΦ στις ευρωεκλογές του 2014. Όμως, όταν τελείωσαν οι πανηγυρισμοί, όταν έκλεισαν οι πόρτες κι έφυγαν οι δημοσιογράφοι, το κλίμα άλλαξε, έγινε βαρύ. Δεν ήταν πια πανηγυρικό, γιατί με τον τρόπο και την ένταση που το ΚΙΕΦ έθεσε το εκλογικό διακύβευμα, η μειονότητα (σοφή από τις εμπειρίες του παρελθόντος και γνωρίζοντας ότι η Άγκυρα την έχει εγκαταλείψει, όποτε το έκρινε σκόπιμο), έδωσε διπλή απάντηση. Με το ένα χέρι σήκωσε το ΚΙΕΦ και με το άλλο κάλεσε την ελληνική Πολιτεία να κάνει αυτό που πρέπει».

Δηλαδή, η ελληνική Πολιτεία θα πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει…

Δύσκολο και… ανέκδοτο…

****

Να πάει κανείς ή να μην πάει…

Το φεστιβάλ κερασιού, που ξεκίνησε να γίνεται κάθε καλοκαιράκι στη Ροδόπη με στόχο την προώθηση και ανάδειξη ενός υπέροχου προϊόντος που καλλιεργείται με αξιώσεις στην περιοχή -το κεράσι-, με δεδομένη την… κωματώδη αδιαφορία της ελληνικής Πολιτείας, πήρε γρήγορα μορφή τουρκομπαρόκ φιέστας, την οποία διοργάνωνε εντέλει το τουρκικό προξενείο (πανταχού παρόν, κύριε Σαμαρά… ως Πολιτική Άνοιξη άλλα μας έλεγες…) με στοχευμένες εκδηλώσεις από τη… «βαθιά Τουρκία».

Αυτά τα 14 χρόνια, πολλοί εκπρόσωποι της ελληνικής Πολιτείας παρακολούθησαν τις «εκδηλώσεις» δίπλα από τον εκάστοτε τούρκο πρόξενο και τους υπόλοιπους «γκριζόλυκους». Πολλοί βουλευτές και εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης αισθάνθηκαν άβολα να παρακολουθούν μια εκδήλωση στα τουρκικά, χωρίς φυσικά να καταλαβαίνουν ούτε τι λέγεται ούτε τι δεν λέγεται…

Και πολλές φορές, σε αυτούς τους ίδιους ανθρώπους, ασκήθηκε σκληρή κριτική για τη συμμετοχή τους σε αυτές τις «εκδηλώσεις» – και δικαίως…

Βλέποντας λοιπόν την παντελή έλλειψη συμμετοχής εκπροσώπων της ελληνικής Πολιτείας στο 14ο φεστιβάλ… τουρκικής προπαγάνδας, αναρωτιέται κανείς αν τελικά θα πρέπει να υπάρχει εκπροσώπηση ή όχι.

Κάποιοι επισημαίνουν πως επιβάλλεται η εκπροσώπηση, γιατί με αυτό τον τρόπο υπογραμμίζεται η παρουσία της ελληνικής Πολιτείας. Είναι βέβαια και κάποιοι άλλοι που επισημαίνουν πως τα… σκιάχτρα είναι καλά μόνο για τα λιβάδια…

***

Σαράντα κύματα…

Το καλοκαιράκι, οι γιορτές προπαγάνδας στον θρακικό αγρό είναι το μοναδικό «φρούτο» που ευδοκιμεί. Εκτός από το «φεστιβάλ κερασιού», υπάρχει και η γιορτή «Σαράντα κουρμπάνια», την οποία εφηύρε ο προκάτοχος του Σενέρ, ο Σέρνιτς, όταν ήταν πρόξενος στην Κομοτηνή.

Τώρα, τι υποτίθεται πως είναι αυτή η γιορτή; Είναι μια τιμή προς τους σαράντα Οθωμανούς που σκοτώθηκαν, λέει, πρώτοι κατά την κατάληψη της Θράκης από τον οθωμανικό στρατό…

Προ Σέρνιτς βεβαίως, το ίδιο ακριβώς διάστημα, στα μέσα Ιουνίου, στο ίδιο χωριό, τη Χλόη, γινόταν για πολλά χρόνια μια ζωοπανήγυρη, όπως μάλιστα του ξέφυγε (εν τη ρύμη του λόγου) του ψευδομουφτή, μιλώντας στα… «Σαράντα κουρμπάνια» στις 15 Ιουνίου…

***

Νέος αστήρ…

Ντεμπούτο πραγματικό σε αυτήν ακριβώς τη γιορτή έκανε ο περιφερειακός σύμβουλος του νυν περιφερειάρχη Γιώργου Πετρίδη, που υποστηρίχθηκε από τη Νέα Δημοκρατία, Ισμαήλ Χουσέ Μουσταφά.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα tourkikanea.gr, ο Μουσταφά αναφέρθηκε στην «ερήμωση της ορεινής περιοχής, στην αυξανόμενη μετανάστευση» και κατέληξε στο θέμα του «κλεισίματος κάποιων μειονοτικών σχολείων». Σε αυτό το τελευταίο πρότεινε ως λύση: «Να αρχίσουμε μια καμπάνια σαν αυτή του Ερντογάν, ώστε κάθε οικογένεια να κάνει τουλάχιστον τρία ή και τέσσερα παιδιά».

Ο περιφερειακός σύμβουλος παρέθεσε μάλιστα μια ανάμνησή του από τα παιδικά του χρόνια, σύμφωνα με την οποία η μητέρα του, όταν έκανε φαγητό, ανησυχούσε πολύ για την αριθμητική αύξηση των χριστιανών (προφανώς, την ώρα που έφτιαχνε φαγητό, ήταν η μοναδική ώρα που σκεφτόταν…), ενώ ανέφερε και κάτι που μας έστειλε πίσω στα 90s, ότι δηλαδή «το κράτος φέρνει στην περιοχή τους Ρώσους, ενώ εμείς δεν μπορούμε να φέρουμε, οπότε ας κάνουμε πολλά παιδιά». Αυτός, να μου το θυμηθείτε, θα γίνει αντιπεριφερειάρχης…