Υπάρχει αντισημιτισμός στην Ελλάδα; Πόσο επιδρά στις ελληνο-ισραηλινές σχέσεις;

Προ ημερών είδε το φως της δημοσιότητας ένα άρθρο με τίτλο: «Γιατί υπάρχει αντισημιτισμός;» του ραβίνου Μαρντοχάι Φριζή, έλληνα υπηκόου που μετοίκησε στο Ισραήλ. Ο αρθρογράφος, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα, δεν είναι ένα τυχαίο πρόσωπο. Είναι εγγονός του ήρωα συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή που έπεσε ηρωικά στην Πρεμετή και συνετέλεσε αποφασιστικά στο να γραφεί το έπος του ’40. Η ελληνική Πολιτεία, έστω και καθυστερημένα, αναγνώρισε τη μεγάλη του προσφορά προς την πατρίδα στήνοντας ανδριάντες και προτομές σε πολλές πόλεις της Ελλάδος και έξω από το Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. Η μόνη πόλη που δεν τον έχει ακόμη τιμήσει είναι τα Γιάννενα, όπου υπηρέτησε για χρόνια στην VΙΙΙ Μεραρχία και έπεσε στα βουνά της, ίσως από μικροπρεπείς αντιδράσεις. Ο σοφολογιότατος ραβίνος Μαρντοχάι Φριζής δίνει μια θεολογικού χαρακτήρα ερμηνεία στο φαινόμενο του αντισημιτισμού παγκοσμίως, με την οποία δεν είναι αναγκαίο να συμφωνούν όλοι. Αναφέρεται, μεταξύ άλλων, και στο γνωστό βιβλίο του Κ. Πλεύρη, αλλά αποφεύγει μία απευθείας διαπίστωση για αντισημιτισμό στην Ελλάδα. Γενικά, στο ερώτημα αν όντως υπάρχει αντισημιτισμός στη χώρα μας, η απάντηση είναι αβίαστα θετική. Όμως πρόκειται για έναν αντισημιτισμό άκριτο και ρηχό, με θρησκευτικό και όχι φυλετικό υπόβαθρο. Έλληνες και Εβραίοι είναι δύο ιστορικοί λαοί, με κοινό χαρακτηριστικό την αλληλοεπίδρασή τους στους αιώνες και την επιβίωση εν μέσω εχθρικών λαών. Αντίθετα, για την Εκκλησία είναι οι «άνομοι Εβραίοι» που σταύρωσαν τον Χριστό. Αυτό έχει χαραχθεί στη μνήμη και επηρεάζει πολλούς, ιδιαίτερα τους θρησκευόμενους, που άκριτα και άσοφα καταδικάζουν τους Εβραίους για προπατορικό αμάρτημα. Τι επίδραση ασκούν στις σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ ο υπαρκτός η υφέρπων αντισημιτισμός μικρής η μεγάλης μερίδας του ελληνικού λαού; Έλληνες διπλωμάτες που υπηρέτησαν στο Ισραήλ διαβεβαιώνουν ότι δεν αντιλήφθηκαν ούτε τους εκφράσθηκε ποτέ κάποια δυσφορία από ισραηλινούς αξιωματούχους, ακόμα και σε κοινωνικό επίπεδο. Προφανώς στο Ισραήλ αντιλαμβάνονται πλήρως ότι οι διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των κρατών θεμελιώνονται επάνω στα αμοιβαία συμφέροντα και όχι σε συναισθηματισμούς. Τούτο αποδεικνύεται και από την πορεία των διμερών σχέσεων τα τελευταία χρόνια, που τείνουν να προσλάβουν στρατηγικό χαρακτήρα. Ενδέχεται η Διπλωματική Αντιπροσωπεία του Ισραήλ στην Αθήνα να καταγράφει έναν υφέρποντα, πλην όμως ρηχό, επιδερμικό αντισημιτισμό στην ελληνική κοινωνία. Αναγνωρίζοντας τους λόγους που τον προκαλούν και την προέλευσή τους, ο αντισημιτισμός μπορεί να εκριζωθεί ή να μειωθεί στο ελάχιστο. Η Πολιτεία έχει, μέχρι στιγμής, ενεργήσει θετικά, όπως και τα πολιτικά κόμματα, με τις γνωστές εξαιρέσεις. Απομένει να συνταχθεί και να έλθει στη Βουλή προς συζήτηση ο αντί-ρατσιστικός νόμος, ο οποίος θα έβαζε φραγμό στη μισαλλοδοξία και στα φυλετικά και θρησκευτικά μίση. Σημαντικός είναι και ο ρόλος της Εκκλησίας. Ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος, που διακρίνεται για τη σεμνότητα, την ευρεία παιδεία και σωφροσύνη, θα μπορούσε να αναλάβει πρωτοβουλίες για απαλλαγή από εσφαλμένες ερμηνείες υμνωδιών που ενοχοποιούν συλλήβδην τους «άνομους Εβραίους».