Βρίσκει ανταπόκριση το «άνοιγμα» του ΣΥΡΙΖΑ για συμμαχίες

Επίσης, ζήτημα πρώτης γραμμής εξακολουθεί να αποτελεί η προσπάθεια να αποτραπεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, ούτως ώστε να ακολουθήσουν οι εκλογές που θα οδηγήσουν στην πτώση της κυβέρνησης.

Η εκδήλωση για τη ΔΕΗ έγινε στον απόηχο της σοβαρής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής, η οποία διχάστηκε σχεδόν πάνω στο φλέγον θέμα των συμμαχιών του κόμματος, ενώ η παρουσία πέντε ανεξάρτητων βουλευτών (Οδ. Βουδούρης, Θ. Παραστρατίδης, Π. Μουτσινάς, Θ. Τζάκρη, Ν. Νικολόπουλος) καθώς και της Ραχήλ Μακρή από τους ΑΝΕΛ, όπως επίσης και η παρουσία εκπροσώπων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, των Οικολόγων Πράσινων, της Λ. Κατσέλη και στελεχών που προέρχονται από τη ΔΗΜΑΡ, εκτιμήθηκε από την ηγεσία ως μία πρώτη δικαίωση του «ανοίγματος» των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο προς τις εκλογές.

Φυσικά στην Κουμουνδούρου περίμεναν την αρνητική απάντηση του ΚΚΕ στην πρόσκλησή τους, αλλά σημείωναν με νόημα ότι η μη παρουσία της ΔΗΜΑΡ δεν κόβει τις γέφυρες συνεννόησης των δύο χώρων, αφού η Αγίου Κωνσταντίνου δήλωσε ανοιχτή σε μελλοντικές συζητήσεις τόσο για το θέμα της ΔΕΗ όσο και για άλλα σοβαρά θέματα.

Η εκδήλωση -αποτελεί την απαρχή ανάλογων για την ιδιωτικοποίηση του νερού ή τον αιγιαλό- έδωσε «πόντους» στο κόμμα, αφού εμφανίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ ως το κόμμα που υπερασπίζεται τη δημόσια ΔΕΗ κόντρα στη συγκυβέρνηση, η οποία το μόνο που κάνει είναι να ακολουθεί κατά γράμμα τα όσα ορίζουν τα Μνημόνια που έχει ψηφίσει.

Στο επόμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε συζητήσεις (επίσημες και ανεπίσημες) με ανεξάρτητους βουλευτές προκειμένου «πολιτικά» να σχηματισθεί ο μαγικός αριθμός των 121 βουλευτών που θα μπλοκάρουν την προεδρική εκλογή, αφού, όπως είναι γνωστό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκλέγεται από τη Βουλή με 180 ψήφους στην τρίτη ψηφοφορία (στις δύο προηγούμενες χρειάζονται 200 βουλευτές).

Τα ανοίγματα αυτά, με βάση τον σχεδιασμό της Κουμουνδούρου, έχουν ως απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας κρίσιμης «πολιτικής μάζας» εν όψει των εκλογών, αφού όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν συνειδητοποιήσει ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση.

Εξ ου και άνοιξε η συζήτηση «με ποιους θα πάμε», αφού ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή έσπευσε να απευθύνει το ερώτημα στους συντρόφους του: «Μπορούμε μόνοι μας;», με προφανή την απάντηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί μόνος του να συγκροτήσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Έτσι αποφασίστηκε να υπάρξει κάλεσμα και προς τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), από όπου όμως υπάρχει σαφής απόρριψη, αλλά και μικρές προσδοκίες, αφού το ΚΚΕ έχει ήδη χαμηλά ποσοστά ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ κινείται λίγο πάνω από το 1% αλλά και προς τα «δεξιά». Ως «δεξιά» του ΣΥΡΙΖΑ, η ηγεσία περιγράφει δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας που εγκαταλείπουν τις μνημονιακές πολιτικές αλλά και όσα στελέχη στήριξαν την υποψηφιότητα Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν, όπως η Λ. Κατσέλη, η Μ. Ξενογιαννακοπούλου, καθώς και τη ΔΗΜΑΡ.

Ωστόσο, για τη συνεργασία με στελέχη της Κεντροαριστεράς δεν υπάρχει αντίδραση μόνο από την Αριστερή Πλατφόρμα αλλά και από στελέχη της προεδρικής πλειοψηφίας, όπως φάνηκε από τη σχετική ψηφοφορία που έγινε στην Κεντρική Επιτροπή την περασμένη Κυριακή.

Είναι ενδεικτικό ότι η σχετική τροπολογία της Αριστερής Πλατφόρμας για συνεργασία μόνο με αριστερές δυνάμεις απορρίφθηκε μεν, αλλά πλησιάζοντας επικίνδυνα το ποσοστό της πλειοψηφίας, αφού συγκέντρωσε το 45% έναντι 55% και ψηφίστηκε και από στελέχη που υπογράφουν το κείμενο των 53 ή την ΚΟΕ, που ανήκει επίσης στην πλειοψηφία.

Η τροπολογία της Αριστερής Πλατφόρμας δέχεται μεν συνεργασία με δυνάμεις και πρόσωπα που προέρχονται από τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο και ευρύτερα, αλλά θέτει ως προϋπόθεση αυτοί να μην έχουν εμπλακεί «με ευθύνες στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων μνημονιακών επιλογών», φωτογραφίζοντας έτσι τη Λ. Κατσέλη, τη Μ. Ξενογιαννακοπούλου και γενικότερα όσα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ υπηρέτησαν από υπουργικές θέσεις τις μνημονιακές πολιτικές.

Πάντως ο Αλ. Τσίπρας, στο επόμενο διάστημα, θα πορευθεί με βάση την τελική απόφαση της Κεντρικής Επιτροπης, η οποία, εκτός από την πρόσκληση προς το ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τους Οικολόγους Πράσινους ή ακόμα και τους ΑΝΕΛ, ανοίγει τον δρόμο συνεννόησης και προς χώρους όπως η Κοινωνική Συμφωνία της Λούκας Κατσέλη, η κίνηση Πράττω του Νίκου Κοτζιά ή η Κοινωνία πρώτα του Οδυσσέα Βουδούρη καθώς και σε δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ ή στελέχη που διαφοροποιούνται από το σημερινό ΠΑΣΟΚ.

Χαρακτηριστικά, η σχετική αναφορά της απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής τονίζει ότι: «Απευθυνόμαστε στις δυνάμεις και τα πρόσωπα που απεγκλωβίζονται από τις μνημονιακές πολιτικές και τους καλούμε να συναντηθούμε στους κοινωνικούς αγώνες και τις πολιτικές διεργασίες της Αριστεράς. Απευθυνόμαστε σε όλους τους παραπάνω συνολικά και στον καθέναν ξεχωριστά. Χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς, αλλά με την αποφασιστικότητα που μας επιβάλει η κρίσιμη ιστορική συγκυρία να προχωρήσουμε μπροστά. Και τους καλούμε όλους, χωρίς συνδιαλλαγές και υποσχέσεις, να κάνουν το αυτονόητο βήμα, να αναλάβουν το μερίδιο της ιστορικής ευθύνης που τους αναλογεί».

Επ’ αυτού ήταν ξεκάθαρος ο πολύπειρος γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Βούτσης, που σε συνέντευξή του στον ΒΗΜΑ FM δήλωσε ότι: «Το πώς θα κυβερνήσουμε θα το κρίνει ο λαός, εννοώ με τη δύναμη που θα μας δώσει και το αν θα είμαστε πρώτο κόμμα. Το σίγουρο είναι ότι θα είμαστε υποχρεωμένοι να μην επιστρέψουμε την εντολή που θα πάρουμε -εάν και εφόσον είμαστε πρώτο κόμμα μετά τις εθνικές εκλογές- αλλά θα πρέπει, διαμορφώνοντας προγραμματικές δηλώσεις με βάση το πρόγραμμά μας, να ζητήσουμε στήριξη και μέσα στη Βουλή, ακόμα κι αν δεν έχουμε αυτοδυναμία. Εκεί θα κριθούν τα πάντα».

Πάντως στην Αριστερή Πλατφόρμα του Π. Λαφαζάνη, παρά τους χαμηλούς τόνους που κρατούν, επί της ουσίας διαχωρίζονται κάθετα από τη νέα ρητορική της ηγεσίας του κόμματος και είναι χαρακτηριστικό ότι σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «iskra» (απηχεί τις απόψεις της Πλατφόρμας), ο Στ. Κουβελάκης ασκεί κριτική στον ίδιο τον Αλ. Τσίπρα για άρθρο που έγραψε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στην «Εφημερίδα των Συντακτών», αναφέροντας ότι ο «σ. Αλέξης Τσίπρας, κωδικοποιώντας και αποσαφηνίζοντας ορισμένα σημεία της εισήγησής του στην τελευταία ΚΕ του κόμματος, επιβεβαιώνει ότι η συζήτηση για τις συμμαχίες που θα πρέπει να επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ αφορά κάτι πολύ ουσιαστικότερο από διαφορές επί της τακτικής.

Ας σημειώσουμε, κατʼ αρχάς, μία ηχηρή απουσία από αυτό το κείμενο: Αυτή του όρου της “κυβέρνησης της Αριστεράς”, ο οποίος υποκαθίσταται με αυτόν του “νέου συνασπισμού εξουσίας”. Ας θυμίσουμε εδώ ότι σύμφωνα με την πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνέδριου του ΣΥΡΙΖΑ (παράγραφος 9), “η πρόταση της κυβέρνησης της Αριστεράς ορίζει στο πολιτικό πεδίο τις νέες διαχωριστικές κοινωνικές γραμμές και υποδεικνύει τον εναλλακτικό δρόμο κοινωνικής σωτηρίας, κοινωνικής παραγωγικής και οικολογικής ανασυγκρότησης σε όφελος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας”. Το ερώτημα που προκύπτει λοιπόν είναι αν η καινοτομία στην ορολογία σηματοδοτεί αλλαγή στις “διαχωριστικές γραμμές” και τον τρόπο με τον οποίο χαράσσονται».

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τις εκλογές μόνο ανέμελη δεν θα είναι και το ζητούμενο είναι εάν οι όποιες εσωκομματικές διαφοροποιήσεις κοστίσουν στο κόμμα και τραυματίσουν την κυβερνητική του δυναμική.