Ξένη εξάρτηση, προαπαιτούμενα και δημόσιο χρέος
Eίναι πράγματα τα οποία μπορούν να γίνονται ανεκτά, στο όνομα οποιασδήποτε οικονομικής ανάγκης; Εάν ξένοι παρεμβαίνουν απροκάλυπτα και αποφασίζουν ποιοι θα είναι υπουργοί και συνομιλητές τους στις υποτιθέμενες διαπραγματεύσεις μεταξύ των δανειστών και της ελληνικής κυβερνήσεως, δεν καταλύουν ουσιαστικά την κυριαρχία και τη δημοκρατική εκπροσώπηση του Ελληνικού λαού;
Μπορεί μια ελληνική κυβέρνηση να ανέχεται τις παρεμβάσεις του είδους αυτού και να τις θεωρεί ως μέρος του Μνημονίου;
Με την ίδια λογική προβάλλονται οι «υποχρεώσεις» της χώρας και τα περίφημα προαπαιτούμενα, που παρουσιάζονται ως «μεταρρυθμίσεις» και ως «συνέχιση των μεταρρυθμίσεων». Άλλοτε η έννοια της λέξεως μεταρρύθμιση συνδεόταν με μεγάλες προοδευτικές οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, που είχαν ως στόχο τον εκδημοκρατισμό, την προώθηση του κοινωνικού κράτους, την ανάπτυξη και μια πιο ίση κατανομή του πλούτου.
Η λέξη και η έννοια της μεταρρυθμίσεως έπεσαν σήμερα θύμα ιδεολογικής υφαρπαγής. Χρησιμοποιούνται ως ευφημισμός του ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Για να συγκαλυφθεί προφανώς η εκποίηση του εθνικού πλούτου, η παλινδρόμηση στο παρελθόν στον τομέα της ασφάλειας και σταθερότητας της εργασίας ή η εξαθλίωση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, στο όνομα μιας παγκοσμιοποιημένης «ανταγωνιστικότητας», που βάζει στο ίδιο καλάθι χώρες και κοινωνίες με μεγάλες διαφορές στην ανάπτυξή τους και στο επίπεδο ζωής.
Με την ίδια επιτήδεια σκοπιμότητα προβάλλονται οι «υποχρεώσεις» της χώρας και τα «προαπαιτούμενα» για ν’ απελευθερωθούν και οι τελευταίες δόσεις των νέων δανείων. Με υποκριτικό τρόπο γίνεται στα προαπαιτούμενα σύγχυση μεταξύ βελτιωτικών διοικητικών αλλαγών και «μεταρρυθμίσεων» που αφορούν εκποίηση του δημόσιου πλούτου και επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Η ΔΕΗ πρέπει να κατατμηθεί και να πουληθεί σε κομμάτια, αφού προηγουμένως εκτοξευθούν στα ύψη οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Γιατί η ΔΕΗ πρέπει να πουληθεί και παρουσιάζεται η «λύση» αυτή ως δήθεν μονόδρομος; Δεν μπορούσε να εξυγιανθεί εκεί όπου υπάρχουν προβλήματα και να καταστεί ένας από τους κύριους αναπτυξιακούς φορείς της χώρας, όπως ήταν επί δεκαετίες μέχρι τώρα; Γιατί ο στρατηγικός τομέας της ενέργειας να παραδοθεί σε ξένες πολυεθνικές και ξένα συμφέροντα; Γιατί μεγάλες χώρες, όπως π.χ. η Γαλλία διατηρεί υπό κρατικό έλεγχο τον τομέα της ενέργειας και έχει τη δική της ΔΕΗ και τη δική της δημόσια εταιρεία φυσικού αερίου; Γιατί η Ελλάδα που έχει προοπτικές να καταστεί σύντομα χώρα παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου σπεύδει να εκποιήσει, σε τιμές μάλιστα ευκαιρίας, τις δημόσιες εταιρείες στον τομέα της ενέργειας και ιδιαίτερα τη ΔΕΗ, μια γιγάντια εταιρεία για τα Ελληνικά μέτρα;
Με τον ίδιο αχαλίνωτο νεοφιλελευθερισμό, που υποκινείται δολίως από αυτούς που επιδιώκουν την οικονομική άλωση της χώρας, τη γεωπολιτική της απαξίωση και τον πολιτικό της έλεγχο, διατίθενται προς πώληση στρατηγικά λιμάνια και αεροδρόμια της χώρας. Ποιος έχει ένα τέτοιο δικαίωμα; Τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της χώρας είναι περιουσία του Ελληνικού λαού, στρατηγικά κεφάλαια και αναπόσπαστο μέρος της υποστάσεως και της κυριαρχίας του κράτους. Η χώρα είναι εθνικό κράτος, όσο και αν μάχονται ορισμένοι να το αποδομήσουν. Δεν είναι χώρος που πωλείται και αγοράζεται στην παγκοσμιοποιημένη αγορά.
Ένα άλλο από τα προαπαιτούμενα είναι το περιβόητο «άνοιγμα των επαγγελμάτων»! Πρώτοι στη σειρά οι ταξιτζήδες, τα φορτηγά και οι φαρμακοποιοί. Είναι πολύ διαφανές το πρόσχημα, για να εξαπατηθεί κάθε καλόπιστος και να παρασυρθεί από την προπαγάνδα που συγκαλύπτει τους πραγματικούς στόχους. Πραγματικός σκοπός είναι η άλωση και των ελευθέρων επαγγελμάτων, που αντιπροσωπεύουν ένα αξιόλογο μερίδιο της αγοράς, προς όφελος μεγάλων συμφερόντων, καρτέλ και της εξαθλιωμένης υποαμοιβόμενης εργασίας, που θα καταστήσει δήθεν την Ελληνική οικονομία πιο «ανταγωνιστική»! Είναι η λογική που δεν θέλει, π.χ., ανεξάρτητο επαγγελματία τον φαρμακοποιό, αλλά υπάλληλο. Δεν θέλει ανεξάρτητο επαγγελματία τον ταξιτζή, αλλά «Πακιστανοποιημένο» υπάλληλο, όπως καταγγέλλει ευστόχως η Συνδικαλιστική τους Ένωση. Που δεν θέλει την αυτόνομη εργασία των καθαριστριών στο υπουργείο Οικονομικών, αλλά ενοικιαζόμενες από εταιρεία καθαρίστριες.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή στα περίφημα προαπαιτούμενα, που υπερβαίνουν τον εκβιασμό των δόσεων. Διαρρέεται από τα ίδια ξένα κέντρα του Βερολίνου και των Βρυξελλών και άλλος μεγαλύτερος εκβιασμός, στην περίπτωση που η Ελλάδα θελήσει να μιμηθεί την Πορτογαλία και να πει «δεν θέλω τις υπόλοιπες δόσεις σας και δεν εφαρμόζω τις ”μεταρρυθμίσεις” που απαιτείτε». Οι Βρυξέλλες μπορούν να παίξουν παιχνίδια με το ΕΣΠΑ και την εκταμίευση των προβλεπομένων κονδυλίων για την Ελλάδα. Το Βερολίνο μπορεί να μη συναινέσει στην έναρξη της συζητήσεως για ελαφρύνσεις στο δημόσιο χρέος ώστε να καταστεί βιώσιμο.
Ακόμη και ο υπαινιγμός για τέτοιου είδους εκβιασμούς είναι απαράδεκτος και δείχνει τι είδους μεταχείριση επιφυλάσσεται στη χώρα από τους υποτιθέμενους εταίρους, που προσβάλλουν βάναυσα την κυριαρχία και την αξιοπρέπειά της. Αυτά όμως παθαίνει μια χώρα, όταν ταυτίζει την πολιτική της με εθελοδουλία και δεν προβάλλει καμιά αντίσταση απέναντι σε κάθε είδους παράλογες απαιτήσεις και ιταμές απειλές. Έχει και η Ελλάδα δικαίωμα βέτο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει σε διάφορες ευκαιρίες για να στείλει μηνύματα στους γραφειοκράτες των Βρυξελλών.
Ο αυτοεγκλωβισμός σε μια αδιέξοδη πολιτική, που εναποθέτει κάθε ελπίδα για ανάπτυξη στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στους ξένους επενδυτές που θα έρθουν, όταν η Ελλάδα θα καταστεί αρκούντως «ανταγωνιστική», είναι αυτοκαταστροφική παγίδα και αδιέξοδο για τη χώρα. Σε μια συγκυρία μάλιστα που οι εξωτερικές απειλές επιτείνονται και γίνονται απροκάλυπτες.