«Μπλόκο» στην εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας σχεδιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ

Η εικόνα που έδωσε το κόμμα ήταν ότι πρόκειται για μια «Βαβέλ» που δεν αρμόζει σε μια παράταξη που διεκδικεί την κυβέρνηση, ωστόσο έβγαλε στην επιφάνεια τα προβλήματα που εδώ και καιρό σιγοβράζουν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είχαν κρυφτεί κάτω από «το χαλί» λόγω της προεκλογικής περιόδου και του καλού αποτελέσματος που είχε ειδικά στις ευρωεκλογές και στην Περιφέρεια της Αττικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι πριν από δύο χρόνια ήταν ένα κόμμα της τάξης του 4%, που αγωνιούσε κάθε φορά για την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση και απότομα έφτασε να είναι πρώτο κόμμα και να διεκδικεί με αξιώσεις την κυβέρνηση, κάτι που εκ των πραγμάτων δημιούργησε μια «νέα κατάσταση» και άρα και «νέα καθήκοντα». Ως εκ τούτου, ο πολιτικός του λόγος απευθύνεται πλέον στο σύνολο των ψηφοφόρων, οι οποίοι -όπως είναι φυσικό- δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τους «βυζαντινισμούς» των εσωκομματικών τάσεων.

Έτσι η Κουμουνδούρου, έναν χρόνο μετά το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και με την εδραίωση της πρωτοκαθεδρίας του κόμματος, βρίσκεται αντιμέτωπη με την πραγματικότητα και η ηγεσία επιδιώκει να κλείσει οριστικά τις παθογένειες του παρελθόντος.

Χαρακτηριστικά, ο γραμματέας του κόμματος Δ. Βίτσας, σε δημόσια τοποθέτησή του, τόνισε με νόημα ότι τα ανοιχτά ζητήματα που υπάρχουν στο κόμμα είναι καλύτερο να συζητηθούν τώρα, ύστερα από μια εκλογική νίκη, αφού όπως είναι γνωστό σε περιπτώσεις ήττας -του κάθε κόμματος- αρχίζει η γκρίνια και ο αλληλοσπαραγμός.

Ποια είναι τα ανοιχτά ζητήματα στον ΣΥΡΙΖΑ

Στον ΣΥΡΙΖΑ τα θέματα που συνεχώς επανέρχονται και ταλανίζουν την εσωκομματική συζήτηση είναι το ζήτημα των συμμαχιών του κόμματος, αλλά εσχάτως και μετά το ιδρυτικό συνέδριο, η λειτουργία των εκλεγμένων οργάνων του κόμματος.

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ εδώ και καιρό έχει ανοίξει η συζήτηση για το «με ποιον θα κυβερνήσουμε», αφού με τα μέχρι στιγμής δεδομένα δεν προκύπτει αυτοδυναμία για κυβέρνηση. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο διαφορετικές σχολές σκέψης, με τη μία να λέει ότι πρέπει να αναζητήσουμε συμμαχίες προς τα αριστερά και την άλλη ότι πρέπει να απευθυνθούμε προς την Κεντροαριστερά και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις.

Η εν λόγω συζήτηση έχει όπως είναι φυσικό αντανάκλαση και στο στελεχικό δυναμικό του κόμματος. Η Αριστερή Πλατφόρμα του Π. Λαφαζάνη επιμένει σταθερά ότι πρέπει να αναζητηθούν σύμμαχοι από τα αριστερά (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), ενώ στελέχη που πρόσκεινται στην ηγεσία αντιπροτείνουν ότι χρειάζεται και άνοιγμα προς τις δυνάμεις της «σοσιαλδημοκρατίας» που εγκαταλείπουν ή καταγγέλλουν τις πολιτικές του Μνημονίου.

Αυτή ακριβώς η κατάσταση ήταν που πυροδότησε το κύμα των κειμένων που κατέθεσαν οι διάφορες τάσεις του κόμματος εν όψει της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής που ολοκληρώνεται σήμερα.

Οι 53 (που εν πολλοίς πρόσκεινται στην ηγεσία), οι «πασοκογενείς» και η Αριστερή Πλατφόρμα παίρνουν θέση στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού το κόμμα περνάει «τις οδύνες του τοκετού» που θα γεννήσουν μια νέα κατάσταση, η οποία πρέπει να είναι αντίστοιχη με το σημερινό «στάτους» του ΣΥΡΙΖΑ.

Στη μέση όλης αυτής της συζήτησης είναι ο Αλ. Τσίπρας, που, με τη σιγουριά της επιρροής του, ακολουθεί την ιστορική ρήση του Μάο Τσε Τουνγκ: «Αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν».

Έτσι, παρά τα όσα ακούστηκαν ότι αμφισβητείται η ηγεσία του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ευχέρεια να «παίζει» ανάμεσα στις διάφορες τάσεις και να εμφανίζεται «υπεράνω», ως εγγυητής της ομαλής λειτουργίας του κόμματος.

Μάλιστα, στην ομιλία του στην Πολιτική Γραμματεία, που ασχολήθηκε με την εισήγηση προς την Κεντρική Επιτροπή, έσπευσε να υπενθυμίσει στους συντρόφους του ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, αφού επικαλέστηκε το παράδειγμα της ΕΔΑ που το 1958 είχε αναδειχθεί και αυτή στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά μετά την ανασυγκρότηση της τότε κεντρώας παράταξης υπό τον Γ. Παπανδρέου, στις επόμενες εκλογές έπεσε στο 10%.

Ηγετικά στελέχη του κόμματος τονίζουν ότι είναι αναγκαία η συζήτηση με στελέχη που είναι στον πολιτικό χάρτη «δεξιότερα» του ΣΥΡΙΖΑ και προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΔΗΜΑΡ αφού η δεξαμενή από τα αριστερά είναι περιορισμένη και δεν αρκεί για να δώσει στο κόμμα την ορμή που θα το οδηγήσει στην κυβέρνηση.

Η Πολιτική Γραμματεία

Τελικά, έπειτα από αρκετές συζητήσεις ανάμεσα στα στελέχη, η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε σε μια εισήγηση προς την Κεντρική Επιτροπή για το θέμα των συμμαχιών, όπου αναφέρεται ότι «απαιτείται να ανταποκριθούμε στο αίτημα των καιρών για τη συγκρότηση ενός πλατιού δημοκρατικού, προοδευτικού, ριζοσπαστικού κινήματος ανατροπής, που όχι μόνο θα κερδίσει τις επερχόμενες εθνικές εκλογές, αλλά θα αποτελέσει τη νέα μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, τη μεγάλη πλειοψηφία που θα αναλάβει το ιστορικό έργο της κοινωνικής σωτηρίας και της ανασυγκρότησης της πατρίδας μας».

Μάλιστα αναφέρεται ότι «η ανατροπή ταυτόχρονα με τις δράσεις μας σε κοινωνικό προγραμματικό επίπεδο απαιτεί τη συγκρότηση μιας πλατιάς δημοκρατικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής συμμαχίας ικανής να διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις επερχόμενες εκλογές.

Δεν λείπει και η αυτοκριτική, αφού τονίζεται ότι κατά την προεκλογική περίοδο «τα συλλογικά μας όργανα, με πρώτη την Πολιτική Γραμματεία, σε μεγάλο βαθμό αδρανοποιήθηκαν και ως εκ τούτου, λόγω και των έκτακτων συνθηκών εν όψει των τριπλών εκλογών, πολλές ανάγκες καλύφθηκαν εκ των ενόντων, με αποτέλεσμα κρίσιμες αποφάσεις να παρθούν χωρίς τις απαραίτητες συνθέσεις και εγκρίσεις. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα λανθασμένες κινήσεις, υπερβολικό συγκεντρωτισμό, αυτονόμηση υπηρεσιακών κέντρων και ενέργειες που έθιγαν την ίδια την ψυχή της Αριστεράς, ακόμα και εκείνες που οφείλονται στην κακιά στιγμή, στη βιασύνη και στις πρόχειρες προσεγγίσεις, τις όποιες μια συλλογική και συνεκτική πολιτική λειτουργία θα τις είχε αποφύγει. Να φροντίσουμε για την ενιαία εκφορά του πολιτικού μας λόγου, να μη δώσουμε πλέον αφορμές με αυθαίρετες ερμηνείες της πολιτικής μας γραμμής. Ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσουμε ένα καθεστώς ισότητας και αποτελεσματικότητας σε όσα στελέχη καλούνται να μας εκπροσωπήσουν στα media».

Με έναν συγκερασμό των διαφορετικών απόψεων που υπάρχουν για τα ζητήματα των συμμαχιών, η ηγεσία του κόμματος προσπαθεί να ισορροπήσει, αφού απευθύνει κάλεσμα και στο ΚΚΕ «όχι παραγνωρίζοντας τις πολλές και σημαντικές μας διαφορές, αλλά αξιολογώντας ως πιο σημαντική την ιστορική ευθύνη της Αριστεράς να εκφράσει την πλειοψηφία του λαού που πλήττεται βάναυσα από τη μνημονιακή πολιτική».

Απευθυνόμαστε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, γιατί θεωρούμε ότι η συμπόρευσή μας στα κινήματα στους μικρούς και μεγάλους αγώνες που αναπτύχθηκαν όλα τα τελευταία χρόνια και η κοινή μας βούληση να ανατρέψουμε τα Μνημόνια είναι σημαντικότερη από τις διαφορές που μπορεί να έχουμε, κυρίως στο θέμα της ΕΕ.

Απευθυνόμαστε στον χώρο της Οικολογίας, ο οποίος χώρος έχει ταχθεί σαφώς στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο και, επιπλέον, αναδεικνύουν ιδιαίτερα μία εξαιρετικά σημαντική και για μας οπτική, αυτή της περιβαλλοντικής καταστροφής».

Ιδιαίτερη σημασία έχει η πρόσκληση στους ανθρώπους και τα στελέχη που έχουν έρθει σε ανοιχτή ρήξη με το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου και της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης, «που δεν χωρούν σε κεντροαριστερά σενάρια, που έχουν ως μόνο στόχο να ανακόψουν τη δυναμική μιας πραγματικής, ριζοσπαστικής αριστερής αλλαγής. Παρά τις διαφορές μας, είμαστε ανοιχτοί να βρεθούμε σε κοινούς αγώνες για να σταματήσει η καταστροφή».

Βλέπουμε, λένε, με το βλέμμα στραμμένο στη ΔΗΜΑΡ, τις διεργασίες που συντελούνται στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, κατανοώντας ότι αυτός ο πολιτικός χώρος βρίσκεται σε κινητικότητα και στη βάση των πολιτικών σχεδίων «είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε με εκείνους που αντιλαμβάνονται πλέον ότι η λύση για τη χώρα δεν μπορεί να έρθει με τα κεντρώα σενάρια, στον αστερισμό της ΝΔ, ούτε φυσικά με την αναβάπτιση του παλαιού, φθαρμένου και διεφθαρμένου στελεχικού δυναμικού του πάλαι ποτέ δικομματισμού, αλλά με εκείνους που έρχονται σε ρήξη με τα Μνημόνια, που αναζητούν πολιτική διέξοδο για τη χώρα σε αριστερή, αντιμνημονιακή, δημοκρατική, προοδευτική κατεύθυνση.

Απευθυνόμαστε σε όλους τους παραπάνω συνολικά και στον καθέναν ξεχωριστά. Χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς, αλλά και με την αποφασιστικότητα που μας επιβάλει η κρίσιμη ιστορική συγκυρία να προχωρήσουμε μπροστά. Και τους καλούμε όλους, χωρίς συνδιαλλαγές και υποσχέσεις, να κάνουν το αυτονόητο βήμα, να αναλάβουν το μερίδιο της ιστορικής ευθύνης που τους αναλογεί… Και με προοπτική τον νέο συνασπισμό εξουσίας, σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς».

Ο σχεδιασμός του ΣΥΡΙΖΑ για το επόμενο διάστημα περιλαμβάνει κυρίως το μπλοκάρισμα της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και ως εκ τούτου είναι σίγουρο ότι θα αναληφθούν πρωτοβουλίες προσέγγισης, κυρίως προς ανεξάρτητους βουλευτές, προκειμένου να συμπληρωθεί ο αριθμός των 121 βουλευτών που θα καταστήσουν αδύνατη την εκλογή, αφού όπως είναι γνωστό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, για να εκλεγεί στην τρίτη ψηφοφορία, πρέπει να πάρει 180 ψήφους.