ΛΙΓΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Η ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΤΙΔΑ
Κι όμως, τα γήπεδα αυτής της φτωχής χώρας γεμίζουν. Η ΦΙΦΑ πανηγυρίζει που το ντόπινγκ κοντρόλ ήταν ως τώρα αρνητικό. Και οι ποδοσφαιρόφιλοι γιορτάζουν για τα καλά, περιμένοντας όμως κάτι καλύτερο απ’ όσα έχουν δει ως τώρα.
Το σούπερ φαβορί του τουρνουά, δηλαδή η Βραζιλία, δυσκολεύτηκε για τα καλά από την ομάδα του Μεξικού που αγωνίστηκε μαχητικά στη Φορταλέζα και απείλησε με αρκετά σουτ την αντίπαλη εστία. Όμως, αυτό το παιγνίδι ήταν από τα χειρότερα και θεωρώ απίθανο οι ομάδες στην τρίτη τους αναμέτρηση να αγωνιστούν για τον βαθμό, καθώς οι πονηροί Κροάτες καραδοκούν. Σίγουρα κάποιοι Βραζιλιάνοι διαθέτουν ταλέντο, όμως η κλάση τους υστερεί «έτη φωτός» από εκείνη του Γκαρίντσα, του Πελέ, του Τοστάο, του Ριβελίνο, του Ριβάλντο και του Ρονάλντο.
Οι Γερμανοί άρεσαν κόντρα στους «ημιτασιόν» Πορτογάλους, τους διέλυσαν και ικανοποίησαν την ασυμπάθιστη φράου Μέρκελ (που δεν χάνει γηπεδική ατραξιόν, φορώντας το πράσινο ντεμοντέ ταγεράκι της). Μαζί με την παχουλή πρωθυπουργό της Βραζιλίας αποτέλεσαν τα ασχημότερα ζουμ του τηλεσκηνοθέτη…
Να μην ξεχάσω τους φίλους Ιταλούς, τους μόνους οι οποίοι μπορούν να (της) κάνουν πλάκα αν αντιμετωπίσουν τη Γερμανία. Με τον κορυφαίο μπαλαντέρ της διοργάνωσης Αντρέα Πίρλο πήραν τη σπουδαία νίκη από τη νεανική ομάδα της Αγγλίας. Αρκεί ο οργανωτής τους να μπορέσει να πάρει ανάσες (δηλαδή να κάνει συντήρηση στο παιγνίδι του), αφού ούτε η φύση τον έχει προικίσει με σωματικά προσόντα ούτε η προχωρημένη ηλικία του επιτρέπει το ρίσκο ενός τραυματισμού.
Οι δύο πολύ εντυπωσιακές ανατροπές, στα ματς Ουρουγουάη-Κόστα Ρίκα (άσο ημίχρονο / διπλό τελικό) και Βέλγιο-Αλγερία (διπλό ημίχρονο / άσο τελικό), θύμισαν πολύ την ομάδα του Μπέου -τον Πανιώνιο- με αντίπαλο τη Ντιναμό Τιφλίδας στη Νέα Σμύρνη… Αλλά, εντάξει, όλα μέσα στο παιγνίδι είναι, ακόμη και η… πιθανότητα του στοιχήματος!
Υπάρχουν και τα καμάρια μας, που σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατό να διακριθούν. Ο μεσσήνιος σταρ Σωκράτης Παπασταθόπουλος, πριν από την αναχώρηση για το νότιο ημισφαίριο, είχε δηλώσει πολύ σοβαρά: «Μέρες του 2004 μην περιμένετε». Ήδη στην πρεμιέρα μας, με αντίπαλο την Κολομβία (χωρίς Φαλκάο), ακόμη και η παραδοσιακή ισχυρή ελληνική άμυνα έγινε «φύλλο και φτερό» από τους «απογόνους» του άτυχου Εσκομπάρ…
Τέλος, να μην ξεχάσω τους απανταχού μανατζαρέους. Οι οποίοι ψάχνουν κελεπούρια και καλές ευκαιρίες για να πλουτίσουν. Θυμάμαι παλιά, κυρίως με απίστευτους παίκτες από την Αφρική, είχε γίνει πολύ γερό αλισβερίσι στην Ευρώπη. Ροζέ Μιλά, Μακανάκι και τόσοι άλλοι αστέρες. Ήταν η εποχή που και ο Ολυμπιακός είχε πέσει στην παγίδα επιλέγοντας τον Νιγηριανό Ρασίντ Γιεκινί, τον έφερε στο Καραϊσκάκη, αλλά με τον Αλέφαντο να αποκαλύπτει ότι είναι ένα σαρανταδυάχρονο γεροντοπαλίκαρο και όχι… έφηβος (που υποστήριζε ο αθλητικός Τύπος, χωρίς να διαψεύδει ο Λούβαρης), η καριέρα του έληξε άμεσα…