ΝΔ και Χρυσή Αυγή

Και βλέπουμε το παράδοξο να κυβερνούν το δεύτερο και το… τέταρτο κόμμα, χάριν των γερμανικών συμφερόντων. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο ανεδείχθη πρώτη πολιτική δύναμη, αλλά εάν προσθέσουμε στο ποσοστό του και τις ψήφους των άλλων αντιμνημονιακών κομμάτων -του ΚΚΕ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων-, διαπιστώνουμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκεται από την πλευρά των πολιτικών δυνάμεων που έχουν εναντιωθεί στη νέα γερμανική κατοχή. Στις αντιμνημονιακές ψήφους προστίθενται και εκείνες της Χρυσής Αυγής. Διότι οι ψηφοφόροι που εξεδήλωσαν την προτίμησή τους στο ακραίο κόμμα δεν είναι όλοι νεοναζιστές. Απλώς διοχέτευσαν την οργή τους στην κάλπη, με λάθος τρόπο. Και σ’ αυτό πάλι φταίει η συγκυβέρνηση, διότι απεδείχθη ο καλύτερος τροφοδότης των νοσταλγών του μακαρίτη Αδόλφου. Η εμφάνιση του κ. Μιχαλολιάκου και των άλλων φυλακισμένων βουλευτών του την περασμένη εβδομάδα στη Βουλή έκανε αίσθηση και σχολιάσθηκε ποικιλοτρόπως. Με την τακτική του κ. Σαμαρά, τα ποσοστά του κόμματος του κ. Μιχαλολιάκου συνεχώς θα ανεβαίνουν; Γιατί; Ας δούμε το όλο σκηνικό με ψυχραιμία. Το πολιτικό μας σύστημα, εξαιτίας της δουλοφροσύνης των μνημονιακών, έχει υποστεί σήψη. Οι ξένοι προστάτες της Νέας Δημοκρατίας, που έκαναν ωμές επεμβάσεις στα εσωτερικά μας θέματα προκειμένου να ενισχύσουν τον πρωθυπουργό ΤΟΥΣ, μόλις έκλεισαν οι κάλπες παράτησαν το προεκλογικό θέατρο που έπαιζαν. Επέτρεψαν στον κ. Σαμαρά προεκλογικά να υπόσχεται τα πάντα. Να δίνει ψευδαισθήσεις σε αφελείς, ότι… «βγήκαμε από την κρίση», ότι τα Μνημόνια τελείωσαν και ότι δήθεν δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα. Κι ήλθε την επομένη των εκλογών ο ύπατος αρμοστής Σόιμπλε να ξεγυμνώσει πολιτικά τους υποτακτικούς του. Τους διέταξε δημόσια να συνεχίσουν την αντιλαϊκή εξοντωτική πολιτική -που ο ίδιος έχει χαράξει- με νέα μέτρα, νέες απολύσεις, μειώσεις μισθών-συντάξεων, νέα «χαράτσια», στα οποία θα δώσουν άλλη ονομασία κ.λπ. «Να τηρήσετε τις δεσμεύσεις σας», τους είπε. Και οι «δεσμεύσεις» δεν είναι τίποτε άλλο από τη συνέχιση της εξαθλίωσης των πολιτών. Και μέσα σ’ αυτή τη ζοφερή ατμόσφαιρα, η κυβέρνηση στέλνει τη Βουλή για διακοπές διαρκείας άνω των τεσσάρων μηνών. Μ’ αυτό τον τρόπο θέλει να σκεπάσει με διαγραφές περιπτώσεις σκανδάλων πολιτικών προσώπων της συγκυβέρνησης και να μπορεί να ψηφίζει στα θερινά τμήματα μνημονιακές «δεσμεύσεις» με παρουσία μικρού αριθμού βουλευτών, τους οποίους έχει ευχέρεια να «μαντρώσει» εύκολα. Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση απεφάσιζε τις πολύμηνες διακοπές των «εθνοπατέρων», στο παρασκήνιο γινόταν παζάρι για τον φαιδρό ανασχηματισμό. Ο Βενιζέλος με αλαζονεία ζητούσε 8-10 υπουργεία, διότι χωρίς το δικό του κόμμα δεν θα υπάρχει κυβέρνηση! Θέλει κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με συνδρομή Νέας Δημοκρατίας! Και οι Νεοδημοκράτες παγωμένοι διαπιστώνουν ότι στην ουσία αρχηγός τους δεν είναι ο Σαμαράς, αλλά ο Βενιζέλος! Τέτοιον ευτελισμό δεν είχε υποστεί ποτέ στο παρελθόν το κόμμα που ίδρυσε ο Καραμανλής. Οι… «κλέφτες του ΠΑΣΟΚ» (σύνθημα που εκραύγαζαν οι Νεοδημοκράτες στην Πλατεία Συντάγματος σε περασμένες περιόδους) ρυθμίζουν τώρα τις τύχες της Νέας Δημοκρατίας. Και οι ΠΑΣΟΚτζήδες που εκραύγαζαν: «Ο λαός δεν ξεχνά, τι σημαίνει Δεξιά», τώρα το ξέχασαν οι ίδιοι! Και μάλιστα έχουμε μια Δεξιά με υπόγειες, μυστικές συναλλαγές με τη Χρυσή Αυγή! Ο κ. Μιχαλολιάκος, στην τελευταία εμφάνισή του, απεκάλυψε πολλά και για άλλους κορυφαίους της Νέας Δημοκρατίας -εκτός του Μπαλτάκου- που είχαν επαφές μαζί του. Ο κ. Σαμαράς φάνηκε τελείως ανίκανος να αντιμετωπίσει σωστά το θέμα της Χρυσής Αυγής, το οποίο πήρε διαστάσεις εξαιτίας της δικής του πολιτικής. Να λέμε την αλήθεια: Με σπασμωδικές κινήσεις ο πρωθυπουργός, κατά διαταγή των γνωστών ξένων κέντρων στην Αμερική, φυλάκισε τον αρχηγό του τρίτου σε δύναμη κόμματος χωρίς αποδεικτικά στοιχεία για τις κατηγορίες που του απεδόθησαν προσωπικά. Ο νεοναζισμός, που πάντα αναπτύσσεται όταν σαπίζει το πολιτικό σύστημα και αποδυναμώνεται η Δημοκρατία, παίρνει ψήφους από απογοητευμένους και εξαγριωμένους πολίτες. Και, βέβαια, αυτή η ακραία τάση δεν αντιμετωπίζεται με αστυνομικά μέτρα, αλλά με ιδεολογική αντιπαράθεση. Αλίμονο εάν η Δημοκρατία δεν μπορούσε να αντιπαραταχθεί στο ιδεολογικό πεδίο με τον ολοκληρωτισμό… Αλλά αυτοί που καλούνται να υπερασπισθούν τη Δημοκρατία πρέπει να διαθέτουν ηθικό κύρος. Κι αυτό το κύρος το έχουν απωλέσει οριστικά οι κυβερνώντες. Ο κ. Σαμαράς δεν μελετά την Ιστορία για να διδαχθεί. Διαφορετικά, θα συνειδητοποιούσε την ψυχολογία μεταξύ διωκτών και δικαιωμένων και ποιοι χειρισμοί απαιτούνται. Ο «Γέρος» Παπανδρέου, αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου, έλεγε ότι δεν πρέπει να διώκεται το φρόνημα, αλλά η παράνομος πράξις. Σήμερα, με τους «Χρυσαυγίτες», έχουμε ξεχωρίσει ποιοι διώκονται για το γνωστό φρόνημά τους και ποιοι για παράνομες πράξεις; Ο κ. Σαμαράς κατηγορεί υποκριτικά τη Χρυσή Αυγή επειδή θαυμάζει το Γ’ Ράιχ, αλλά εκείνος υπηρετεί το Δ’ Ράιχ που εξοντώνει τώρα τον λαό μας με οικονομικά μέτρα. Για τα ιστορικά παραδείγματα που θα αναφέρω, σπεύδω να διευκρινίσω -ώστε να μην παρεξηγηθώ- ότι σε καμία περίπτωση δεν εξομοιώνω κομμουνιστές με νεοναζιστές. Δεν αναφέρομαι στον σταλινισμό και στον φασισμό. Αναφέρομαι σε κομμουνιστές και σε φασιστές. Είναι κάτι διαφορετικό τελείως όσον αφορά τους ιδεολόγους κομμουνιστές. Πάντα υπήρχαν διώκτες και διωκόμενοι. Και πάντα οι διώκτες αντιμετώπιζαν με λάθος τρόπο τους διωκομένους, είτε οι τελευταίοι ήσαν «καλοί» είτε «κακοί». Και τώρα θα κάνουμε λόγο για τους «καλούς». Μετά τον τερματισμό της ένοπλης ανταρσίας του 1946-1949 -μέσα σε κλίμα Ψυχρού Πολέμου-, όλοι οι αριστεροί είχαν βαφτιστεί από το επίσημο κράτος ως «συμμορίτες». Υπέστησαν διώξεις και φυλακίσεις άνθρωποι που δεν είχαν καμία σχέση με το «δεύτερο αντάρτικο», αλλά δεν ήθελαν να απαρνηθούν την ιδεολογία τους. Το 1951, χάρις στις προσπάθειες των Ιω. Πασαλίδη, Σταύρου Ηλιόπουλου, Μιχάλη Κύρκου κ.ά., ιδρύθηκε η ΕΔΑ, η οποία φιλοδοξούσε να στεγάσει πολιτικά όλες τις πλευρές της Αριστεράς, βεβαίως και του ΚΚΕ που βρισκόταν εκτός νόμου. Στις εκλογές εκείνου του έτους, οι βουλευτές της ΕΔΑ που εξελέγησαν, βρίσκονταν όλοι στο στρατόπεδο εξορίας ή στις φυλακές. Στις 8 Νοεμβρίου έφτασε στον Άγιο Ευστράτιο ένα περιπολικό του στόλου. Οι βουλευτές που είχαν εκλεγεί, ειδοποιήθηκαν να ετοιμαστούν προκειμένου να φύγουν για την Αθήνα. Οι εφτά βουλευτές διαμαρτυρήθηκαν για τον τρόπο της μεταφοράς τους, αλλά δεν εισακούσθηκαν. Νύχτα έφτασε το περιπολικό με τους εκπροσώπους της Αριστεράς. Ήθελαν οι αρχές να αποφύγουν εκδηλώσεις ενθουσιασμού των οπαδών τους. Επρόκειτο για τους: Κώστα Γαβριηλίδη, Στέφανο Σαράφη -στρατιωτικό αρχηγό του ΕΛΑΣ-, τον στρατηγό Χατζημιχάλη, τον Μανώλη Πρωϊμάκη, τον Ηλία Ηλιού, τον καθηγητή Ιμβριώτη και τον συνδικαλιστή Νίκο Τσόχα. Οι «εφτά» της ΕΔΑ διατηρούσαν ακόμα την ιδιότητα του εξορίστου. Βρίσκονταν στην Αθήνα με δεκαπενθήμερη «άδεια», χωρίς να έχει διακοπεί καν η εκτόπισή τους. Αργότερα -τον Δεκέμβριο του 1951- το εκλογοδικείο ακύρωσε την εκλογή των βουλευτών της Αριστεράς και τους ξανάστειλαν στις εξορίες. Τη θέση τους πήραν οι Πασαλίδης, Μπριλλάκης, Εφραιμίδης, κ.ά. Οι πολιτικοί, λοιπόν, εκείνοι, αξιοσέβαστοι και αγωνιστές της Δημοκρατίας, διώχθηκαν και αντιμετωπίσθηκαν μ’ αυτό τον τρόπο. Το κύρος τους όμως μεγάλωσε. Τώρα, βλέπουμε πόσες ομοιότητες υπάρχουν στον τρόπο διώξεως από το σημερινό κράτος κατά εκείνων που δεν είναι δημοκράτες και πρεσβεύουν μια ιδεολογία που προκάλεσε τόσες συμφορές. Αλλά με τον τρόπο που τους αντιμετωπίζουν, τους προσφέρουν το «ηρωϊκό» στοιχείο του «διωκομένου». Άλλο ιστορικό παράδειγμα: Για πολλά χρόνια που το ΚΚΕ βρισκόταν εκτός νόμου, όσα στελέχη του έρχονταν κρυφά στην Ελλάδα και έπεφταν στα χέρια των αρχών, εχαρακτηρίζοντο ως «κατάσκοποι». Και με αυτή την κατηγορία αρκετοί έφτασαν μέχρι το απόσπασμα. «Κατάσκοποι» τότε οι κομμουνιστές, «εγκληματική οργάνωση» σήμερα η Χρυσή Αυγή. Τον Δεκέμβριο του 1958 συνελήφθη από τη Γενική Ασφάλεια ο Μανώλης Γλέζος -τότε οργανωτικός γραμματέας της ΕΔΑ και διευθυντής της «Αυγής»- με την κατηγορία της… «κατασκοπίας»! Ποιος; Ο άνθρωπος που είχε κατεβάσει (μαζί με τον Σάντα) τη χιτλερική σημαία από τον βράχο της Ακροπόλεως! Τον κατηγορούσαν ότι ήλθε σ’ επαφή με τον τότε Γραμματέα του ΚΚΕ Κώστα Κολλιγιάννη, που βρισκόταν κρυφά στην Αθήνα. Κι ο Κολλιγιάννης, πράγματι, βρισκόταν εδώ, αλλά δεν μπόρεσαν να τον συλλάβουν. Έτσι, χωρίς στοιχεία, κατεδίκασαν τον Γλέζο, που ταλαιπωρήθηκε χρόνια στις φυλακές. Στην πραγματικότητα οι αρχές έκαναν μια συρραφή διαφόρων υποθέσεων, για να παρουσιάσουν ότι υφίστατο «κατασκοπευτικό δίκτυο». Γιατί; Για να πλήξουν την ΕΔΑ, που είχε αναδειχθεί σε αξιωματική αντιπολίτευση. Τώρα τι έκανε ο κ. Σαμαράς; Φυλάκισε τον αρχηγό του τρίτου σε δύναμη κόμματος χωρίς στοιχεία. Και τι κατόρθωσε; Να τον μεταβάλει σε «μάρτυρα». Είναι εύκολο να διοχετευθεί αυτή η εντύπωση στις μάζες, που μάλιστα είναι εξοργισμένες με τη συγκυβέρνηση της συμφοράς και της εθνικής υποτέλειας. Τότε, στη Βουλή, ο Ιω. Πασαλίδης κατήγγειλε την ΕΡΕ για την ολέθρια πολιτική που εφήρμοζε μετεκλογικά και είπε ότι οι συλλήψεις του Γλέζου και των άλλων συντρόφων του έγιναν για αντιπερισπασμό. Κι έτσι ήταν. Τώρα, η θλιβερή συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, για αντιπερισπασμό από την πολιτική δουλοφροσύνης τους απέναντι στη Μέρκελ και στον Σόιμπλε και για να ευχαριστήσει τα γνωστά «κέντρα» που εδρεύουν στην Αμερική, εχτύπησε «άτσαλα» και αψυχολόγητα την ακραία παράταξη. Και τι κατόρθωσε; Να δυναμώσει την εκλογική επιρροή της. Δεν είναι ο κατάλληλος άνθρωπος ο κ. Σαμαράς για να εξασθενίσει τη Χρυσή Αυγή. Πολύ περισσότερο όταν με την τακτική του σπρώχνει ανθρώπους μη σκεπτόμενους στις τάξεις της. Παραμένουν αυτός και το κόμμα του βαρύτατα εκτεθειμένοι, διότι διατηρούσαν μυστικές επαφές με τη Χρυσή Αυγή και είχαν μαζί της συναλλαγές. Δεν έχασε -φυσικά- η Χρυσή Αυγή από αυτές τις «διαπραγματεύσεις». Αντίθετα, κρατάει στο χέρι τη Νέα Δημοκρατία και την αφήνει διάτρητη. Είναι τραγική η θέση του κ. Σαμαρά. Από τη μια μεριά παρέδωσε το κόμμα του στη δικαιοδοσία και στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ, ενώ από την άλλη έρχονται στο φως οι ερωτοτροπίες Νέας Δημοκρατίας – Χρυσής Αυγής. Κι ο κ. Βενιζέλος, που υποδύεται ότι εκπροσωπεί την ταλαίπωρη «δημοκρατική παράταξη», πώς συνεταιρίζεται με τους κρυφούς συνομιλητές των νοσταλγών του Αδόλφου; Φτάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα της πολιτικής ζωής, με τη συγκυβέρνηση να κάνει άχρηστο ανασχηματισμό -να μετακινεί έπιπλα- προκειμένου να δώσει -κι εδώ άτεχνα- την ψευδαίσθηση δήθεν «αλλαγής». Μένει πεισματικά ο κ. Σαμαράς γαντζωμένος στην πρωθυπουργική καρέκλα, χωρίς ενιαίο κόμμα, χωρίς αρχές, χωρίς πρόγραμμα, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσει τα συμφέροντα της γερμανικής Ευρωζώνης, των τραπεζιτών και του τύραννου Σόιμπλε. Το ίδιο πράττει και ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος αποδοκιμάζεται ανοικτά πλέον μέσα από το κόμμα του, επειδή το οδήγησε σε πρωτοφανή χαμηλά επίπεδα. Η πολιτική ζωή του τόπου θα νοθεύεται και θα υφίσταται αθεράπευτη κρίση εφόσον δεν βαδίζουμε σε εθνικές εκλογές. Το ερώτημα απευθύνεται και στον «ρυθμιστή του πολιτεύματος»: Ποιος κυβερνά, επιτέλους, αυτό τον τόπο; Η Μέρκελ και ο Σόιμπλε ή ο ελληνικός λαός;