Τα ΜΜΕ κρατούν ένα θυμιατό και ένα φάσγανο…

Διάτρητες είχαν και έχουν καταστεί και οι διατάξεις των άρθρων 14 και 15 του Συντάγματος που αναφέρονται στην ίδρυση και λειτουργία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, αφού από την ημερομηνία που τέθηκε σε ισχύ το Σύνταγμα παραβιάζονται ασύστολα και από το κράτος, που δέχεται να λειτουργούν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί, χωρίς κατ’ ουσίαν άδεια λειτουργίας και χωρίς να καταβάλλουν έστω και ένα ευρώ, αλλά και από τους εκδότες και ιδιοκτήτες εντύπων και ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης και δημοσιογράφους. Όπως είναι γνωστό, αποστολή του Τύπου είναι αφενός η αντικειμενική ενημέρωση – πληροφόρηση του κοινού και αφετέρου η καλόπιστη κριτική των πράξεων και παραλείψεων των φορέων των λειτουργιών του κράτους.

Όμως δεν εξεπλήρωναν και δεν εκπληρώνουν τη μεγάλη αυτή αποστολή τους, η οποία θα περιόριζε τις φαυλότητες κυρίως των εκάστοτε κυβερνήσεων. Και όταν μια φορά, το έτος 1989 στην υπόθεση Κοκκωτά, εκδότες και δημοσιογράφοι προσπάθησαν αρχικά να εκπληρώσουν την αποστολή τους, στη συνέχεια ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου τα πήραν όλα πίσω, λόγος για τον οποίο ο πρόεδρος τότε του δικαστηρίου αναγκάσθηκε με εύσχημο τρόπο να τους επιτιμήσει.

Καθ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, λειτούργησαν κρατώντας στα χέρια τους ένα θυμιατό και ένα φάσγανο. Με το θυμιατό λιβάνιζαν τους πολιτικούς ή άλλους φίλους ενώ με το φάσγανο καρατομούσαν ή προσπαθούσαν να καρατομήσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και όποιον άλλον δεν τους ήταν αρεστός.

Η ευθύνη, συνεπώς, των ΜΜΕ είναι πολύ μεγάλη για το κατάντημα της χώρας μας. Και δυστυχώς, όπως και οι πολιτικοί, έτσι και οι εκδότες και δημοσιογράφοι δεν βρήκαν τη δύναμη να ζητήσουν συγγνώμη από τον ελληνικό λαό για το κακό που και αυτοί έκαναν.