Ο άνεργος πώς μπορεί να ζήσει με 10,25 ευρώ τη μέρα;
Πώς ερμηνεύεται από την αρμόδια υπηρεσία η φορολόγηση του γιου μου και η συγκατοίκηση με τους γονείς του, όταν τα έσοδά του για επιβίωση ανέρχονται μεικτά στο ποσόν των 13,15 ευρώ τη μέρα;
Είναι δυνατόν ένας άνεργος που τα τελευταία χρόνια δεν έχει πραγματοποιήσει ούτε ένα ημερομίσθιο («μαύρο» ή «άσπρο», τετράωρο ή δίωρο) να επιβιώσει με 10,25 ευρώ (ίσως και λιγότερα) που του αναλογούν τη μέρα;
Τα 10,25 ευρώ προκύπτουν από το ετήσιο εισόδημα των 4.800 ευρώ από ενοίκια μετά την αφαίρεση: α) του φόρου εισοδήματος 775,33 ευρώ και β) του ΕΕΤΑ 285 ευρώ. Λάβετε υπόψη σας ότι στα 10,25 ευρώ που του αναλογούν τη μέρα δεν συμπεριλαμβάνονται οι έκτακτες δαπάνες του γηρασμένου ακινήτου (από το 1970) των 67 τμ.
Η λέξη «επιβίωση», αν την αναλύσουμε, σημαίνει πολλά: φαγητό, περίθαλψη, ένδυση, διαμονή κ.ά., με την ευρύτερη έννοια. Φαγητό δεν σημαίνει μόνο ψωμί ούτε η περίθαλψη αφορά μόνο ένα κρυολόγημα… Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι τα 10,25 ευρώ τη μέρα δεν φτάνουν ούτε για την επιβίωση ενός σκύλου, και μάλιστα χωρίς περίθαλψη, ένδυση και διαμονή.
Έμμεσα πετάτε το μπαλάκι στους γονείς: «Βγάλτε το φίδι από την τρύπα», αφού αποδεδειγμένα όχι μόνο ο άνεργος γιος μου αλλά και κάθε άνεργος αντιμετωπίζουν πολύ σκληρά το πρόβλημα της επιβίωσης (κάποιοι πεινάνε) και αδυνατούν να ανταποκριθούν σε αυτήν την απάνθρωπη οικονομική πολιτική.
Η λύση απαιτεί άλλη οικονομική πολιτική και όχι να χαρακτηρίζεται το ακίνητο (η κύρια κατοικία, που αποκτήθηκε με κόπους, ιδρώτα και στερήσεις δεκαετιών) τεκμήριο ευημερίας, για λόγους φορολογίας, όταν για τον σημερινό άνεργο είναι σανίδα σωτηρίας!
Στις περιπτώσεις σαν του γιου μου, ή απαλλάσσεται ο άνεργος και ψευτοεπιβιώνει με τα πενιχρά ενοίκια που παίρνει, με τη στήριξη και των γονιών του, ή αναγνωρίζεται ως προστατευόμενο μέλος (όπως δηλώνεται) στον ΑΦΜ του πατέρα του, τον οποίο θα πρέπει να πιστώσετε με το αντίστοιχο ποσόν με το οποίο φορολογήσατε τον γιο.
Παρά την αίτηση του γιου μου, που σας την έστειλε με φαξ στις 7/8/13, ως πατέρας εξόφλησα τότε τις αρκετά μικρότερες οφειλές του για το οικονομικό έτος 2013.
Σήμερα, μετά τη ληστρική λιτότητα για πέμπτη χρονιά και τον βομβαρδισμό, διαμαρτύρομαι «για το φως στο τούνελ», για το οποίο ακούμε από το 2010, γιατί αδυνατώ να συμπαρασταθώ στον άνεργο γιο μου.
Η αλήθεια είναι μία, ότι η ΕΞΟΥΣΙΑ ευθύνεται για τα δανεικά της χώρας, τα οποία για δεκαετίες δεν χειρίστηκε σωστά, με αποτέλεσμα δάνεια και αποθεματικά (εισφορές για συντάξεις, υγεία κ.ά.) να κάνουν φτερά από όλα τα Ταμεία.
Μία ήταν και είναι η λύση: Η φωνή του λαού! «Φέρτε πίσω τα λεφτά», που μεταλλάχθηκαν σε φακές, σε μαμούνια με φτερά. Και με αυτήν την ευάλωτη οικονομία, με τα άδεια ταμεία, οι Ευρωπαίοι του Βορρά μάς οδήγησαν στη φτώχεια, στην ανεργία, στη δυστυχία και αρκετούς στην αυτοκτονία!
Οι υπεύθυνοι για τα άδεια ταμεία, που είχαν τα κλειδιά, μπορούν να γίνουν η αρχή του κουβαριού για να αποκαλυφθούν οι ένοχοι, προκειμένου να επιστρέψουν τα λεφτά, διαφορετικά το φως στο τούνελ δεν θα το προλάβουν ούτε τα μικρά παιδιά!
Στα 8 μου (το 1943), με αιτία τον πόλεμο, έβλεπα από μια βουνοκορφή να καίγεται το σπίτι των γονιών μου. Σήμερα, στα 80, με αιτία την «κακή ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», φθάσαμε στη δυστυχία και οι παραγωγικοί στην ανεργία!
Ποιες είναι οι απαντήσεις σας στα ερωτήματά μου; α) Γιατί τέτοια φορολογία; β) Ο άνεργος μπορεί να ζήσει με 10,25 (ίσως και λιγότερα) ευρώ τη μέρα; γ) Πού θα βρουν τα χρήματα οι άνεργοι ιδιοκτήτες κύριας κατοικίας για να ανταποκριθούν στην παράλογη φοροεισπρακτική πολιτική σας;
Σ.Σ.