Η ελπίδα νίκησε τον φόβο
Καθαρό μήνυμα αλλαγής πορείας και πολιτικής έστειλε ο λαός στις ευρωεκλογές. Η ελπίδα νίκησε τον φόβο! Σήμερα διαμορφώνεται ένα νέο πολιτικό σκηνικό που θα οδηγήσει τους επόμενους μήνες σε εξελίξεις και ανατροπές. Όσοι κάνουν ότι δεν το βλέπουν και επιχειρούν την επικοινωνιακή διαχείριση του αποτελέσματος, εθελοτυφλούν, γιατί στη Δημοκρατία, τελικά, σημασία έχει το αποτέλεσμα της κάλπης και αυτό είναι σαφές:
1ον: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο νικητής των εκλογών, πρώτο κόμμα, με καθαρή διαφορά. Αυτό βέβαια αυξάνει πλέον και την ευθύνη του πώς θα διαχειρισθεί από εδώ και πέρα τον ρόλο που του αναγνώρισε η λαϊκή ψήφος.
2ον: Οι δυνάμεις της συγκυβέρνησης ηττήθηκαν, η ΝΔ με σημαντική απώλεια από το 2012 και η Ελιά, με συνιστώσα το εναπομείναν -κεντροδεξιάς κατεύθυνσης- ΠΑΣΟΚ, που έχασε το 1/3 της δύναμής του. Θλίψη προκαλεί το γεγονός ότι δηλώνουν ικανοποίηση στη Χαριλάου Τρικούπη και δεν αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν για τη μετάλλαξη και τη συνεχή και προδιαγραμμένη συρρίκνωση του, κατ’ όνομα πλέον, ΠΑΣΟΚ. Και, βέβαια, στην ανάλυση του αποτελέσματος δεν χωρούν δύο μέτρα και δύο σταθμά.
3ον: Αποκαλύφθηκε η προπαγάνδα της κινδυνολογίας. Μέχρι το Σάββατο κινδύνευε, τάχα, η σταθερότητα της χώρας. Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα με διαφορά μιλούν για χαλαρή ψήφο… Πόση υποκρισία!
4ον: Ο πραγματικός κίνδυνος είναι το αποτέλεσμα της Χρυσής Αυγής και η μεγάλη άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Δεν αρκεί η καταστολή, αναγκαία η αντιμετώπιση στην κοινωνική ρίζα του φαινομένου. Δυστυχώς, ο νεοφιλελεύθερος μονόδρομος δημιουργεί το κοινωνικό πεδίο ανάπτυξης του νεοφασισμού.
5ον: Το Ποτάμι ξεφούσκωσε νωρίς… Στην Ελλάδα της κρίσης οι πολίτες συνεχίζουν να σκέφτονται πολιτικά. Λειτούργησε όμως σε αυτή τη φάση, σε έναν βαθμό, ως ανάχωμα… Προφανώς αυτή ήταν και η αιτία δημιουργίας του.
6ον: Η ήττα της ΔΗΜΑΡ αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να πατάει κανείς σε δύο βάρκες, η περίοδος απαιτεί καθαρές θέσεις. Η λεγόμενη Κεντροαριστερά δεν μπορεί να έχει μέτωπο προς την Αριστερά και να λειτουργεί ως εν δυνάμει συμπλήρωμα της Κεντροδεξιάς. Αυτό ισχύει και για την Ελιά.
Συμπέρασμα: Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων συνθέσεων των σοσιαλιστικών, δημοκρατικών και αριστερών δυνάμεων που πιστεύουν και επιδιώκουν τη νέα δημοκρατική και κοινωνική αλλαγή. Αυτό είναι και το μήνυμα της λαϊκής ετυμηγορίας. Το ερώτημα προς όλους είναι αν θα το τολμήσουμε, ξεπερνώντας επιφυλάξεις, καχυποψίες και προκαταλήψεις, ή θα συνεχίσουμε τα πολιτικά μνημόσυνα του παρελθόντος. Πιστεύω ότι η απάντηση ευθύνης απέναντι στη χώρα, στον δοκιμαζόμενο λαό, στις ιδέες και στην ιστορία του προοδευτικού-σοσιαλιστικού χώρου είναι να προχωρήσουμε αποφασιστικά μπροστά!