Η Ελλάδα έγινε μια Ιφιγένεια εν Αυλίδι…

Παράλληλα ετοιμάζεται για τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη με το Εθνικό Θέατρο στο πλευρό του Γιάννη Ζουγανέλη και του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου.

Ο ταλαντούχος ηθοποιός όμως θα εισβάλλει και στο καστ της «Μοντέρνας Οικογένειας» στο Mega ως πρώην σύζυγος της κολομβιανής Κάρμεν (Κλέλια Ρένεση) βάζοντας φωτιές στο νυν άνδρα της (Αντώνης Καφετζόπουλος).

Ο Φάνης Μουρατίδης, ο οποίος έχει φτιάξει μια όμορφη οικογένεια με τη συνάδελφό του Άννα Μαρία Παπαχαραλάμπους, μιλά στο «ΠΑΡΟΝ» για την ικανοποίηση που νιώθει όταν ο κόσμος γεμίζει τις αίθουσες στο θέατρο και επιβραβεύει την ελληνική μυθοπλασία στην τηλεόραση. Και με στόμφο τονίζει: «Οι έλληνες ηθοποιοί ζουν μια συνεχή κρίση. Έχουν μάθει να δουλεύουν με την αβεβαιότητα.

Αν είναι άρρωστοι θα πάνε στη δουλειά τους γιατί το θέατρο δεν είναι Δημόσιο. Θα πάνε και στην παράσταση και θα παίξουν με δέκα θεατές και μπορεί σ’ έναν μήνα να είναι και πάλι άνεργοι αν δεν τσουλήσει το έργο. Για να κυνηγήσει το αύριο, ο ηθοποιός θέλει αποθέματα ψυχικής δύναμης». Και αυτή είναι η αλήθεια.

// Για ποιο λόγο οι γονείς στέλνουν τα παιδιά τους στις δραματικές σχολές;
Το λάιφ στάιλ έκανε μεγάλο κακό. Δημιούργησε μια ψεύτικη ευμάρεια γύρω από τον ηθοποιό που δεν ίσχυε. Γίνε καλλιτέχνης, έλεγαν οι γονείς στα παιδιά τους βλέποντας τη χρυσόσκονη της ελληνικής σόου μπιζ. Ο ηθοποιός όμως έχει ασκητική ζωή και το μόνο που παρακαλά είναι να έχει καθημερινά την υγεία του για να μπορεί να ανέβει στο σανίδι και να παίξει, για να λάβει τον βασικό μισθό και το χειροκρότημα. Εμένα οι γονείς μου αντιθέτως μου έλεγαν: «Φάνη, όλοι οι ηθοποιοί πέθαναν στην ψάθα. Μάθε και κάτι άλλο στη ζωή σου». Ήταν μιας άλλης γενιάς.

// Τι σας προβλημάτισε κατά την ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος;
Τα υψηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής. Πλέον αυτοί που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή ξέρουν πολύ καλά που ρίχνουν την ψήφο τους, ξέρουν το πρόσωπό της και το επικροτούν. Είναι ψήφος με συνείδηση. Είναι πολιτική τους επιλογή. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη έλλειψη παιδείας και περισσότερη άγνοια Ιστορίας. Σοκαρίστηκα. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Είδαμε μέχρι και δολοφονία και δεν πήραμε κανένα μάθημα για το ποια είναι αυτή η οργάνωση;

// Είστε πατέρας δύο αγοριών. Η μόρφωσή τους είναι βασικό σας μέλημα;
Πρωταρχικό και κύριο. Θέλω να μάθουν καλά την ελληνική γλώσσα και το νόημα των λέξεων. Σήμερα όποιος χειρίζεται καλά την ελληνική γλώσσα χειραγωγεί, εκφοβίζει, δημιουργεί ψευδαισθήσεις. Υπάρχει μια στρεψοδικία της ελληνικής γλώσσας. Οι λέξεις μετατοπίζουν το πρόβλημα, τα επώδυνα τα κάνουν όμορφα. Δεν υπάρχει αναδιάρθρωση του χρέους, υπάρχει χρεοκοπία. Δεν υπάρχει έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης, υπάρχει «χαράτσι». Δεν υπάρχει επιστροφή στις αγορές, υπάρχει ανεργία. Με τη διαστρέβλωση του λόγου μας κάνουν τα άσπρα, μαύρα. Αν αυτήν τη στιγμή έχουμε προσφύγει στο ΔΝΤ και στην «τρόικα» αυτό δεν δημιουργήθηκε γιατί εγώ ή εσύ βγάλαμε πιστωτικές κάρτες και δάνεια και τα φάγαμε στη Μύκονο, στα μπουζούκια και φτιάξαμε βίλες. Εμείς για την κακή διαχείριση που κάναμε και την επίδειξη πλούτου θα χρωστάμε στις τράπεζες εσαεί. Στο ΔΝΤ όμως έφτασε το Ελληνικό Δημόσιο.

// Πώς έγινε αυτό;
Όχι, πάντως, επειδή μαζί τα φάγαμε (γέλια). Κάποιοι έπαιξαν με τα δημόσια ομόλογα, κάποιοι έφαγαν τα λεφτά από τα ασφαλιστικά ταμεία, κάποιοι ήταν διαπλεκόμενοι και έπαιρναν μίζες για δημόσια έργα. Δεν φταίει το κακό λάιφ στάιλ μου για τη φούσκα του χρηματιστηρίου.

Είμαι πολύ καχύποπτος λοιπόν με όσους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν τη γλώσσα και παραπλανούν. Η ελληνική γλώσσα έχει από μόνη της αρχιτεκτονική και νόημα. Άνθρωπος σημαίνει άνω θρώσκω, βλέπω ψηλά. Γενέθλια είναι η ημέρα που ξεκινάνε οι άθλοι μας, οι κόποι μας, βίος σημαίνει δύναμη. Αυτό που θέλει δηλαδή ζωή, για να τη βγάλεις εις πέρας. Προτιμώ λοιπόν πέντε κουβέντες και σταράτες.

// Είναι σκληρή η καθημερινότητα που βιώνουμε. Πόσο βλέπετε να αντέχουμε;
Στις ευρωεκλογές, πάντως, στείλαμε ένα μήνυμα στην Ευρώπη ότι δεν αντέχουμε για πολύ ακόμη. Η υγεία μας έχει κλυδωνιστεί. Δεν υπάρχει κάτι χειρότερο. Μας έχει φάει το άγχος. Μακάρι να υπήρχε ένα όραμα για αυτό τον όμορφο τόπο. Μακάρι να αγαπούσαμε πιο πολύ τον τόπο μας. Να μείνουμε, λέει, στη βεντάλια του ευρώ. Με τι θυσίες για τον λαό; Με τι περικοπές, για να ευνοούνται οι αριθμοί; Το Μνημόνιο είναι η μόνη πλατφόρμα διάσωσης για μια χώρα;

// Πιστεύετε ότι οι ένοχοι θα τιμωρηθούν; Αυτοί που μάς στέρησαν το χαμόγελο, τα όνειρα των νέων;
Μιλάτε για δικαιοσύνη, για ήθος. Αλήθεια, ξεκαθάρισε το τοπίο γιατί μπήκαν πέντε στην φυλακή; Τελειώσαμε από το λάδωμα επειδή μπήκε ο Τσοχατζόπουλος φυλακή και η γυναίκα του; Ειδικά η ιστορία με τον Τσοχατζόπουλο μου φαίνεται ύποπτη. Τη γυναίκα του ως μητέρα τη λυπάμαι κιόλας. Η υπόθεση του Άκη είναι σαν κάποιος να ήθελε να καταπραΰνει την οργή μου για να το βουλώσω. Έτσι κάνει το σύστημα. Το πρόβλημα, όμως, από κάτω διαιωνίζεται. Δηλαδή, τον Γιώργο Παπανδρέου που μας είπε τεμπέληδες στο εξωτερικό και πατρίδα της διαφθοράς θα τον ξεχάσω; Μην μου πείτε ότι μέσα στα τέσσερα χρόνια του Μνημονίου γίναμε οι Έλληνες εργατικοί, διαφορετικοί και είμαστε και σε καλό δρόμο; Ποιους κοροϊδεύουν; Το ότι έφτασαν έναν λαό σε ομαδικές αυτοκτονίες, αυτό δεν το πιάνουν τα δελτία ειδήσεων, αυτό δεν ενδιαφέρει την Ευρώπη;

Ποιος θα πληρώσει αυτό τον φόρο αίματος;

// Ποια εικόνα σάς έχει στιγματίσει αυτά τα τέσσερα χρόνια;
Κύριος με κοστούμι, συνταξιούχος, που έψαχνε στους κάδους σκουπιδιών, αλλά δεν ήθελε ελεημοσύνη και μια οικογένεια που ζει σ’ ένα υπόγειο πάρκινγκ κοντά στο σπίτι μου και τους συναντώ καθημερινά. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Μας κατασκεύασαν και μάς φόρτωσαν ένα χρέος για να γίνουμε σκλάβοι της πολιτισμένης Ευρώπης, χωρίς ευτυχία και με 300 ευρώ στην τσέπη. Αυτή είναι η συνωμοσία τους. Μέχρι σήμερα δεν έχω δει καμία επένδυση, καμία ανάπτυξη, κανένα στρατηγικό σχέδιο. Απλά βλέπω τους Έλληνες να γίνονται Ασιάτες. Θα δουλεύουμε σε μια πλούσια χώρα για ένα πιάτο φαγητό; Στη χώρα που έχει όλα τα καλά, οι Έλληνες θα γίνουν φτηνό εργατικό δυναμικό;

Αυτός είναι πολιτισμός; Αυτή είναι η δίκαιη κοινωνία του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη; Αυτή είναι η κοινωνία που έχει ως σκοπό της την ευτυχία του πολίτη; Η Ευρώπη του σήμερα είναι αυτή των κοινωνικών αντιθέσεων.

Οι πολιτικοί μας, αν αγαπούσαν αυτήν τη χώρα, θα έπρεπε να διαπραγματευτούν μέχρι θανάτου. Μέχρι τελικής πτώσης. Αντί να εξαντλήσουν όλα τα όρια διαπραγμάτευσης, παραδόθηκαν αμαχητί. Η Ελλάδα έγινε μια Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Όταν αγαπάς διαπραγματεύεσαι.

// Αγαπάτε την Ελλάδα;
Είναι στη φύση σου να αγαπάς τη χώρα σου. Δεν είναι εθνικιστικό καπρίτσιο. Η αγάπη για την πατρίδα δεν τρομάζει με το ξένο. Το αφομοιώνει στην ελληνική παιδεία και τον πολιτισμό. Η αγάπη δεν εξοντώνει, δεν έχει ιδιωτικό συμφέρον, έχει ελπίδα για όλους τους ανθρώπους.

// Θα αντιδράσουμε;
Από το να βγαίνουμε και να μουντζώνουμε το Σύνταγμα, να μαλώνουμε με τους αστυνομικούς μπερδεμένοι, τρομοκρατημένοι στα χημικά, θα ήταν πραγματικά ανατρεπτικό να καθίσουμε όλοι μας τρεις μήνες στους καναπέδες μας -καναπεδάτους δεν μας λένε;- και να μην κινηθεί τίποτα. Από το να βγούμε στους δρόμους υπάρχει και η μη εργασία. Δεν θα νεκρώσουν όλα; Δεν θα φοβηθούν τότε; Να μια μορφή απεργίας.

// Οι πολιτικοί μας σάς εμπνέουν;
Πολιτικοί με υποκοριστικά ο Γιωργάκης, ο Κωστάκης, όχι. Αυτή είναι ψευτοκοικειότητα. Αυτές οι γέφυρες μεταξύ του πολίτη με τον ηγέτη είναι επικίνδυνες. Προτιμώ τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που έχει για φίλο του τον Χορν, τον Μινωτή, τον Χατζιδάκι που είχε όραμα, ιδέες, έκανε επιλογές. Όλα τα άλλα είναι ένα επικοινωνιακό μάρκετινγκ.

Έκλεβαν οι υπουργοί, έκλεβαν και οι πολίτες. Διαφθορά του πολιτικού και του πολίτη. Προτιμώ να υπάρχει η απόσταση του σεβασμού και τον ηγέτη να δίνει το παράδειγμα από το να δέχεται το φιλικό χτύπημα στην πλάτη από τον συνδικαλιστή.