Ευρωεκλογές και μειονοτικό
Ένα γεγονός όμως, που μπορεί να επιφέρει συνέπειες, δεν συγκρατήθηκε όπως έπρεπε. Ίσως συνετέλεσαν προς τούτο η τρέχουσα επικαιρότητα και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη ψήφισε στις τελευταίες ευρωεκλογές.
Συγκεκριμένα, το Κόμμα Ισότητας, Ειρήνης και Φιλίας (ΚΙΕΦ ή τουρκιστί DEB), το μειονοτικό δηλαδή κόμμα που υποστηρίζεται από την Άγκυρα, συγκέντρωσε τις περισσότερους ψήφους. Σημειωτέον, και για όποια αξία έχει, το κόμμα αυτό κατήλθε για πρώτη φορά αυτόνομα στις εκλογές.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα που έχουμε υπόψη τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, στην εκλογική περιφέρεια της Ροδόπης, το μειονοτικό DEB συγκέντρωσε το 41,68% των ψήφων, έναντι 16,41% της Νέας Δημοκρατίας και 10,83% του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην εκλογική περιφέρεια της Ξάνθης, το DEB συγκέντρωσε το 25,89% των ψήφων, έναντι 17,59% της Νέας Δημοκρατίας και 17,11% του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα συμπεράσματα είναι εύκολα.
Τι πέτυχε, λοιπόν, το DEB;
Κατόρθωσε να καταγράψει την επιρροή που ασκεί στη μουσουλμανική μειονότητα, να συσπειρώσει τους οπαδούς του και να αναδειχθεί πρώτο κόμμα και στους δύο νομούς.
Το εκλογικό αυτό αποτέλεσμα συνιστά μια επιτυχία για τους ακραίους μειονοτικούς, έστω κι αν δεν είχαν πιθανότητες να εκλέξουν ευρωβουλευτή.
Η επιτυχία του μειονοτικού κόμματος δεν παύει να αποτελεί πηγή έκδηλης ανησυχίας και έντονου προβληματισμού.
Από την άλλη όμως μεριά θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε το γεγονός ότι το χριστιανικό στοιχείο στην περιοχή απέσχε σε ποσοστό 50%, ενώ το αντίστοιχο μουσουλμανικό απέσχε σε ποσοστό γύρω στο 30%.
Το μειονοτικό αποτελεί ένα πολύ σοβαρό ζήτημα. Όλοι οι έλληνες πολιτικοί το γνωρίζουν. Σφάλματα έχουν διαπραχθεί επί σειρά ετών. Δεν είναι όμως η στιγμή επίρριψης διαχρονικών ευθυνών.
Η πολιτική της Άγκυρας στο μειονοτικό είναι γνωστή. Περαιτέρω προβληματισμός όμως επιβάλλεται για ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που η τελευταία δημιουργεί. Μια απλή μετάβαση στην επίσημη ιστοσελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών αρκεί για να το αντιληφθεί κάποιος. Εκτός από την επανάληψη των γνωστών θέσεων της Άγκυρας γενικότερα για το μειονοτικό, ασκείται επιπρόσθετη κριτική εις βάρος της χώρας μας, υπό το πρόσχημα ότι δήθεν δεν αναγνωρίζει τα «μειονοτικά δικαιώματα της τουρκικής κοινότητας» στη Ρόδο και την Κω… Με άλλα λόγια, δηλαδή, η Άγκυρα θέτει επιπρόσθετα πρόβλημα μειονοτικό στη Ρόδο και την Κω!
Πού στηρίζει τον πλήρως αβάσιμο και απίθανο αυτόν ισχυρισμό η Άγκυρα;
Τα σχόλια, νομίζουμε, περιττεύουν…
Η ελληνική πλευρά αντιμετωπίζει τους έλληνες μουσουλμάνους στη Ρόδο και την Κω, καθώς και τα μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας στη Θράκη, ως έλληνες πολίτες που απολαμβάνουν πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας.
Έχουμε τονίσει ότι το μειονοτικό δεν είναι διμερές θέμα Ελλάδος-Τουρκίας. Αποτελεί εσωτερικό πρόβλημα της Τουρκίας και ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών που ζουν στην τελευταία επιβάλλεται -μεταξύ άλλων- και από τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της Άγκυρας, που απαρέγκλιτα πρέπει αυτή να εκπληρώνει.
Ασχέτως πάντως με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στη Θράκη, διερωτώμεθα μήπως, επιτέλους, έφτασε η ώρα να αντιμετωπίσουμε το μειονοτικό με την υιοθέτηση ενός μακρόπνοου σχεδιασμού, που θα προέκυπτε από τη σύγκλιση απόψεων των πολιτικών κομμάτων.
Οι βασικές θέσεις των κομμάτων στο μειονοτικό δεν νομίζουμε ότι απέχουν μεταξύ τους. Όλα αναγνωρίζουν την ανάγκη ενός ορθολογικού, δίκαιου και κυρίως προστατεύοντος τα εθνικά συμφέροντα- χειρισμού.
Έχει παρέλθει πολύς χαμένος χρόνος. Αλλά, έστω και τώρα, δεν είναι πολύ αργά. Ίσως οι κινήσεις μας μάλιστα μπορούν να διευκολυνθούν από την ύπαρξη δύο θετικών σημείων.
Το ένα αφορά την αποτυχία του μειονοτικού DEB να διευρύνει την επιρροή του εκτός των Περιφερειών Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης. Οι εκτός των παραπάνω περιφερειών μουσουλμάνοι, που έχουν θρακιώτικη καταγωγή και ζουν στην Ελλάδα, έδωσαν σχεδόν μηδαμινές ψήφους στο DEB. Τούτο πρέπει να συγκρατήσουν με προσοχή οι αρμόδιοι.
Το άλλο συνδέεται με την εμφανή αποτυχία του DEB, το οποίο, αν και ήλθε πρώτο σε ψήφους στις δύο περιοχές, απέτυχε να συγκεντρώσει το σύνολο των μειονοτικών ψήφων. Τούτο και μόνο αποδυναμώνει και αναιρεί τον διακαώς από την Άγκυρα προβαλλόμενο ισχυρισμό ότι η μουσουλμανική μειονότητα είναι «τουρκική».
Ο χρόνος, όμως, τρέχει. Περαιτέρω αναμονή και αναβολή λήψης απόφασης για τους περαιτέρω χειρισμούς θα αποβεί επιζήμια για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Νομίζουμε ότι ήλθε η στιγμή να αναληφθεί από την κυβέρνηση μια προσπάθεια εθνικής συνεννόησης επί του θέματος, με την επίτευξη μιας συμφωνημένης βάσης μεταξύ των κομμάτων, για τη χάραξη μιας πολιτικής, που απαρέγκλιτα τα κόμματα θα δεσμευτούν να τηρήσουν. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα υποβληθούν εμπεριστατωμένες προτάσεις από τις οποίες, κατόπιν κατάλληλης επεξεργασίας, θα μπορέσει να προκύψει κάποιος κοινός παρονομαστής όλων των θέσεων και απόψεων.
Μπορεί το εγχείρημα να φαντάζει δύσκολο.
Ποιος ξέρει, όμως; Σε μια εποχή κρίσιμων προβλημάτων, γιατί να μην επιχειρηθεί μια λυτρωτική συναίνεση σε ένα θέμα για το οποίο όλοι είναι ευαισθητοποιημένοι;
Και ίσως έτσι η πρωτοβουλία αυτή, ανεξαιρέτως αποτελέσματος, αποτελέσει απαρχή άλλων παρόμοιων πρωτοβουλιών. Που μόνο τη χώρα θα ωφελήσει.