επί του πιεστηρίου
Από εκείνο το… φρούτο, το «success story», μια χαρά πάμε. Χορτάσαμε κατά φαντασία. Για να το λέει ο πρωθυπουργός, έτσι πρέπει να είναι. Μόνο που αυτοί οι άτιμοι οι αριθμοί συνεχίζουν τον χαβά τους. Αρνούνται να βάλουν λίγο νερό στο κρασί της αδιαλλαξίας τους. Έχουμε και λέμε, λοιπόν: Τα ληξιπρόθεσμα χρέη έχουν φθάσει στο αστρονομικό ποσό των 65,9 δισ. ευρώ! Στο πρώτο τετράμηνο, Ιανουαρίου – Απριλίου, οι νέες ληξιπρόθεσμες οφειλές στο Δημόσιο ξεπέρασαν τα 4,3 δισ. ευρώ, που σημαίνει ότι 1,075 δισ. ευρώ φόροι τον μήνα δεν πληρώνονται. Περίπου 2.500.000 φορολογούμενοι αδυνατούν να πληρώσουν τους φόρους τους. Τα κόκκινα δάνεια αισίως έφτασαν στα 74 δισ. ευρώ. Ποιος θρασύς θα τολμήσει να πει ότι δεν πάμε καλά; Υπάρχει και η Βενεζουέλα και η Αργεντινή, κακομοίρηδες…
Δεν θα πρέπει να είναι δυσαρεστημένη η κυρά Μέρκελ από το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Μπορεί να έχασε ο φίλος της, όμως στην Ελλάδα οι ευρωπαϊκές δυνάμεις πήραν το μεγαλύτερο ποσοστό από τις άλλες 26 χώρες. Άλλος ένας λόγος για να μας δώσει κάποιο μπόνους…
Στερνή μου γνώση, να σ’ είχα πρώτα… Αφού εισέπραξε η κυβέρνηση την οργή και τον θυμό του κόσμου, τρέχει να μοιράσει… κόλλυβα, πιστεύοντας ότι έτσι θα ξανακερδίσει τις ψήφους που έχασε, κάπου ένα εκατομμύριο. Ακόμη δεν έχει καταλάβει πόσο έχουν αλλάξει οι πολίτες από την καταστροφή που έπαθαν… Δεν πήραν χαμπάρι τι εξέθρεψε τη Χρυσή Αυγή;
Άριστη η επιλογή που έκανε ο τραπεζίτης Γιάννης Κωστόπουλος για τον άνθρωπο που έβαλε στο πόδι του μετά την απόφασή του να αποχωρήσει από τη θέση καθημερινής μάχης στην οικογενειακή Alpha Bank, η οποία έχει κατακτήσει κορυφαία θέση στον ελληνικό τραπεζικό χώρο, και όχι μόνο. Ο Βασίλης Ράπανος σε όλες τις τράπεζες από τις οποίες πέρασε, πάντα σε υψηλόβαθμη θέση, είχε επιτυχή διαδρομή, με έργο σημαντικό. Χωρίς καμία διάθεση υπερβολής, ο Βασίλης Ράπανος είναι διαχρονική αξία. Καλή δουλειά, με υγεία.
Βούλιαξαν και στην Ιταλία οι δημοσκοπήσεις. Έπεσαν όλες έξω. Δεν μπόρεσαν να προβλέψουν την άνετη νίκη του κόμματος του ιταλού πρωθυπουργού. Αναλογιζόμενοι το φιάσκο και των δικών μας την πρώτη Κυριακή, θα λέγαμε εκείνο το «ούνα φάτσα, ούνα ράτσα»…
Τις τελευταίες μέρες δεν ξανακούσαμε από κυβερνητικά χείλη, ούτε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ή τον κυρ αντιπρόεδρο, εκείνο το «success story».
Ίσως γιατί κατάλαβαν ότι τους πήραν χαμπάρι ακόμη και οι ξένοι. Βγήκε προχθές και τους ξεμπρόστιασε το Reuters, λέγοντας ωμά ότι το περιβόητο πλεόνασμα… επετεύχθη, μεταξύ των άλλων περικοπών, και από τη μείωση των συντάξεων κατά 30% από το 2009 ως το 2013. Έτσι ακόμη και ένας λογιστάκος μπορεί να βγάλει κέρδη σε ένα μαγαζί που είναι ένα βήμα από το να κατεβάσει ρολά…
Η αλήθεια να λέγεται, κι εγώ την τιμώ. Τα γυαλιά έβαλε στις φανταχτερές εταιρείες δημοσκοπήσεων, που το exit poll της πρώτης Κυριακής απέδειξε ότι πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, ο καθηγητής Νώντας Πανάς με τις έρευνες που κάνει στο πανεπιστήμιο που είναι. Τα αποτελέσματα της δεύτερης Κυριακής τα είχε προβλέψει σε έρευνα που έκανε και έλεγε τα ποσοστά που θα πάρουν τα κόμματα στις ευρωεκλογές την Τετάρτη το βράδυ, τέσσερις μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες. Πάντα τέτοια, κύριε Πανά.
Παιδιά… ενός κατώτατου Θεού θεωρεί η… καλή μας η κυβέρνηση τους υπαλλήλους των δήμων. Άλλη εξήγηση δεν μπορεί να έχει η υπουργική απόφαση με την οποία το εκλογικό επίδομα για αυτούς ορίσθηκε στο… τεράστιο ποσό των 223 ευρώ και για τις δύο Κυριακές, μείον τις κρατήσεις. Ενώ για τους υπαλλήλους των περιφερειών ανέρχεται στα 2.500 ευρώ. Για δε τους εκλεκτούς υπαλλήλους του υπουργείου Εσωτερικών φθάνει στα 3.350 ευρώ.
Όλη αυτή η… περιπέτεια που ζει η ΔΗΜΑΡ δεν προέκυψε τυχαία. Πέρα από τις προσωπικές ευθύνες που έχει ο Κουβέλης, ο οποίος θα πρέπει κάποια στιγμή να εξηγήσει πώς με την ίδια ευκολία που μπήκε στην κυβέρνηση με την ίδια βγήκε και από αυτήν, παραβιάζοντας τις αποφάσεις των οργάνων του κόμματός του, το σύστημα είχε την απαίτηση να συστρατευθεί χωρίς δεύτερο λόγο με τους 58. Και αφού δεν υπάκουσε, αγρίεψαν και ο στόχος τους είναι τώρα να τον σύρουν στην Ελιά και να διαλυθεί η ΔΗΜΑΡ. Και όλα αυτά για να μην έχει σύμμαχο ο Τσίπρας να κάνει κυβέρνηση αν δεν πάρει αυτοδυναμία. Σε αυτήν την κατεύθυνση στοχεύει και η κατάργηση του μπόνους των 50 εδρών που παίρνει το πρώτο κόμμα.
Ζήλευες βλέποντας τον τελικό του Τσάμπιονς Λινγκ στη Λισσαβώνα μεταξύ των δύο ισπανικών ομάδων, της Ρεάλ και της Ατλέτικο Μαδρίτης, σε ένα γήπεδο όπου δεν έπεφτε καρφίτσα. Παρά την ένταση, όχι μόνο δεν υπήρξε κανένα επεισόδιο, αλλά δεν έπεσε ούτε ένα καπνογόνο την ώρα της απονομής του τροπαίου στη Βασίλισσα. Και λες, γιατί δεν μπορεί να επικρατεί η εικόνα αυτή και στα ελληνικά γήπεδα; Αν είμαστε ανίκανοι οργανωτικά, να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα. Ας παρακαλέσουμε τους πορτογάλους διοργανωτές να έρθουν να μας δώσουν τα φώτα τους.
Γεια σας