Μαύρο στους «ελεγχόμενους»!
Μα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδωσε με επιτυχία τις «εξετάσεις» του στο ευρωπαϊκό ντιμπέιτ και πήρε άριστα! Λιγότερη σημασία έχει εάν θα εκλεγεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εκείνο που έχει αξία και τον καθιέρωσε στη συνείδηση των βασανισμένων πολιτών, είναι η μάχη που έδωσε. Απέδειξε, ότι είναι ηγέτης που ξέρει να κονταροχτυπιέται με τα θηρία της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης. Αναπτέρωσε τη χαμένη εθνική μας αξιοπρέπεια. Απέναντι στις γονυκλισίες και την εμετική δουλοφροσύνη των Σαμαρά – Βενιζέλου προς τη γερμανική καγκελαρία, εκείνος ύψωσε ανάστημα, κατακεραύνωσε τη Μέρκελ και την πολιτική της άγριας λιτότητας και ανεργίας. Έδειξε το όραμα της αλλαγής. Ήταν καταπέλτης απέναντι στον Γιούνκερ, τον Σουλτζ και τον έξαλλο Βερχόφσταντ, που άφριζε και χτυπιόταν σαν τον Χίτλερ. Ξεσκέπασε τον Μπαρόζο και τον Γιούνκερ, που μας επέβαλαν τον Παπαδήμο για πρωθυπουργό, με διαταγή τους προς τον Γιωργάκη Παπανδρέου. Δεν ετόλμησε ο Γιούνκερ να διαψεύσει τις καταγγελίες του κ. Τσίπρα και εσιώπησε, παρά το ότι εκείνος δύο φορές τον προκάλεσε. Με την ευρωπαϊκή αντιπαράθεση στις Βρυξέλλες (για να μην επαναλαμβάνουμε την ξενόφερτη λέξη), διέλυσε τους προϊσταμένους της τραγικής συγκυβέρνησης. Πώς να τολμήσουν λοιπόν να δεχθούν μια απευθείας συζήτηση μαζί του οι Σαμαράς – Βενιζέλος; Ο κ. Σαμαράς κουβάλησε εδώ προεκλογικά τη Μέρκελ και τους άλλους αμύντορες της ευρωπαϊκής ληστοκρατίας για να τον στηρίξουν. Εκλιπάρησε τη βοήθειά τους για να μπορέσει να εφαρμόσει την πολιτική της διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας, χάριν των γερμανικών συμφερόντων. Κι ο κ. Τσίπρας πήγε στην αρένα των Βρυξελλών και έδωσε τη μάχη του σαν νέος Σπάρτακος. Πανικόβλητα τα κατευθυνόμενα τηλεοπτικά κανάλια, παρουσίασαν τη μονομαχία στις Βρυξέλλες ως μια «συνηθισμένη» προεκλογική κίνηση! Μάταιος ο κόπος τους! Ο λαός κατάλαβε και θα δώσει σήμερα την απάντησή του στους γερμανόδουλους. Θα μαυρίσει τους «ελεγχόμενους» της Νέας Δημοκρατίας, θα θάψει το ΠΑΣΟΚ κάτω από τη μαραμένη Ελιά -που εσάπισε προτού «ανθίσει»- και θα φράξει τα βρώμικα Ποτάμια. Η νίκη του κ. Τσίπρα μπορεί να σηματοδοτήσει γενικότερες αλλαγές για τα κράτη του Νότου, που επίσης στενάζουν. Για να μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για το ποιοι κυβερνούν αυτή τη χώρα, αρκεί να αναφέρουμε ότι ξένοι, Γερμανοί, Ολλανδοί, κ.ά., έχουν εγκατασταθεί σε ιδιαίτερο όροφο στις τράπεζες και ελέγχουν τα πάντα. Κι ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλος, ακολουθώντας την «πολιτική» των διεθνών τραπεζών, εδήλωσε απερίφραστα ότι οι μικρές επιχειρήσεις θα πεθάνουν χάριν των μεγάλων τραστ! Φωνές διαμαρτυρίας ακούγονται όμως και μέσα από τη Νέα Δημοκρατία και ξεγυμνώνουν το… «success story» του κ. Σαμαρά. Διακεκριμένος επιστήμων, ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος, κατήγγειλε την ξενοκρατία λέγοντας: «Φτωχός ίσον εγκληματίας, επειδή το θέλει η “τρόικα”». Ετόνισε ότι: «Δεν μπορεί να υπάρχει ποινική ευθύνη για χρέη στο Δημόσιο, όταν δεν μπορείς να πληρώσεις». Και υπενθύμισε ότι: «Στα 2.500.000 έφθασαν οι οφειλέτες». Έκρουσε μάλιστα τον κώδωνα κινδύνου: «Είναι αδιανόητο να βγάζει το Δημόσιο στον πλειστηριασμό, για οφειλές σε εφορία, το σπίτι του οφειλέτη στο ένα τρίτο της αξίας του»…
Με τις εκλογές αυτές σηματοδοτείται και το τέλος της ηγεσίας Σαμαρά από τη Νέα Δημοκρατία, όπως και του Βενιζέλου από το ΠΑΣΟΚ. Ο ρόλος για τον οποίο τους προόριζαν οι Βρυξέλλες τερματίζεται. Χρεοκόπησαν. Τώρα, οι ξένοι πάτρωνες αναζητούν καινούργιους «ελεγχόμενους» για την Ελλάδα. Το «χαρτί» των Σημίτη, Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, Βενιζέλου, κάηκε. Το κακόγουστο παραμύθι της Ευρωζώνης πετάχθηκε στα σκουπίδια. Τέτοια «Ευρώπη» μας είναι άχρηστη. Δεν θα ξεπουλήσουμε όλη την Ελλάδα επειδή αυτό θέλει η «Μαντάμ Ορτάνς» της Ευρωζώνης, η Μέρκελ. Ο βασανισμένος λαός ατενίζει με ελπίδα την Αριστερά. Ύστερα από 56 χρόνια, η ίδια παράταξη θα αποτελέσει πάλι την έκπληξη. Στις εκλογές του 1958, η ΕΔΑ με τους συνεργαζόμενους αναδείχθηκε σε αξιωματική αντιπολίτευση. Τώρα η Αριστερά χτυπά την πόρτα της εξουσίας, για πρώτη φορά. Μάιο έγιναν οι εκλογές το 1958, Μάιο τώρα οι ευρωεκλογές, που έχουν ευρύτερη σημασία για την πορεία της πατρίδα μας. Ένας από τους κορυφαίους ηγέτες που ξεχώρισαν στην ιστορία της ελληνικής Αριστεράς ήταν ο Γιάννης Πασαλίδης, ο δημιουργός και πρόεδρος της ΕΔΑ το 1951. Δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά από τους πιο παλιούς σοσιαλιστές, θαυμαστής του Πλεχάνωφ. Γόνος οικογένειας Ελλήνων του Πόντου, διετέλεσε στέλεχος των Μενσεβίκων. Διακεκριμένος γιατρός, έφυγε από τη Γεωργία για να εγκατασταθεί οριστικά στη Θεσσαλονίκη. Μέσα σε εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες, στα «πέτρινα χρόνια», μαζί με τον δικηγόρο Σταύρο Ηλιόπουλο, προχώρησαν στη δημιουργία της ΕΔΑ, ενός φορέα που φιλοδοξούσε να στεγάσει αριστερούς διαφόρων πλευρών αλλά και κομμουνιστές. Χάρις στο κύρος του Πασαλίδη και στη σώφρονα πολιτική του, η ΕΔΑ έφθασε στις εκλογές του 1958 να έλθει δεύτερο κόμμα, γεγονός απίστευτο για εκείνη την εποχή. Την Κυριακή των εκλογών, λοιπόν, της 11ης Μαΐου του 1958, ο Πασαλίδης, σε μήνυμά του προς τον λαό, ανέφερε μεταξύ άλλων: «Από τη μεγάλη εκλογική εκστρατεία, που τερματίσθηκε προχθές, από την επαφή με τον λαό στις πόλεις και στην ύπαιθρο, ένα συμπέρασμα βγαίνει:
Ο λαός ξεκινάει, περνά πάνω απ’ ό,τι τον χώρισε ως τώρα και αναζητά με πάθος ένα καλύτερο αύριο. Τώρα πια είμαστε στην τελευταία και ουσιαστική φάση, μπροστά στις κάλπες. Με τη δική σας συμπαράσταση, αγαπητοί φίλοι, με τη δική σας πίστη, θα μπορούμε αύριο να χαιρετίσουμε το πρώτο βήμα προς τη σωτηρία της πατρίδας μας, προς την εθνική δημοκρατική αλλαγή…». Τα λόγια του αειμνήστου Πασαλίδη θα μπορούσε κάλλιστα να επαναλάβει σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας. Η φωνή εκείνου του βετεράνου του δείχνει τον δρόμο. Ο νέος χαρισματικός ηγέτης θα πρέπει να εμπνέεται από τον σοφό γέροντα της Αριστεράς και προπαντός να κάνει πράξη την υποθήκη του προέδρου της ΕΔΑ: «Από τον λαό προήλθα και ουδέποτε τον εγκατέλειψα…». Και να την έχει πάντα στο μυαλό του, όταν σε λίγο θα γίνει πρωθυπουργός. Διότι οι Φαρισαίοι «εταίροι» της Ευρωζώνης θα πέσουν επάνω του για να τον λυγίσουν και να τον ελέγξουν. Είναι κρίσιμη η σημερινή μέρα. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να μην κάνουμε ακόμα μια φορά λόγο για την τακτική του ΚΚΕ. Σωστή η θέση του για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως μεταλλάχθηκε. Αλλά η στρατηγική την οποία ακολουθεί είναι τελείως λαθεμένη. Ταύτιση απόψεων δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ των δύο κομμάτων. Στην πολιτική όμως υπάρχουν συμμαχίες με μίνιμουμ πρόγραμμα, χάριν ενός ευρύτερου στόχου. Αυτό εδίδαξαν και εφήρμοσαν στα παλιά χρόνια όλα τα μεγάλα κομμουνιστικά κόμματα. Ιδιαίτερα όμως σήμερα, που έχουμε πάλι ξένη κατοχή, η ενότητα δυνάμεων αντιμνημονιακών αποτελεί προϋπόθεση για την αποτίναξη του ευρωγερμανικού ζυγού. Η τακτική του κ. Κουτσούμπα ευνοεί τη Μέρκελ. Διότι τη γερμανίδα καγκελάριο δεν την ενδιαφέρει τι λέει και τι συνθήματα έχει το ΚΚΕ κι αν κάνει το ΠΑΜΕ πορείες στην Ομόνοια (ούτε τολμά έξω από τη γερμανική πρεσβεία). Στην ουσία -έστω και αθέλητα- ο κ. Κουτσούμπας ικανοποιεί την απαίτηση του Βερολίνου, να μην υπάρξει αριστερή ενότητα που θα εξασφάλιζε άνετα ευρεία πλειοψηφία. Δεν ανατρέπεται ο πανίσχυρος καπιταλισμός με τον μοναχικό δρόμο του ΚΚΕ και από την αξίωσή του: «Η έμενα ή τίποτα»! Αντί μιας ρεαλιστικής συμμαχίας με βάση ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα, ο κ. Κουτσούμπας εκτοξεύει χλευαστικούς χαρακτηρισμούς κατά του κ. Τσίπρα, που ξυπνούν φρικιαστικές μνήμες του κομμουνιστικού υβρεολόγιου κατά των κατά καιρούς ηγετών του, ενώ τίποτε δεν διδάχθηκε το ΚΚΕ από το ατυχέστατο σλόγκαν του 1952: «Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος». Εκείνη την Κυριακή των εκλογών του Μαΐου 1958, κατά σύμπτωση, προσήρχονται στις κάλπες και οι Ιταλοί. Στον Τύπο δημοσιευόταν αυτή η είδηση από τη Ρώμη: «Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας Λουίτζι Λόγκο, σε λόγο του σε προεκλογική συγκέντρωση στο Μιλάνο, υποστήριξε την ενότητα δράσεως των ιταλών αριστερών. “Μια πολιτική συνεργασίας και ενότητας δράσεως μεταξύ του Κομμουνιστικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος είναι απαραίτητη εάν αποβλέπει στη συντριβή των μονοπωλίων των Χριστιανοδημοκρατών και την εξασφάλισιν μιας δημοκρατικής κυβερνήσεως, η οποία θα διαδεχθεί το κόμμα τούτο και θα είναι εις θέσιν να ικανοποιήσει τις ανάγκες της ειρήνης, της ελευθερίας και την εργασία του ιταλικού λαού”». Μήπως η στρατηγική του Λουίτζι Λόγκο θα έπρεπε να διδάξει και να προβληματίσει τον κ. Κουτσούμπα; Ας επανέλθουμε όμως στη σημερινή κρίσιμη προσέλευση στις κάλπες.
Η καταδίκη των Σαμαρά – Βενιζέλου σηματοδοτεί την αλλαγή. Και οι δύο αποτελούν «σκεύη επιλογής» των Βρυξελλών. Είναι οι «ελεγχόμενοι». Οι «Financial Times» απεκάλυψαν ότι ο Μπαρόζο διέταξε Σαμαρά – Παπανδρέου να βάλουν στην πρωθυπουργία τον Παπαδήμο. Μας θύμισαν τον ανεκδιήγητο αμερικανό πρεσβευτή Πιουριφόι, που στις αρχές της δεκαετίας του ’50 ανεβοκατέβαζε πρωθυπουργούς. Η ξενοκρατία βρικολάκιασε. Σαμαράς και Βενιζέλος υποσχέθηκαν στη Λαγκάρντ ότι δεν θα θίξουν ποτέ τα Μνημόνια. Το επαναλαμβανόμενο ψεύδος τους, ότι δήθεν «τελειώνουμε με τα Μνημόνια», κανέναν δεν ξεγελά. Ήδη, ψηφίζοντας το Μεσοπρόθεσμο, αποδέχθηκαν την καινούργια γκιλοτίνα για τον λαό. Το γκρέμισμα των ευρωλάγνων προσκυνημένων και η άνοδος της Αριστεράς θα προκαλέσει σεισμό στο «τείχος του αίσχους» της Ευρωζώνης. Οι λαοί εξεγείρονται. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και ακροδεξιά κόμματα σε Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία και αλλού, ζητούν την απελευθέρωση των χωρών τους από τη γερμανική κηδεμονία. Οι αλυσίδες της Ευρωζώνης θα σπάσουν με το ξεσήκωμα των σκλάβων. Η Ελλάδα ποτέ δεν έμεινε ανεπηρέαστη από την κατάσταση της Ευρώπης, από την εποχή ακόμη της ταραγμένης περιόδου 1859-1870 με τις επαναστάσεις σε Ιταλία και αλλού. Αντίκτυπος της κρίσης στην Ευρώπη τότε ήταν το επαναστατικό κύμα που σκέπασε την Ελλάδα από το 1859 ως το 1862, στα Επτάνησα και στην Κρήτη. Επαναστατικό κύμα ξεσπά και τώρα στη χώρα μας από την κρίση στη Ευρωζώνη. Οι μνημονιακοί «ευρωλιγούρηδες» Νέας Δημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ κ.λπ., με τον πολιτικό «σουσουδισμό» τους, τρέμουν από το κύμα της αμφισβήτησης της γερμανικής Ευρώπης. Μην τυχόν και βρεθούμε εκτός! Πολιτικά και γεωγραφικά αστοιχείωτοι -και με τη δουλοφροσύνη που τους διακρίνει- δεν αντιλαμβάνονται ότι η Ευρώπη αποτελεί γεωγραφικό χώρο και δεν τον ορίζει καμιά καπιταλιστική πολιτική συμμορία αναλόγως των συμφερόντων της. Η Γαλλία δεν βρέθηκε ποτέ εκτός Ευρώπης εξαιτίας της επαναστάσεως του 1789 ή εξαιτίας της παρισινής κομμούνας το 1871. Το ίδιο συνέβη και με τη ρωσική επανάσταση του 1917. Τα σύνορα της Ευρώπης δεν τα καθορίζει η Μέρκελ ή η Λαγκάρντ. Ούτε οι «ελεγχόμενοι» από αυτές τις δύο «κυράτσες». Με την ψήφο μας σήμερα ο Σαμαράς θα μετρά μέρες στην αρχηγία της Νέας Δημοκρατίας. Και θα ανοίξουμε τον πολιτικό τάφο για Βενιζέλο, ΠΑΣΟΚ και Ελιές. Ο νέος «ήρωας» του Θεάτρου των Σκιών του Σπαθάρη, ο Θεοδωράκης με το Ποτάμι του, θα μείνει γραφική φιγούρα για να προκαλεί το γέλιο. Ο Αντώνης Σαμαράς, υπνωτισμένος από την κηδεμόνα της μαντάμ Μέρκελ, δέχθηκε να παίξει το παιχνίδι της αντίδρασης. Για την αντίδραση όμως, εύστοχα έλεγε ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ ότι: Είναι «ένας υπνοβάτης που περπατάει προς τα πίσω»! Κι ο λαός δεν πρόκειται να ακολουθήσει τον κ. Σαμαρά σ’ αυτή την οπισθοδρόμηση.